Thread Rating:
  • 0 Vote(s) - 0 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
ต้องยอมรับ....
Author Message
boobyblue Offline
ใครไม่รู้?
******

Posts: 2,478
Likes Given: 11
Likes Received: 23 in 9 posts
Joined: 28 Aug 2007
Reputation: 27
#72
RE: ต้องยอมรับ....
โดย povation - วันนี้ 02:20
ชอบที่สุดเพราะอะไรครับ ขอเหตุผลหน่อยซิ




หากยังจำได้..........
ผมเคยตั้งกระทู้"ว่าด้วยทัศนะเกี่ยวแก่ชีวิต"ที่ดาลใจมาจากกระทู้"ความสุขเล็กๆ"ของคุณหมอedo
กระทู้นั้นของผมตกไปอย่างรวดเร็ว-ผิดคาด!
ความเดิมคือ คุณหมอรำพึงออกมาว่าเหนื่อยจากการงานอันหนักหน่วง แต่ทว่ามาพบความสุขเล็กๆขณะกำลังเช็ดถูกีต้าร์ หลังจากร้างงานในวันอันแสนเข็ญวันนั้น
เมื่อผมได้อ่านกระทู้ของคุณหมอ ผมก็ได้เห็นภาพบางอย่างที่สะท้อนชีวิตมนุษย์ร่วมสมัยทุนนิยมเสรี-บริโภคแดกด่วนที่เราร่วมตะบี้ตะบันอยู่กับมันในวันนี้
เหตุใดเราถึงต้องยอมรับชะตากรรมนั้น
เหตุใดเราถึงต้องสร้างเหตุผลใหม่เพื่อพยายามอธิบายตัวเองเพื่อยอมรับมัน เฉไฉกับมันโดยปรับมุมมองความคิดเสียว่า ความสุขเล็กๆนี้แสนยิ่งใหญ่เหลือเกิน
เราใช้เวลาแทบทั้งหมดของชีวิตเพื่อการทำงาน เหตุผลคือต้องการเลี้ยงชีพ และการเลี้ยงชีพคือการหาเงิน การหาเงินไม่ได้หยุดแค่เพื่อมาใช้สอยจ่ายเป็นค่าปัจจัยสี่ที่เราสร้างเองไม่ได้เท่านั้น แต่มันยังต้องมาซื้อวัตถุเพื่อบอกตัวเองว่าคือความสุขความสะดวกสบายอีกด้วย ซึ่งข้อนี้แหละที่เป็นภาระอันหนักหน่วงที่เราต่างแบกไว้บนบ่า และยังก็ไม่รู้สึกรู้สากับมัน เห็นว่ามันเป็นความธรรมดาสามัญของชีวิต
แต่สำหรับผม มันไม่ใช่เช่นนั้นเลย.....
ผมเห็นเป็นความผิดเพี้ยน ผมคิดว่ามนุษย์ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายขนาดนั้นเลย มนุษย์ต้องการความสุขเล็กๆที่มาเป็นจังหวะอย่างสม่ำเสมอ ไม่ใช่มาอย่างเนิ่นช้า นานๆมาครั้ง แล้วก็แอบสุข-ปลอบตัวเอง...เราก็มีความสุขกับเขาบ้างเหมือนกัน ความสุขนี้หาไม่ยากเลยเนอะ....อะไรทำนองนั้น
ชีวิตควรง่ายกว่าที่เป็นอยู่นี้ ตอนนี้เรากำลังวิ่งหาความสุขนั้นจากภายนอก โดยลืมและละเลยสิ่งที่อยู่ภานในตัวเรา
เราแสวงหาวัตถุเพื่อบอกตัวเองว่านั่นคือความสุข แต่ความสุขนั้นมันคุ้มไหมกับเวลาที่มีอยู่ทั้งหมดที่ไปแลกกับมันมา แล้วก็พึงพอใจกับมันไม่นานนัก แล้วก็หันไปสร้างความอยากอย่างใหม่เพื่อบอกตัวเองอีกว่าต้องหามันมาให้ได้ เพราะนั่นคือความสุขอีก เหตุการณ์อย่างนี้เกิดกับเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเราชาชินกับมัน เห็นเป็นความสามัญของชีวิตไปแล้ว แล้วเราก็มานั่งบ่น..............ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีก วนไปวนมาอยู่อย่างนี้จนจบอายุไข..........สุดท้ายเราได้พบกับอะไร?
ความว่างเปล่า...เมื่อความจริงปรากฏ!

ทั้งหมดนี้ดาลใจขึ้นเมื่ออ่านกระทู้ของคุณหมอedo "ความสุขเล็กๆ"นั้น แล้วจะไม่ให้ผมชอบกระทู้นี้ที่สุดดดดดดดดดดดได้อย่างไร
ในเมื่อกระทู้"ว่าด้วยทัศนะเกี่ยวแก่ชีวิต"ของผมมีเจตนาอยากให้แลกเปลี่ยนพูดคุยกันในเรื่องทำนองนี้อยู่แล้ว
แล้วมันก็กลับมาปรากฏในกระทู้ของคุณหมอedoอีกครั้ง ซึ่งผมนับ่วาเป็นความมหัศจรรย์อย่างยิ่ง
นี่จึงเป็นเหตุผลที่ผมชอบกระทู้นี้มากที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เพราะมันได้ทำให้ความมุ่งหมายที่ผมเคยตั้งไว้กลับมาเป็นจริง
คือพวกเราชาวบ้านสีฟ้าได้มาร่วมพูดคุยแลกเปลี่ยน"ว่าด้วยทัศนะเกี่ยวแก่ชีวิต"กันแล้วนั่นเอง!!
14-10-2007, 14:38
Find Like Post Reply


Messages In This Thread
ต้องยอมรับ.... - by edo - 11-10-2007, 21:32
RE: ต้องยอมรับ.... - by boobyblue - 14-10-2007, 14:38

Forum Jump:


Users browsing this thread: 2 Guest(s)

Contact Us | NimitGuitar | Return to Top | | Lite (Archive) Mode | RSS Syndication