เด็ก 6 ขวบ 9 เดือน.. กับการตัดสินใจครั้งสำคัญของผู้ใหญ่

[karn]

ตอนสี่ขวบผมต้องไปอยู่ราชบุรี พ่อกับแม่จะมาหาทุกวันเสาร์-อาทิตย์ แรกๆก็เหงาครับ ลูกๆของป้าก็โตกันหมด ไม่รู้จะเล่นกับใคร
แต่ปีถัดมาน้องชายก็มาอยู่ด้วยกัน มีน้องมาเป็นเพื่อนเล่นก็ไม่เหงาื เล่นกันสองพี่น้อง ก็ไม่ได้รู้สึกว่าขาดอะไร
ชีวิตมีแต่บ้าน นั่งสามล้อ อยู่โรงเรียน นั่งสามล้อ กลับถึงบ้าน ไม่ได้รับอนุญาตให้ไปไหนไกลกว่าปากซอยวัดศรีชมภู
อยู่ที่โรงเรียนก็นั่งมองเขาแก่นจันทน์ บนนั้นมันมีอะไรวะเนี่ย อยากไป...
โตขึ้นมาเลยอยากไปนั่นอยากไปนี่ เพราะเด็กๆไม่ได้รับอนุญาตให้ไปไหนเกินกว่าปากซอย

เข้าใจน้าโฟล์คน้อยครับ ว่ามันยากที่จะตัดสินใจ

ผมเคยทิ้งหน้าที่การงานเพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิดกับพ่อในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตพ่อ
แล้วก็ลำบากอยู่ไม่นานครับ หลังจากทุกอย่างผ่านไป อะไรๆก็ดีขึ้น
ดีกว่าสิ่งที่เราทิ้งมันมาเสียอีก แต่สิ่งที่เงินซื้อไม่ได้ก็คือเวลาในช่วงนั้น
ทุกวันนี้ผมก็ทิ้งอะไรๆไปหลายอย่าง ก็ไม่เห็นจะลำบากอะไร ผมเชื่อว่าทางเลือกในชีวิตมีหลายเส้นทาง
ทุกเส้นทางล้วนไปสู่จุดหมายเดียวกัน เลือกทางที่เราเดินแล้วมีความสุข สนุกไปกับการเดินทาง ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน
วันที่เราถึงจุดหมาย...เราจะหลับอย่างเป็นสุขครับ