ฝันว่า...ได้เจอพ่อ

[hattaya111]

.....



ฝันว่า....ได้เจอพ่อ



บทความนี้ ไม่ได้เป็นเรื่องเเต่งเติมใดๆ ไม่มีคุณค่าใดๆในทางวรรณกรรมทั้งสิ้น เเรกๆคิดว่าน่าอายด้วยซ้ำ ที่นำเรื่องส่วนตัวที่ล้มเหลวมาเล่าต่อสังคม

เเต่เมื่อนานผ่านไป ผมได้อ่านอีก เเละ ส่งไปให้ คุณ เอนก เพื่อนนักเขียนคนหนึ่ง เค้าก็เเนะนำให้ตัดทอน เเละ ขยายบางส่วน ซึ่งผมไม่ทำ คิดว่าออกมาดิบๆดูเลย น่าจะได้ความสดกว่า

.........................................................................

คัดลอกจาก จาก.... http://www.oknation.net/blog/wheretheheartmet

http://www.oknation.net/blog/wherethehea...mment#read

วันพุธ ที่ 4 มีนาคม 2552


เขียนไว้นานเเล้วหลายปี บังเอิญเจอ ....ไม่กล้าเอาไปลงไหน เลย ส่งมาเล่นๆ

พอดีได้อ่านข้อเขียนของใครคนนึงที่เเวะมา อ่าน เเละ โหลดงานอัลบั้มของผมไปฟัง เค้าคอมเมนต์เอาไว้น่ารักดี

เเต่เมื่อได้ไปอ่านก็รู้สึกอะไรบางอย่าง จึงนำบันทึกที่เขียนทิ้งไว้นานเเล้วมาลงที่นี่


หวังว่าเธอคงจะได้อ่านมันนะ

http://www.oknation.net/blog/yanindy/200...mment#read

ขอบคุณมากสาวน้อย




บันทึกนั้นเขียนไว้...ว่า........



หลังจากมีเหตุ อันทำให้ต้องไปดูหนัง ที่โรงที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยดูมา ...... นอนสดุ้งตื่นมาเกือบตี5



เพราะ ฝันว่า........





.............ได้เจอพ่อ



........พ่อมักเป็น เเบบนี้เสมอ จะมาเมื่อไหร่ก้อมา ไปเมื่อไหร่ก้อไป



พ่อผมเป็น ข้าราชการกรมป่าไม้คนนึง ซึ่งบ้างานมาก สมัยก่อน อยู่ปราบปราม ต้องออกพื้นที่บ่อยมาก เข้าป่าไปตรวจจับ ไม้เถื่อน กลับมากรุงเทพ ต้องมีอันเข้ากรม



มานั่งพิมพ์หนังสือ มาขึ้นศาลฟ้องเค้าตลอด ในมุมนึง พ่อนั้น เก่ง เเละ เท่ห์มาก เป็น นายป่าไม้ที่ซื่อ ตรง ดุดัน เด็ดเดี่ยว รักบ้านเมือง รักความถูกต้อง มีอำนาจ



ไปไหนมาไหน มีเเต่ลูกน้อง คอยดูเเล ให้ความเคารพ........

เเต่ .....ในเวลาเดียวกัน พ่อก้อต้อง อยู่เเต่ข้างนอก ไม่ค่อยกลับบ้าน ให้เราได้พบเจอสักเท่าไหร่ เเต่ก้อ เป็นเเบบนี้ ตั้งเเต่เกิดเเล้ว เลยชิน



ผมคิดในวัยเด็กว่า พ่อเรานั้น ทำเพื่อความถูกต้อง ทำเพื่อชาติ

พ่อ....เป็นต้นเเบบของ ความเป็นลูกผู้ชาย กล้าหาญ อดทน พ่อเคย ถูกตามไล่ทำร้าย ขับรถหนีคนที่มาทำร้าย

จนประสพอุบัติเหตุรถยนต์ จนตาเสียการมองเห็นไป เหลือเพียงข้างเดียว คงเห็นได้ลางๆ เเต่พ่อก้อยังทำงานต่อไป

จะมีคน ชอบบอกว่า.... พ่อนั้น ตรงมาก ไม่รับ สินบนใดๆ ที่จะให้ทำสิ่งไม่ดี เค้าว่ากันว่า คนทำงานในตำเเหน่งของพ่อนี้ จะกอบโกยได้อย่างมหาศาล



เเต่พ่อเรา คือ ....นายป่าไม้ที่ จนที่สุด

เเต่.... ผมก้อภูมิใจ ในสิ่งที่พ่อเป็นมาก ไม่เคยคิดนิยม ว่าการมั่งมี เป็นสิ่งที่ต้องเเสวงหา



เพื่อ มาบอกสังคม ว่า อะไร หรือ ยังไง

นับถือ.. คนที่ความงดงามในใจ ความถูกต้อง ความมีเกียรติ จากสิ่งดี ที่ได้ทำ



ไม่บ่อยนัก...

ที่ผมจะได้พบพ่อ ..............บางครั้ง ก็เกร็งมาก เพราะ เราเรียนศิลปะ มักทำอะไรไม่ค่อยเข้าท่า อาจคิดเห็น ไปในทาง หรือ มุมที่ ต่างไป เเละ อาจจะ วัยที่ต่างกันมาก



พ่อเป็นคน ที่พูดจาเเรงมาก ...............ซึ่ง ผมเกลียด การเเสดงพฤติกรรมเช่นนั้น เเต่คงอาจรับซึม มาทางพันธุกรรมบ้าง โดยไม่ตั้งใจ



...ซึ่ง ก้อพอจะรู้ตัว อยู่บ้าง การรักความถูกต้องมั่นใจ รักเกียรติ ชอบเสนอนำ สอน ชี้เเนะ เเม้เราจะไม่ได้อยูในสถานะครู เเละใน หลายๆที่ ที่อาจจะไม่ต้องการ ผู้สั่งสอนใดๆ



การหลงลืม ไปถึง การไม่เข้าใจ โอนอ่อนผ่อนตาม ปล่อยวาง ในสิ่งต่างๆ ซึ่ง คนเราไม่จำเป็นต้อง ดีที่สุด ถูกต้องเสมอไป

บางครั้ง กฏกติกา มาตรฐาน ไม่ได้จำเป็น ต้องใช้ตลอดเวลา .........



คนรอบข้างเรา ควรถูก มอง คิด ปฏิบัติ ในเเง่ ความรัก ความเข้าใจ เห็นใจ



ไม่บ่อยเลย....



ที่ผมจะได้ พบพ่อ .......

........ท่านมัก มา เเละไปในเวลา ที่เราอาจไม่เข้าใจนัก ยิ่งตอนนี้ อายุมาก ป่วยด้วยหลายโรค การติดต่อที่ไม่บ่อยนัก

การที่พ่อ มีครอบครัว เเละ ลูกมากมาย เเละ ยังรักการเดินทางอยู่ ก้อยิ่งทำให้ เราพบเจอกันน้อยมาก

เมื่อคืน..... ที่ได้ ไปดู หนังสั้น เทิดพระเกียรติ ที่เราได้ มีโอกาศ ได้ใช้ ความสามารถ ในสัมมาอาชีพของเรา คือ ...เสียงประกอบ ในส่วนหนึ่งของงานนั้น

ทำให้ได้ไปซึมซับ สิ่งดีๆกลับมา....

มี หนังสั้น เรื่องนึง คุณ เป็นเอก มีบท ไปสัมภาษณ์ นักดนตรีตาบอด ท่านนึง ซึ่ง เก่งมาก ในมุมมอง มีวิธีคิด

ที่ทำให้ ผมเองเสียตั้งหาก...ที่ต้อง

.......กลับมารู้สึก ว่า เรานี่ตั้งหากที่ พิการ... เเละ ไม่ได้มี ความน่าภาคภูมิใจอะไรเลย นั่งดูไป ละอายไป สะเทือนใจร้องไห้ เเต่ต้องเก็บอาการ



เมื่อ ไม่ถึงชั่วโมงมานี่เอง เพิ่งจะถอดใจกับอาชีพ



คิดว่า ตัวเองคงจะไม่ไหว กับงานการด้านดนตรีเเล้ว ทำอะไร ก้อไม่ได้เรื่อง มีโครงงานมาเเล้วปีนี้น่าจะ4งาน เเต่ ไม่สำเร็จ สักงาน



เป็นเเค่ การเสียเวลา.... เผาผลาญเวลา... เเละ เวลา ก้อคร่าชีวิตไปวันๆ ไร้คุณค่า เเละ ความหมายใดๆ

กับ เพื่อนร่วมงานที่ดีที่สุด เท่าที่เคยมีมา เเละหาได้ ก้อเพิ่งทำอะไรผิดๆโง่ๆ ไม่เข้าท่า เเล้ว ก้อต้องสูญเสียไป



ก่อนหน้าหนังเเสดง ก้อนัด คัดตัวทีมงานใหม่มา เเล้วก้อ....เหลว ไปอีกคน .....จนเริ่มปลง

ช่วงนี้ เเม่ เเละ น้องกลับมา อยู่บ้านด้วย ก้อไม่กล้าบอกว่า เป็นอะไรยังไง ที่ทำอยู่ เกิดอะไรขึ้นอีก



ที่เคยบอกเค้าว่า ไม่เคยมั่นใจ อะไรเเบบนี้ ทำงานดีมาก เป็นช่วงเวลาที่ ดีที่สุด อีกช่วงหนึ่งทีเดียว งานสำเร็จเเน่

ตอนนี้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ว่าซื้อ กีตาร์ใหม่จะมาทำงานชิ้นนี้ เเต่อุ้มมายังไม่ถึงอาทิตย์เลย..........



.. เลย ต้องคอยหลบหน้า เงียบ เเละ เงียบไป



การที่ต้องขุดศพ ของงานชิ้นเก่า มาประกอบร่างเพื่อ เสนอ งานใหม่ ไม่มีเวลา เเละ ที่ทางให้ พักสะเทือนใจโศกเศร้า อะไร

ทำให้ผมรู้สึก เข้าใจ ริคเคน เเฟร้งเก้นสไตน์ ที่ผ่า ชำเเหละ ประกอบศพคนรัก เพื่อสร้าง คืนชีพ เเฟร้งเก้นสไตน์ ซึ่ง ยังไม่รู้เลย ว่า ที่กำลังทำต่อไป จะเป็นยังไง เเต่สร้างขึ้นทั้งน้ำตา



จริงๆ อยากให้ คนรอบข้าง เเละ ตัวเองได้ เข้าใจ มั่นใจว่า ...........ถึงจะ เสียเวลา เสียอะไรไปมาก ..... เเต่พยายาม.....จน มันสำเร็จ .....



..... .ไม่ได้ไร้สาระไปวันๆ เรา มีงานออกมาให้เห็น



การได้ดูหนัง ที่ เล่าเรื่องคนตาบอด เล่นดนตรี มัน สะเทือน เรียกสติ กลับมาอีกครั้ง



ซึ่ง หมู่นี้ ต้องเรียกบ่อยมาก .... ท้อรายวัน

จริงๆ ถ้ามีปุ่ม กดหยุด เราได้ น่าจะกดไปนานเเล้ว คิดโง่ๆไปหลายที ดีที่ไปเรียน กระบวนการเข้าใจจิต จับตัวรู้ ทันอารมณ์อยู่ เเม้จะ ช้าบ้าง เร็วบ้าง ก้อ ดันตามทัน ตะครุบ ไล่อยู่ได้เรื่อยๆ



หนังหลายเรื่องในงานนี้ ดีมาก ทำเอาเราต้องกลับมาฝัน



ซึ่งก้อไม่บ่อยนัก...
ที่ผม ....จะได้พบพ่อ ...............

ซึ่งคราวนี้ เราได้พบพ่อ เเบบเเข็งเเรง กะลังขับรถพาเราไปไหนสักที่ เปิดซีดี เเละ เปลี่ยนเเผ่นได้ โดยที่ตา เเกไม่เห็น

เราขอขับรถให้ เเกบอก เเกไปได้ ก้อเลยตามใจ



คราวที่เเล้วสัก2อาทิตย์ได้ ก้อเคยฝันถึงพ่อ

....ว่าประมานมาจัดงานคล้ายๆ ยกน้ำชา ไหว้ดอกไม้มาลัย คล้ายงานเเต่ง งานขออะไรสักอย่าง ซึ่งวันนั้น ก้อได้มีเหตุ วิ่งลงไปซื้อ มาลัยจริงๆ เเละเห็นการกราบไหว้ขอคมา บนประมาณเก้าอี้รับเเขก เเบบนั้น ก้อเเปลกดี



ถึง เราจะเกเร ไม่เข้าใจเพลี่ยงพลั้ง ดำรงชีวิต ด้วยความเขลาไปบ้าง



เราควรจะ เรียนรู้ เเล้วพัฒนา เเก้ไขต่อไป เหมือนท่อนนึง ของ เพลงที่ๆฟ้ง ทุกครั้ง เเทบสะอื้น ...



...... เนื้อร้องว่า จะเเน่วเเน่ ..เเก้ไขในสิ่งผิด .. จะรักชาตฺจนชีวิต เป็นผุยผง .จะยอมตาย หมายให้เกียรติดำรงค์ .....

เเละที่ว่า...... .ไม่ยอม เเพ้ น้อยใจในโชคชะตา ไม่เสียดายชีวาถ้าสิ้นไป

ผมเคยคิด เสมอเลย ว่า... ทุก สิ่งมีหน้าที่ มีบทบาท มากน้อย สำคัญต่างไป เเต่ทุกคนมีคุณค่าในตัวเอง
ทุกเกลียว ทุกฟันเฟือง มีความสัมพันธ์ เชื่อมโยงกัน



ศิลปะ เเละ ดนตรี ขัดเกลา บ่มเพาะ จิตใจมนุษย์



บ่อยครั้ง ที่ผมคิด นี่คือหน้าที่ใช่ไหม...

เเละ เราถูกสร้างมา ถนัดเฉพาะตัว ในเเขนงนี้ .......ให้ต้อง เป็นภาระกิจ



ซึ่งเราไม่ใช่หมอ ไม่ใช่ ทหาร หรือ วิศวะกรอะไร

ถึงเเม้ ดูไม่สำคัญ ไม่มีเกียรติความหมายอะไรนัก เเต่ เราควรเคารพตัวเอง ตั้งใจทำหน้าที่ ที่ถูกมอบหมายไว้ ด้วยความภาคภูมิ์

เพราะถ้า เราไม่ให้เกียรติ ในหน้าที่ตนเอง เเล้วใคร ...จะให้เกียรตืต่อตัวเรา



สิ่งที่คิดตอนนี้คือ.........................ผมจะทำงาน เเละ สร้างดนตรี เพื่อชาติ ......โดย ทำมาเเล้ว ทำมาตลอด เเละ จะทำต่อไป



ขอบคุณ พ่อที่ไม่ค่อยได้สั่งสอน เเต่ เเสดงวิถีชีวิตไว้ ให้เข้าใจถึง สิ่งที่ดีต่างๆ จนผมได้เข้าใจ



ขอบคุณครับ





ขณะนี้กำลังทำงานอัลบั้ม ชุด 3 เห็นอะไรบางอย่างเเล้วรู้สึก จึงนำบันทึกเก่าๆมาลงไว้ เผื่อจะเกิดเเรงอะไรบางอย่างกับใครได้ เเม้เเต่ตัวผมเอง



ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง

--------------------------------------------------------------------------------


ขณะนี้ คุณพ่อกำลังเตรียมตัวผ่าตัดหัวใจอีกครั้ง

หากมีความดีงามอันใดบ้างในการสื่อสารใดๆที่มีมา ขอมอบกุศลความดีเหล่านั้น เเด่คุณพ่อ ให้เข้มเเข็งอดทน ผ่านพ้นทุกความยากลำบากได้โดยดีด้วยนะครับ

นาย หัทยา สงวนสิน

[karn]

ผมเพิ่งฝันถึงพ่อของผมเมื่อคืนนี้เอง...จริงๆนะ ไม่ได้ตามน้ำ
ฝันว่าพ่อแข็งแรง สุขภาพดี ในฝันนั้นผมรู้สึกดีใจมาก
ผมใกล้ชิดและสนิทกับพ่อ ก็ตอนพ่อป่วยนี่แหละ
ภาพข้าราชการดุๆ ไม่ค่อยพูดเล่นพูดหัวกับลูกๆ กลับกลายเป็นชายแก่ที่เฝ้าดูและเป็นห่วงลูกๆ เฝ้าคอยว่าเมื่อไหร่ลูกจะกลับบ้าน....

ทุกวันนี้ไม่ว่าผมจะประสบเรื่องราวอะไร
ผมรู้ ว่าผมมีพ่อคอยคุ้มครองผมอยู่เสมอ...รักพ่อครับ พ่อไม่ต้องห่วง ผมจะดูแลแม่แทนพ่อครับ

[lekleklek]

ผมฝันถึงพ่ออาทิตย์ที่แล้ว บอกเลข 6 ตัว แล้วก็ยิ้มบอกให้ผมเอากระดาษมาจด ตื่นมาลืม เพราะนึกว่าจดใส่กระดาษแล้ว อดเลย อิอิ เรื่องจริงนะครับ ไม่ได้ป่วนเล่น
ยังไงก็คิดถึงพ่อเสมอครับ T_T

[.::.pOoH.::.]

อ่านแล้วซึ้งจัง....

พ่อผมยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็เจ็บป่วยบ้างตามประสาผู้สูงอายุ

อดีตเป็นอาจารย์ (ข้าราชการ) เหมือนกันครับ สมถะ ดุ เข้มแข็ง ตรงต่อเวลา มัธยัสถ์ เอาจริงเอาจังทุกเรื่อง...คนละขั้วกับผมเลย

ตอนนี้เราโตแล้ว อยากฝากบอกถึงทุกคนว่าอย่ารอโอกาสตอบแทนคุณบุพการีครับ เพราะพ่อแม่เราไม่เคยรอโอกาสเลี้ยงดูเรา...

[hattaya111]

ชมรมลูกข้าหลวงกันเลย....55555

ทั้งที่มีอยู่ หรือ จากลาไปเเล้ว ขอให้ข้อความทั้งหลายนี้ หรือ ความรู้สึกในใจที่ไร้อักษร จงส่งไปถึงความรู้สึกท่านที่เป็นที่รักของพวกเราด้วยเถิดครับ


ผมชอบคิดเสมอ ว่าพระเจ้าชอบเเอบมาเล่น msn เล่นเน็ท ถ้าใครมีเบอร์โทร ช่วยบอกท่านที เราทุกคนอยากเป็นคนดีครับ



สุขสันต์วันครอบครัวที่ผ่านมาครับ หมั่นคอยดูเเล เเละ รักษาดวงใจกันเเละกันตลอดไปครับ ..........

[pood]

ผมชอบอ่านเรื่องราวต่างๆของน้าหนึ่งมาก บางเรื่องก็ให้ความรู้กับคนอ่าน บางเรื่องก็ให้ข้อคิดในแง่มุมที่น่าสนใจซึ่งถ้าใครใด้อ่านเชิงวิเคราะห์ก็น่าจะใด้ประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย

ปัญหาใหญ่ของบทความเหล่านี้อยู่ที่รูปแบบของการนำเสนอครับ ผมไม่เข้าใจรูปแบบที่น้าหนึ่งเลือกใช้ว่าต้องการสื่อความหมายอะไร การเว้นช่องไฟระหว่างคำในประโยคเดียวกันทำให้ผมอ่านแล้วเกิดการสะดุด การเว้นบรรทัดมากเกินไปก็เหมือนกัน มีหลายคนที่บอกผมว่าพอเปิดอ่านกระทู้น้าหนึ่งแล้วมักอ่านข้ามไปเลยเพราะคิดว่าเป็นประเภท "น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง"

เรื่องการใช้ตัวสะกดและไวยากรณ์นั้นเราไม่ค่อยถือสากันถ้าเป็นการโต้ตอบกันในเวบบอร์ดแต่ถ้าจะเขียนเป็นบทความน่าจะพิมพ์ใน MS Words ก่อนแล้วค่อยเอามา paste ในกระทู้หลังจากใด้แก้ไขแล้วนะครับ

ขอยกตัวอย่างจากกระทู้นี้แล้วกัน




ข้อความข้างบนผมเอาไป paste ใน MS Words และเอาพวกช่องไฟที่ไม่จำเป็นต้องใส่ออกบ้าง จะเห็นใด้ว่ายังมีเส้นแดงเหลืออยู่หลายเส้นซึ่งผมยังไม่ใด้แก้

ทั้งหมดที่ว่ามาเป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ คนส่วนใหญ่เขาอาจชอบการนำเสนอแบบที่น้าหนึ่งทำอยู่ก็ใด้

[povation]

ขอแสดงความเสียใจกับท่านที่ขาดคุณพ่อหรือคุณแม่ไป
ผมยังโชคดีที่คุณพ่อและคุณแม่ยังมีชีวิตอยู่ แม้สุขภาพของท่านทั้งสองจะไม่ค่อยแข็งแรงนัก
ขอให้คุณพ่อหรือคุณแม่ที่รักของพวกเรามีสุขภาพร่างกายแข็งแรงอายุมั่นขวัญยืน อยู่ให้พวกเราได้ทดแทนคุณนานๆ

น้าหนึ่งครับ ผมขอเป็นกำลังใจให้น้าหนึ่งฟันฝ่าอุปสรรคทั้งปวง อย่าท้อถอย
การงานใดทั้งส่วนตัวหรือเพื่อส่วนรวมขอให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
น้าหนึ่งมาถูกทางแล้วครับ ดนตรีคือชีวิตจิตใจของน้าหนึ่ง
ผมยอมรับว่าอ่านภาษาพิมพ์ของน้าหนึ่งบางครั้งก็เข้าใจยากสักหน่อย
แต่ภาษาใจของน้าหนึ่ง....ผมว่าผมอ่านออกนะ....จงภูมิใจในตัวเองด้วยครับเพราะหลายคนภูมิใจในตัวน้าหนึ่ง
นิสัยของตัวเอง หากคิดว่าอยากแก้ไขตรงไหนก็แก้ไป แต่ไม่แก้ไขก็ไม่แปลก...หรืออาจเป็น...มันแปลกดีนะ
ทุกคนอาจมีความแปลกที่แตกต่างกัน....

[Maew]

น้าหนึ่งบอกว่า บันทึกนี้เขียนไว้นานแล้ว
แสดงว่าตอนนี้ก็ไม่ได้อยู่ในช่วงท้อแท้อะไรใช่ไหมครับ
ถ้ามีอารมณ์นั้นอีกเมื่อไหร่ก็เข้ามาคุยกันเยอะๆนะครับ

แต่ก่อนนี้ผมมีช่วงท้อแท้บ่อยครับ ตอนทำวิทยานิพนธ์
..บ่อยมาก
มันเหมือนกับเคว้งๆ เพราะไม่รู้เรามาถูกทางหรือเปล่า จะเสียเวลาฟรีไหม จะจบไหม
มีอารมณ์อย่างนี้เมื่อไหร่ ผมก็หาอย่างอื่นทำ (เพราะอย่างนี้สิถึงจะไม่จบเอา!)
ไม่งั้นมันเครียดมาก..

อีกวิธีหนึ่ง คือ ผมจะมองชีวิตของคนอื่น ทั้งที่ เหนือกว่า/ด้อยกว่า, มองดูชีวิตตัวเองที่ผ่านมา
แล้วก็จะรู้สึกว่า สิ่งที่เรามองดูว่าหนักหนาตอนนี้ เวลาผ่านไปมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย
เส้นทางชีวิต เราเลือกแล้ว มีหน้าที่ก็ทำไป...
..อย่างเลวร้ายที่สุดก็แค่ไม่จบ ซึ่งก็ไม่นับเป็นอะไรได้

เข้าใจตนเอง เข้าใจคนรอบข้าง ใจก็สงบและเป็นสุขขึ้นเยอะ
ทุกวันนี้ แม้จะไม่ได้มีบททดสอบจิตใจอะไรเข้ามามากนักในแต่ละวัน (ซึ่งก็ดีแล้ว)
แต่ผมก็พยายามฝึกจิตใจ,พยายามเข้าใจความคิดและอารมณ์ ของตัวเองอยู่เนืองๆ
และเชื่อว่า เป็นทางหนึ่งที่จะทำให้เราใช้ชีวิตอยู่ในสังคมแบบโลกๆได้อย่างมีความสุข มากกว่า ความมั่งมีทางวัตถุ

ถ้ามีอะไรก็มาแลกเปลี่ยนกันนะครับ ผมชอบความคิดและความเป็นศิลปินของน้าหนึ่ง
ส่วนเรื่องคุณพ่อ ก็ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีครับ

[hattaya111]

ขอบคุณ น้าpood น้าป๋อ น้าMaew141 มากๆครับ


ผมจะดูเเลปรับปรุง เเละ สร้างสิ่งต่างๆต่อไปครับ

ขอบคุณทุกคำเเนะนำ เเละ กำลังใจครับ

[napman]

Hi Hattaya,
Thanks for the inspiration that I got after I read your post. It literally brought tear to my eye.

Allow me to write about my dad here, this will be the first time ever that I've found the appropriate place for him.

Almost like your dad, my dad worked in Big construction company that bid to construct the big projects from the government mostly outside Bangkok. My dad was the external Manager that need to manage those sites. He's seldomly home, I remembered so well that everytime when my school closed he would send someone to pick me up at home and that guy would take me to him at so many different provinces all over Thailand, Northern, Southern, Eastern, Western parts. His company constructed many different things such as roads, bridges, and even the hospital at Mae Sod many years ago when it was burned down by Karin or Burmese I'm not sure about. Also the hospital Sri Than at Khon Khan before it became Khon Khan University as of today, and Yan Hi Dam at Tak that now bore the name of Princess as I recalled. And so many other constructions.

He's my main person who sew the seeds of adventure/explorer in my brain, tought me to love and be the one with nature like he did. He would took me the forests, taught me techniques of surviving and other things that you can think of.

We didn't have much opportunities to getting to know each other much due to his nature of profession, but I know that among 4 of his children he loved and expected from me most.

Of course things wouldn't go as planned in reality, he had accident at Ampur Ngao, Chiangrai or Lampang I'm not sure. And that severe enough to put him in disability mode for the rest of his life.

But he's always a fighter until he drawn his last breath. He passed away in June of 1995 at the age of 75. He was and will always be my idol, I'm always try my best to be as good person as him.

Yes, I dreamed of him too, not very often but each time was a wonderful dream, he's always seemed to be happy and strong as he was.

Thanks for keep on reading until this line, I felt so good to let it all out from this old man of 62,
only 13 more years I'll be at his age when he passed away and I promised him here and now that I'll be as humble, sincere, always look at the good side of people and be helpful to the others and as strong as him when he was alive and well.




Thanks again Hattaya for your inspiration.