15-05-2008, 17:08
Missing post
บ่ายวันหนึ่ง ในบ้านหลังเล็กๆ ในเขตพื้นที่คลองเตย
ข้าพเจ้าเฝ้ารอจดหมายลงทะเบียน ด้วยความรู้สึดอ่อนเพลีย
อันมีเหตุมาจาก การนอนเกือบเช้า ตื่นเช้ามาหลายวัน
**ช่วงนี้หลับตาไป ฝันไม่ค่อยดีเลย**
และแล้ว ในช่วงเวลาเบลอๆ สลึมสลือนั้น ก็ได้ยินเสียงหมาเห่าดังขึ้นระงม ฉุดข้าพเจ้ารีบลุกขึ้น ยืนชะโงกจากชั้นบน
เพื่อมองดูว่า ใช่สิ่งที่รอคอยหรือไม่
**ปรากฏ ใช่จริงๆครับ ** เห็นหลังไวๆเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์
ซึ่งตอนที่เห็น ** ท่านก็รีบควบรถจากไปแล้ว *** เร็วเกินเสียงตะโกนให้หยุดรอ จะเรียกทัน
สักครู่ข้าพเจ้าจึงลงไป ด้วยความหงุดหงิด หยิบกระดาษแจ้ง **ไม่มีผู้รับไปรษณีย์ **
ให้ไปรับที่นั่นที่นี่ สาเหตุจาก บ้านปิดไม่มีผู้รับ ยิ่งทำให้ข้าพเจ้า แทบเผลอสบถ สรรเสริญ บุพการีของท่านบุรุษไปรษณีย์ท่านนั้น
**บ้าเอ้ยย** ไม่มีผู้รับ บ้านปิดได้ไงวะ** -ข้าพเจ้าสบถออกมาจนได้
ทั้งๆ ที่ตัวบ้านชั้นใน เปิดประตูกว้าง อย่างเห็นได้ชัดเจน แม้จะเป็นมุมมองจากภายนอก
ข้าพเจ้าไม่รอช้า โทรไปตามเบอร์ที่แจ้งไว้ ในเอกสารแจ้งไม่มีผู้รับนั้นทันที
เมื่อโทรไป มีเจ้าหน้าที่รับ ที่ดูพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง สมกับชิ่อองค์กรณ์ การสื่อสารแห่งประเทศไทย
ข้าพเจ้าจึงขอทราบชื่อ เจ้าหน้าที่ที่เรียนสายรับเรื่องจากข้าพเจ้า
** ปรากฏว่าคุยกันรู้เรื่องขึ้น **ข้าพเจ้าแจ้งเหตุทั้งหมด ในความผิดพลาด จากขอข้อมูลทั้งหมด
จนกลายเป็นขอร้องเรียน และ มีวี่แววสรุปลงว่า เอกสารลงทะเบียนสำคัญชิ้นนี้จะได้รับล่าช้าไปอีกวัน
ในขณะที่ข้าพเจ้าวู่วามในการแก้เหตุ จนน่าจะกลายเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องนั้น
สุภาพสตรีอายุ60 คือแม่ของข้าพเจ้า ตัดสินใจ นั่งวินมอเตอร์ไซด์ วิ่งไปที่ทำการไปรษณีย์ย่อย เขตคลองเตย
แล้วทำการไล่เบี้ย แจ้งให้โทรตามตัว เจ้าหน้าที่ส่งไปรษณีย์ผู้นั้น มาให้ได้ในการด่วน
**สำเร็จครับ** พลังแห่งความรักที่มีต่อลูก และ ความถูกต้องที่ควรจะเกิด**
** เค้ารีบนำจดหมายมาให้ พร้อมขอโทษขอโพย อย่างจ้าละหวั่น**
จดหมายที่ว่าคือ จดหมายหลายฉบับ ส่งมา4ฉบับ แจ้งผลตรวจร่างกาย และ นัดตรวจพิเศษ จากสถาบันมะเร็งแห่งชาติ
ที่พยายามส่งมายัง น้องสาวของข้าพเจ้า ซึ่งส่งมาตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ ขณะนี้เดือน พฤษภาคม ช้าไป 4 เดือน
เหตุที่สถาบันมะเร็งแห่งชาติ ส่งจดหมาย นัดตรวจพิเศษ เนื่องจากพบเนื้อเยื่อต้องสงสัย เป็นมะเร็ง
แต่ดัน ส่งจดหมายไปตามที่อยู่ในบัตรประชาชน ทั้งๆ ที่ให้ที่อยู่ปัจจุบันที่สามารถติดต่อได้ พร้อมทั้งเบอร์โทรศัพท์ที่ใช้ติดต่อได้จริง แต่ก็ไม่ได้ส่งมาตามที่อยู่แจ้งไว้นั้น
ทะเบียนบ้านในบัตรประชาชน คือ บ้านที่ต้องนำชื่อไปลงไว้ เพื่อสิทธิ์ในการครอบครองที่ดินผืนหนึ่ง บนเขาที่อยู่ไกล
คนงานที่ดูแลที่ดิน ก็ละเลย ไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องสำคัญ กว่าจะมีคนที่รู้ว่าสำคัญ มาเห็น แล้วแจ้งทางบ้าน จนหาวิธีส่งลงมา ก็ใช้เวลาอยู่นาน จ้างส่งฝากรถที่ลงจากที่นั่น เข้าเมือง กว่าจะรอส่งไปรษณีย์
คำถามว่า...ทำไมทางสถาบันจึงไม่ติดต่อ โดยทางที่อยู่ปัจจุบันที่ให้ไว้ ....ทำไมไม่โทรตาม ......ทำไมพนักงานไปรษณีย์ผู้นั้น ต้องมีเหตุอะไรดลใจไม่รอเจ้าบ้าน แค่หมาเห่าหรือ.... ทำไมผมจึงรับจดหมายไม่ทัน ....ทำไมไปโวยวายจะร้องเรียน เจ้าหน้าที่แทนที่จะรีบเอาจดหมาย?. ทำไมคนงานถึงงี่เง่า ละเลย ......ทำไม........
งานนี้แม่ข้าพเจ้า เป็น hero ครับ ........สุภาพสตรีอายุ60 ที่เหมือนจะเริ่มเบลอๆหลายๆเรื่อง แต่เรื่องความรักลูก ไม่มีเบลอครับ
[attachment=8489]
ข้าพเจ้าพิมพ์ออกมาโดยที่ hero ผู้นั้นคงไม่มีทางรู้ เพราะ ผมก็ไม่ได้ส่งจดหมายสื่อสารกับแม่
แม้เครื่องพิมพ์จะอยู่ ในบ้านเดียวกัน แต่ผมส่งสาสน์ ไปอีกดินแดน อีกทวีปนึง
นี่ก็อาจเป็น missing post อีกอันนึงหละมั้งครับ
หัทยา
15/5/ 08
บ่ายวันหนึ่ง ในบ้านหลังเล็กๆ ในเขตพื้นที่คลองเตย
ข้าพเจ้าเฝ้ารอจดหมายลงทะเบียน ด้วยความรู้สึดอ่อนเพลีย
อันมีเหตุมาจาก การนอนเกือบเช้า ตื่นเช้ามาหลายวัน
**ช่วงนี้หลับตาไป ฝันไม่ค่อยดีเลย**
และแล้ว ในช่วงเวลาเบลอๆ สลึมสลือนั้น ก็ได้ยินเสียงหมาเห่าดังขึ้นระงม ฉุดข้าพเจ้ารีบลุกขึ้น ยืนชะโงกจากชั้นบน
เพื่อมองดูว่า ใช่สิ่งที่รอคอยหรือไม่
**ปรากฏ ใช่จริงๆครับ ** เห็นหลังไวๆเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์
ซึ่งตอนที่เห็น ** ท่านก็รีบควบรถจากไปแล้ว *** เร็วเกินเสียงตะโกนให้หยุดรอ จะเรียกทัน
สักครู่ข้าพเจ้าจึงลงไป ด้วยความหงุดหงิด หยิบกระดาษแจ้ง **ไม่มีผู้รับไปรษณีย์ **
ให้ไปรับที่นั่นที่นี่ สาเหตุจาก บ้านปิดไม่มีผู้รับ ยิ่งทำให้ข้าพเจ้า แทบเผลอสบถ สรรเสริญ บุพการีของท่านบุรุษไปรษณีย์ท่านนั้น
**บ้าเอ้ยย** ไม่มีผู้รับ บ้านปิดได้ไงวะ** -ข้าพเจ้าสบถออกมาจนได้
ทั้งๆ ที่ตัวบ้านชั้นใน เปิดประตูกว้าง อย่างเห็นได้ชัดเจน แม้จะเป็นมุมมองจากภายนอก
ข้าพเจ้าไม่รอช้า โทรไปตามเบอร์ที่แจ้งไว้ ในเอกสารแจ้งไม่มีผู้รับนั้นทันที
เมื่อโทรไป มีเจ้าหน้าที่รับ ที่ดูพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง สมกับชิ่อองค์กรณ์ การสื่อสารแห่งประเทศไทย
ข้าพเจ้าจึงขอทราบชื่อ เจ้าหน้าที่ที่เรียนสายรับเรื่องจากข้าพเจ้า
** ปรากฏว่าคุยกันรู้เรื่องขึ้น **ข้าพเจ้าแจ้งเหตุทั้งหมด ในความผิดพลาด จากขอข้อมูลทั้งหมด
จนกลายเป็นขอร้องเรียน และ มีวี่แววสรุปลงว่า เอกสารลงทะเบียนสำคัญชิ้นนี้จะได้รับล่าช้าไปอีกวัน
ในขณะที่ข้าพเจ้าวู่วามในการแก้เหตุ จนน่าจะกลายเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องนั้น
สุภาพสตรีอายุ60 คือแม่ของข้าพเจ้า ตัดสินใจ นั่งวินมอเตอร์ไซด์ วิ่งไปที่ทำการไปรษณีย์ย่อย เขตคลองเตย
แล้วทำการไล่เบี้ย แจ้งให้โทรตามตัว เจ้าหน้าที่ส่งไปรษณีย์ผู้นั้น มาให้ได้ในการด่วน
**สำเร็จครับ** พลังแห่งความรักที่มีต่อลูก และ ความถูกต้องที่ควรจะเกิด**
** เค้ารีบนำจดหมายมาให้ พร้อมขอโทษขอโพย อย่างจ้าละหวั่น**
จดหมายที่ว่าคือ จดหมายหลายฉบับ ส่งมา4ฉบับ แจ้งผลตรวจร่างกาย และ นัดตรวจพิเศษ จากสถาบันมะเร็งแห่งชาติ
ที่พยายามส่งมายัง น้องสาวของข้าพเจ้า ซึ่งส่งมาตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ ขณะนี้เดือน พฤษภาคม ช้าไป 4 เดือน
เหตุที่สถาบันมะเร็งแห่งชาติ ส่งจดหมาย นัดตรวจพิเศษ เนื่องจากพบเนื้อเยื่อต้องสงสัย เป็นมะเร็ง
แต่ดัน ส่งจดหมายไปตามที่อยู่ในบัตรประชาชน ทั้งๆ ที่ให้ที่อยู่ปัจจุบันที่สามารถติดต่อได้ พร้อมทั้งเบอร์โทรศัพท์ที่ใช้ติดต่อได้จริง แต่ก็ไม่ได้ส่งมาตามที่อยู่แจ้งไว้นั้น
ทะเบียนบ้านในบัตรประชาชน คือ บ้านที่ต้องนำชื่อไปลงไว้ เพื่อสิทธิ์ในการครอบครองที่ดินผืนหนึ่ง บนเขาที่อยู่ไกล
คนงานที่ดูแลที่ดิน ก็ละเลย ไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องสำคัญ กว่าจะมีคนที่รู้ว่าสำคัญ มาเห็น แล้วแจ้งทางบ้าน จนหาวิธีส่งลงมา ก็ใช้เวลาอยู่นาน จ้างส่งฝากรถที่ลงจากที่นั่น เข้าเมือง กว่าจะรอส่งไปรษณีย์
คำถามว่า...ทำไมทางสถาบันจึงไม่ติดต่อ โดยทางที่อยู่ปัจจุบันที่ให้ไว้ ....ทำไมไม่โทรตาม ......ทำไมพนักงานไปรษณีย์ผู้นั้น ต้องมีเหตุอะไรดลใจไม่รอเจ้าบ้าน แค่หมาเห่าหรือ.... ทำไมผมจึงรับจดหมายไม่ทัน ....ทำไมไปโวยวายจะร้องเรียน เจ้าหน้าที่แทนที่จะรีบเอาจดหมาย?. ทำไมคนงานถึงงี่เง่า ละเลย ......ทำไม........
งานนี้แม่ข้าพเจ้า เป็น hero ครับ ........สุภาพสตรีอายุ60 ที่เหมือนจะเริ่มเบลอๆหลายๆเรื่อง แต่เรื่องความรักลูก ไม่มีเบลอครับ
[attachment=8489]
ข้าพเจ้าพิมพ์ออกมาโดยที่ hero ผู้นั้นคงไม่มีทางรู้ เพราะ ผมก็ไม่ได้ส่งจดหมายสื่อสารกับแม่
แม้เครื่องพิมพ์จะอยู่ ในบ้านเดียวกัน แต่ผมส่งสาสน์ ไปอีกดินแดน อีกทวีปนึง
นี่ก็อาจเป็น missing post อีกอันนึงหละมั้งครับ
หัทยา
15/5/ 08
