ต้องยอมรับ....

[edo]

"boobyblueเขาคือใครนอ...ฤาคือใครไม่รู้"

....น้าบูครับ....น้าโพสแต่ละครั้งกินใจ..สะท้านทรวงจริงๆครับ....
...ชีวิตน้าบู...ผ่านฝันใดมาบ้าง..แล้วกำลังโดนกระแสฝันพัดไปทางใดหนอ.......

[boobyblue]

โดย povation - วันนี้ 02:20
ชอบที่สุดเพราะอะไรครับ ขอเหตุผลหน่อยซิ




หากยังจำได้..........
ผมเคยตั้งกระทู้"ว่าด้วยทัศนะเกี่ยวแก่ชีวิต"ที่ดาลใจมาจากกระทู้"ความสุขเล็กๆ"ของคุณหมอedo
กระทู้นั้นของผมตกไปอย่างรวดเร็ว-ผิดคาด!
ความเดิมคือ คุณหมอรำพึงออกมาว่าเหนื่อยจากการงานอันหนักหน่วง แต่ทว่ามาพบความสุขเล็กๆขณะกำลังเช็ดถูกีต้าร์ หลังจากร้างงานในวันอันแสนเข็ญวันนั้น
เมื่อผมได้อ่านกระทู้ของคุณหมอ ผมก็ได้เห็นภาพบางอย่างที่สะท้อนชีวิตมนุษย์ร่วมสมัยทุนนิยมเสรี-บริโภคแดกด่วนที่เราร่วมตะบี้ตะบันอยู่กับมันในวันนี้
เหตุใดเราถึงต้องยอมรับชะตากรรมนั้น
เหตุใดเราถึงต้องสร้างเหตุผลใหม่เพื่อพยายามอธิบายตัวเองเพื่อยอมรับมัน เฉไฉกับมันโดยปรับมุมมองความคิดเสียว่า ความสุขเล็กๆนี้แสนยิ่งใหญ่เหลือเกิน
เราใช้เวลาแทบทั้งหมดของชีวิตเพื่อการทำงาน เหตุผลคือต้องการเลี้ยงชีพ และการเลี้ยงชีพคือการหาเงิน การหาเงินไม่ได้หยุดแค่เพื่อมาใช้สอยจ่ายเป็นค่าปัจจัยสี่ที่เราสร้างเองไม่ได้เท่านั้น แต่มันยังต้องมาซื้อวัตถุเพื่อบอกตัวเองว่าคือความสุขความสะดวกสบายอีกด้วย ซึ่งข้อนี้แหละที่เป็นภาระอันหนักหน่วงที่เราต่างแบกไว้บนบ่า และยังก็ไม่รู้สึกรู้สากับมัน เห็นว่ามันเป็นความธรรมดาสามัญของชีวิต
แต่สำหรับผม มันไม่ใช่เช่นนั้นเลย.....
ผมเห็นเป็นความผิดเพี้ยน ผมคิดว่ามนุษย์ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายขนาดนั้นเลย มนุษย์ต้องการความสุขเล็กๆที่มาเป็นจังหวะอย่างสม่ำเสมอ ไม่ใช่มาอย่างเนิ่นช้า นานๆมาครั้ง แล้วก็แอบสุข-ปลอบตัวเอง...เราก็มีความสุขกับเขาบ้างเหมือนกัน ความสุขนี้หาไม่ยากเลยเนอะ....อะไรทำนองนั้น
ชีวิตควรง่ายกว่าที่เป็นอยู่นี้ ตอนนี้เรากำลังวิ่งหาความสุขนั้นจากภายนอก โดยลืมและละเลยสิ่งที่อยู่ภานในตัวเรา
เราแสวงหาวัตถุเพื่อบอกตัวเองว่านั่นคือความสุข แต่ความสุขนั้นมันคุ้มไหมกับเวลาที่มีอยู่ทั้งหมดที่ไปแลกกับมันมา แล้วก็พึงพอใจกับมันไม่นานนัก แล้วก็หันไปสร้างความอยากอย่างใหม่เพื่อบอกตัวเองอีกว่าต้องหามันมาให้ได้ เพราะนั่นคือความสุขอีก เหตุการณ์อย่างนี้เกิดกับเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเราชาชินกับมัน เห็นเป็นความสามัญของชีวิตไปแล้ว แล้วเราก็มานั่งบ่น..............ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีก วนไปวนมาอยู่อย่างนี้จนจบอายุไข..........สุดท้ายเราได้พบกับอะไร?
ความว่างเปล่า...เมื่อความจริงปรากฏ!

ทั้งหมดนี้ดาลใจขึ้นเมื่ออ่านกระทู้ของคุณหมอedo "ความสุขเล็กๆ"นั้น แล้วจะไม่ให้ผมชอบกระทู้นี้ที่สุดดดดดดดดดดดได้อย่างไร
ในเมื่อกระทู้"ว่าด้วยทัศนะเกี่ยวแก่ชีวิต"ของผมมีเจตนาอยากให้แลกเปลี่ยนพูดคุยกันในเรื่องทำนองนี้อยู่แล้ว
แล้วมันก็กลับมาปรากฏในกระทู้ของคุณหมอedoอีกครั้ง ซึ่งผมนับ่วาเป็นความมหัศจรรย์อย่างยิ่ง
นี่จึงเป็นเหตุผลที่ผมชอบกระทู้นี้มากที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เพราะมันได้ทำให้ความมุ่งหมายที่ผมเคยตั้งไว้กลับมาเป็นจริง
คือพวกเราชาวบ้านสีฟ้าได้มาร่วมพูดคุยแลกเปลี่ยน"ว่าด้วยทัศนะเกี่ยวแก่ชีวิต"กันแล้วนั่นเอง!!

[edo]

....ลึกซึ้งครับน้าบู..........
....น้าบูตอบคำถามผมไปด้วยเรียบร้อยเลย55......

[boobyblue]

"boobyblueเขาคือใครนอ...ฤาคือใครไม่รู้"

....น้าบูครับ....น้าโพสแต่ละครั้งกินใจ..สะท้านทรวงจริงๆครับ....
...ชีวิตน้าบู...ผ่านฝันใดมาบ้าง..แล้วกำลังโดนกระแสฝันพัดไปทางใดหนอ.......

ขอโทษครับที่ทำให้คุณหมอเจ็บใจ!
ใจหมอ-หมอต้องดูแลใจให้ดีนะครับ
ไม่มีใครช่วยได้ดอก..........
ไม่มีใครรู้ใจตัวเองนอกจากตัวเราเอง
เว้นแต่เราจะหลบเลี่ยง!!

[edo]

"boobyblueเขาคือใครนอ...ฤาคือใครไม่รู้"

....น้าบูครับ....น้าโพสแต่ละครั้งกินใจ..สะท้านทรวงจริงๆครับ....
...ชีวิตน้าบู...ผ่านฝันใดมาบ้าง..แล้วกำลังโดนกระแสฝันพัดไปทางใดหนอ.......

ขอโทษครับที่ทำให้คุณหมอเจ็บใจ!
ใจหมอ-หมอต้องดูแลใจให้ดีนะครับ
ไม่มีใครช่วยได้ดอก..........
ไม่มีใครรู้ใจตัวเองนอกจากตัวเราเอง
เว้นแต่เราจะหลบเลี่ยง!!

...เปล่าดอกครับน้าบู...น้าบูมิได้ทำให้ผมเจ็บใจอะไรเลย....เพราะสิ่งที่น้าบูเอ่ย..
...ผมชอบครับ..... ..เป็นอีกหนึ่งมุมความคิดที่น่าใคร่ครวญตาม....55

[MUI]

ผมได้เพื่อนร่วมชีวิตแล้ว...หมายถึงน้าบูใช้ชีวิตและมีทัศนะคล้ายคลึงกับผมมาก...ผมเอะใจตั้งแต่..ไปไหนมาไหนด้วยแรงน่องแล้ว..แต่ไม่ประสงค์ออกอีเว้นท์ใด ๆ แต่ประการใด..ไม่ว่าเขาจะเห่อวันปลอดรถ..ความจริงมันต้องปลอดทุกวันใช่ไหมครับ

การสร้างสรรเหตุการณ์ใด ๆ ให้ใกล้ธรรมชาติโลก...โดยอ้างว่า หลังเหน็ดเหนื่อยจากการดิ้นรนหาตังซื้อความสุข ซื้อเกียรติ....ผมว่าเราเสแสร้งหลอกตัวเองมากกว่า...เข้าสู่ธรรมชาติชั่วประเดี๋ยวประด๋าว แล้วกลับไปดิ้นรนหาตังซื้อความสุขต่อ.....ไม่ใช่เรา

ชีวิต อยู่ระหว่างการทดลองใช้...แต่จริง ๆ แล้ว ชีวิตก็คือชีวิตมาตั้งแต่เกิด...เราพาชีวิตเราหาเรื่องเที่ยวทดลองนู่น ทดลองนี่มากกว่า...ไม่ได้เหมือนคนอื่น ก็กลุ้ม ก็เศร้า.................

[boobyblue]

"ชีวิต อยู่ระหว่างการทดลองใช้...แต่จริง ๆ แล้ว ชีวิตก็คือชีวิตมาตั้งแต่เกิด...เราพาชีวิตเราหาเรื่องเที่ยวทดลองนู่น ทดลองนี่มากกว่า...ไม่ได้เหมือนคนอื่น ก็กลุ้ม ก็เศร้า................. "

เห็นท่าจะจริงตามนั้น
ชีวิตต้องขับเคลื่อนและถูกผลักดันด้วยความอยากทดลอง
แล้วเราก็ลองผิดลองถูกเสมอมา
เสียดายแต่ว่า.....ประสบการณ์ลัดนั้นถูกประยุกต์ใช้อย่างเชื่องช้า
คนรุ่นแล้วรุ่นเล่ายังต้องการประสบการณ์ของตัวเอง
ความดื้อดึงจึงถือเป็นสันดานมนุษย์ชนิดหนึ่ง
ยากแปรเปลี่ยนและลบทิ้ง....

[pop_250823]

โอ ...........