เรื่องเล่า เเบบหัทยา^^

[.::.pOoH.::.]

ก่อนอื่นขอเป็นกำลังใจให้น้าหนึ่งและครอบครัว สู้ต่อไปตราบลมหายใจยังมี...

เท่าที่อ่านมาน่าจะเป็นที่ตัวคนมากกว่าระบบครับ Post Office และ สถาบันต่างๆพัฒนาไปมาก ตามโลก ตามยุคสมัยให้ทันการณ์ ระบบมีการเปลี่ยนแปลงทุกๆองค์กรทั้งน้อยและใหญ่ จนบางครั้งองค์กรเล็กก็ไปเอาระบบองค์กรใหญ่มาใช้ แต่แทนที่จะเกิดประโยชน์ กลับทำให้หลายๆอย่างล่าช้าและวุ่นวาย

คนไม่ยอมเปลี่ยนแปลงครับ คนบางกลุ่มอยู่มานาน ทำแบบนั้นมานาน แล้วเค้าก็มีความสุขกับการทำงานแบบนั้น เพราะไม่มีใครมาตำหนิ ติเตียน

บางสถาบัน ถ้าไม่ใส่ใจกับรายละเอียดของงาน อาจมีผลถึงชีวิตของผู้อื่น
บางสถาบัน ถ้าไม่ใส่ใจกับรายละเอียดของงาน อาจมีผลแค่ต่อองค์กร

แต่โดยรวมก็ทำให้เกิดสมดุลระหว่าง โลกใหม่ กับโลกเก่า

-----------------
ฟองเบียร์กับความเหงาในโลกโพสต์โมเดิร์น...

ข้าพเจ้าถูกรายล้อมด้วยลูกกรงแน่นหนา ลูกกรงถูกก่อขึ้น ซี่แล้วซี่เล่า...โดยที่ข้าพเจ้าได้แต่มองมันอยู่หลังลูกกรงนั้น บางซี่กอปรขึ้นด้วยถาวรวัตถุที่แน่นหนา....บางซี่กอปรขึ้นด้วยหญ้าคาที่เหนียวแน่น แต่บางเบา....

มือที่แข็งแรงกลับปล่อยให้มันล้อมรอบข้าพเจ้าทุกวันคืน...แม้จะหยิบกรรไกรหรือมีดพร้ามาแล้วหลายครั้ง แต่ก็ทำได้เพียงตกแต่งลูกกรงให้สวยงาม และอยู่ในนั้นอย่างหน้าชื่นอกตรม

อิสระทางกายและใจที่อยากจะไขว่คว้า มันทับถมเป็นทวีคูณขึ้นทุกวัน จนจิตสำนึกที่ต้องการอิสระของข้าพเจ้ากลับกลายเป็นความเคยชิน ภายใต้ถาวรวัตถุ และสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น

นี่ข้าพเจ้ากำลังจะกลายเป็นหุ่นยนต์ในโลก postmodern ไปแล้วหรือ....

ข้าพเจ้ากลัวและรู้สึกว่าภายในลูกกรงที่ข้าพเจ้ามองว่าสวยงาม น่าอยู่ ปลอดภัยแน่นหนา มันแคบและมืดเหลือเกิน แต่ภาพภายนอกก็น่ากลัว และรวดเร็วจะเกินจะก้าวออกไป...

หรือว่า...จะปล่อยให้จิตวิญญาณอยู่หลังลูกกรงแสนสวยนี่ต่อไป

เพราะข้าพเจ้าเริ่มไม่แน่ใจว่า อาณาเขตด้านนอกนั้นมันจะไม่มีลูกกรงที่ประกอบจากถาวรวัตถุเช่นเดียวกับภายในนี้....

"กาแฟใส่นม" 16.5.2551