ฝันว่า...ได้เจอพ่อ

[Maew]

ยินดีครับ น้าหนึ่ง
ตามคำขอ..

Thanks for the inspiration that I got after I read your post. It literally brought tear to my eye.
Allow me to write about my dad here, this will be the first time ever that I've found the appropriate place for him.

ขอบคุณสำหรับแรงบันดาลใจที่ผมได้รับหลังจากที่ได้อ่านข้อความของคุณ มันทำให้น้ำตาผมคลอเบ้าขึ้นมาอย่างกลั้นไม่อยู่
แต่ขอให้ผมเขียนถึงคุณพ่อผมตรงนี้สักหน่อยนะครับ นี่คงเป็นครั้งแรกเลยที่ผมเจอที่ที่เหมาะสมสำหรับท่าน

Almost like your dad, my dad worked in Big construction company that bid to construct the big projects from the government mostly outside Bangkok. My dad was the external Manager that need to manage those sites. He's seldomly home, I remembered so well that everytime when my school closed he would send someone to pick me up at home and that guy would take me to him at so many different provinces all over Thailand, Northern, Southern, Eastern, Western parts. His company constructed many different things such as roads, bridges, and even the hospital at Mae Sod many years ago when it was burned down by Karin or Burmese I'm not sure about. Also the hospital Sri Than at Khon Khan before it became Khon Khan University as of today, and Yan Hi Dam at Tak that now bore the name of Princess as I recalled. And so many other constructions.

คงคล้ายๆกับคุณพ่อของน้าหนึ่งนะครับ คุณพ่อผมทำงานในบริษัทก่อสร้างยักษ์ใหญ่ที่ประมูลงานโครงการใหญ่ๆจากรัฐบาล ส่วนใหญ่แล้วจะอยู่นอกกรุงเทพฯ คุณพ่อผมเป็นผู้จัดการภายนอกที่ต้องคอยดูแลไซต์งานเหล่านั้น นานๆครั้ง คุณพ่อถึงจะมีโอกาสได้กลับมาอยู่บ้าน ผมยังจำได้ดี..ทุกครั้งที่ผมปิดเทอม คุณพ่อจะให้คนมารับผมที่บ้านและพาไปหาคุณพ่อที่จังหวัดต่างๆหลายจังหวัดทั่วประเทศ ทั้งภาคเหนือ, ใต้, ออก, ตก บริษัทของคุณพ่อสร้างสิ่งก่อสร้างมากมายหลากหลาย อย่างเช่น ถนน สะพาน และแม้แต่โรงพยาบาลแห่งนั้นที่แม่สอด ที่เมื่อหลายปีก่อน, ถูกวางเพลิงโดนพวกกะเหรี่ยงหรือพม่าผมไม่แน่ใจ รวมไปถึงโรงพยาบาลศรีฐาน ที่ขอนแก่น ก่อนที่จะกลายมาเป็นม.ขอนแก่นในทุกวันนี้ และเขื่อนยันฮีที่ตากซึ่งปัจจุบันได้รับพระราชทานพระนามของเจ้าฟ้าหญิง เท่าที่ผมนึกออก และสิ่งก่อสร้างอื่นๆมากมาย

He's my main person who sew the seeds of adventure/explorer in my brain, tought me to love and be the one with nature like he did. He would took me the forests, taught me techniques of surviving and other things that you can think of.
We didn't have much opportunities to getting to know each other much due to his nature of profession, but I know that among 4 of his children he loved and expected from me most.


คุณพ่อเป็นคนสำคัญที่หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งการผจญภัย/บุกป่าฝ่าดงไว้ในหัวผม สอนผมให้รัก,และเป็นคนที่อยู่กับ,ธรรมชาติอย่างที่ท่านเป็น
ท่านจะพาผมเข้าป่า และสอนเคล็ดลับการดำรงชีพและอื่นๆอีกมากมายที่น้าจะนึกได้
เราไม่มีโอกาสได้รู้ลึกถึงกันและกันมากนัก เนื่องจากลักษณะหน้าที่การงานของคุณพ่อ แต่ผมทราบดีว่า ในบรรดาลูกทั้งสี่คนของเขา เขารักและคาดหวังจากผมมากที่สุด

Of course things wouldn't go as planned in reality, he had accident at Ampur Ngao, Chiangrai or Lampang I'm not sure. And that severe enough to put him in disability mode for the rest of his life.
But he's always a fighter until he drawn his last breath. He passed away in June of 1995 at the age of 75. He was and will always be my idol, I'm always try my best to be as good person as him.

แน่นอน, ในโลกแห่งความจริง, หลายอย่างไม่ได้เป็นตามที่วางแผนไว้ คุณพ่อประสบอุบัติเหตุที่อำเภองาว น่าจะเป็นจังหวัดเชียงรายหรือลำปางนี่แหละ และมันรุนแรงมากพอดูจนทำให้ท่านพิการไปตลอดชีวิต
แต่คุณพ่อเป็นนักสู้เสมอ..ตราบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิตท่าน ท่านจากไปในเดือนมิถุนายน ปี 1995 เมื่ออายุได้ 75 ปี
ท่านเคยเป็น และ จะเป็นตัวอย่างให้ผมเสมอตลอดไป ผมพยายามอย่างที่สุดอยู่เสมอที่จะเป็นคนดีเช่นท่าน

Yes, I dreamed of him too, not very often but each time was a wonderful dream, he's always seemed to be happy and strong as he was.

Thanks for keep on reading until this line, I felt so good to let it all out from this old man of 62,
only 13 more years I'll be at his age when he passed away and I promised him here and now that I'll be as humble, sincere, always look at the good side of people and be helpful to the others and as strong as him when he was alive and well.

Thanks again Hattaya for your inspiration.

ครับ ผมฝันถึงคุณพ่อผมเช่นกันครับ แม้จะไม่บ่อยนักทว่าในแต่ละครั้งมันเป็นฝันที่วิเศษมาก คุณพ่อดูจะมีความสุขและแข็งแรงอยู่เสมอเหมือนอย่างที่ท่านเคยเป็น

ขอบคุณที่ตามอ่านจนถึงบรรทัดนี้นะครับ ผมรู้สึกดีมากที่ได้ปลดปล่อยทั้งหมดออกมาจากชายชราอายุ 62 คนนี้
อีกเพียง 13 ปี ผมจะอายุเท่ากับอายุของท่านในวันที่ท่านจากไป และผมขอสัญญากับท่านตรงนี้, ตอนนี้ ว่าผมจะถ่อมตน, จริงใจ, มองด้านดีของผู้คนอยู่เสมอ, ทำตนให้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น, และแข็งแกร่งอย่างท่านในวันที่ท่านยังมีชีวิตและแข็งแรง

ขอบคุณอีกครั้งครับ น้าหัทยา สำหรับแรงบันดาลใจของน้า

..........................

แปลไปก็ซึ้งไปด้วยคนครับ

[hattaya111]

คัดมาจากที่เขียนเมื่อคืนก่อน 30 พค 09.............

ความว่า....

เเต่งเพิ่มได้มาอีกท่อน ......เเรงบัลดาลจากคืนวันพุธ

พ่อกำลังเข้าผ่าตัดหัวใจ หาเลือดไม่ได้ ผมต้องไปให้เกล็ดเลือด ที่เรียนกำลังจะเปิด ต้องหยุดพักกระทันหัน โทรเลื่อนสารพัด


เเม่ก็ล้ม โดยเข่าเสื่อมไม่มีเเรง นิ้วเท้าหักเข้าเฟือก...งานอัลบั้มก็คงพัก ต้องมาดูเเลเเม่ทำอะไรไม่ได้ ....


ม.เเมว เพื่อนรัก ปวดท้องเข้าโรงบาล เจอจิ้มน้ำเกลือเข็มเเรกในชีวิต นี่ก็นอนคืนที่2 เพิ่งให้ขวดที่ 3



ทุกอย่าง คือเกิดในวันเดียวนะ.....มันทำให้รู้สึกปลงๆ กับความไม่เที่ยงเเท้ของทุกสิ่ง จะมา จะไป ไม่มีอะไรเที่ยงเเท้เลยสังขาร



นั่งนิ่งๆได้เนื้อร้องเพิ่มมาดังนี้...


เมื่อมีวันพบ ก็มีจากลา มันผ่านเข้ามาเสมอ เราควรเรียนรู้ เเละ จงเข้าใจ



อนาคต ก็ยังไม่มา ...อดีต ก็ผ่านไปเเล้ว เเหละ ในวันนี้ ต้องทำอย่างไร......



ต่อไป ก็จะเข้าท่อน hook .... จะคิดมันต่อไป



เพลงนี้อยากพูดถึง สัมพันธภาพ....ความเเท้จริงในชีวิต

ความรักมีอยู่ทุกที่ เรียบง่าย ธรรมดา ผ่านเวลาเรียนรู้ มีอายุ มีความผูกพันธ์



......อาจซ่อนอยู่ในสายตาที่ไม่มีรอยยิ้ม



....จับจ้องด้วยสายตาที่พร่ามัวเเทบไม่เห็น เเต่โอบอุ้มด้วยหัวใจ



ขณะนี้เพิ่งกลับจากโรงพยาบาล



ไม่เจอพ่อนานเป็นปีทีเดียว คืนนี้สำคัญ คืนก่อนเข้าผ่าตัด ได้ไปเยี่ยมพ่อ มีเหตุมากมายกว่าจะไปถึงก็ดึกมากเเล้ว



เเต่พ่อก็ยังดูดีใจ เเละ ต้อนรับมากๆ ได้ยินมาว่า ผมเป็นคนที่เค้าอยากเจอมากๆ ผมจึงมาหา



พ่อกับผม จะไม่ค่อยคุยกันมาก คราวนี้ก็เช่นกัน

เเกพยายามบอกให้ดูเเลเเม่ให้ดี เเม่เเกไม่สบาย



ผมจับมือพ่อเเล้วพูดก่อนกลับว่า................................

พ่อครับ ....ขอให้พ่อเเข็งเเรงนะครับ.........


การรู้สึกผิด การให้อภัย บางทีอาจไม่ได้มีเป็นเสียงเอ่ยวาจา



เเต่บางสิ่งที่ไม่อาจมองด้วยตา บอกกล่าวไว้ทั้งหมดเเล้ว ด้วยหัวใจที่สื่อสารกัน



รัก.....เคลื่อนตัวอยู่ในทุกที่ จงเมตตา อภัยเเก่กัน



ขอให้โลกนี้จงหมุนด้วยความเข้าใจต่อไป



.....................





จงเข้มเเข็ง ผ่านพ้น อดทน หลายสิ่งเป็นคำพร่ำสอน



เเต่คราวนี้ อยากขอให้เป็นพร เเด่ คนที่ผมรักทั้งหมดด้วยเถิด



.....................................คัดลอกมาจากที่นี่ครับ http://parradee.multiply.com/journal/item/25 เขียนเมื่อคืนก่อนวันเเรงงาน


1 พค 09 ตี1กว่าๆ

เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่มีผู้อ่านที่ดี เเละ ดีใจที่ให้เกียรติ์เขียนลำลึกถึงคุณพ่อท่านตรงนี้ครับ ขอกล่าวขอบคุณผู้เเปลที่น่ารักตรงนี้ด้วย

ปีนี้พ่อผม อายุ 75เช่นกัน ขณะนี้เพิ่งผ่าตัดบายพาสหัวใจไปเมื่อเย็นนี้เเล้ว

ตอนนี้คงพักฟื้น รอฟื้นคงหลายวัน กะอยู่เเล้วว่าท่านน่าจะโอเค


นอกจากพ่อ ทุกคนออกจากโรงพยาบาล พักฟื้น ดูเเลสังขารกันต่อไป

ผมชอบพูดกับเเม่ของผมว่า โชคดีนะ ที่มีเกมส์ใหม่มาให้เล่น เกมส์หัดเดิน ฝึกมีสติทุกก้าวย่าง

ผมว่า ดีนะที่ได้มีอะไรมาฝึกตนเเบบนี้ ....... ผมพยายามฝึกคิดเเง่ดีเสมอ กำลังใจบางทีสำคัญกว่า กำลังกาย

http://www.nimitguitar.com/mybb/attachme...?aid=11928
เพลงนี้เเต่งเอง เเละ เล่นเอง บันทึกเสียงไว้ ผมว่ามันเล่าเรื่องได้ดีกว่าที่ผมพูดมากนัก

โหลดไปฟังเป็นเพลงประกอบเรื่องได้ครับ


ชีวิตดำเนินต่อไปครับ...

[napman]

Best wish to your dad, Hattaya,
I'll pray for him too.

[Maew]

ดีใจด้วยครับที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี...
และขอบคุณที่เข้ามาแบ่งปันเรื่องราวอันน่าประทับใจ

---------

"คุณยายผมมักจะพูดอยู่เสมอว่า 'ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น มันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่จะผ่านไป'"

เบลแมนจาก My Best Friend's Wedding