ขอบคุณน้าอ้วนมากครับที่ให้ความกระจ่างเรื่องการทำนิตยสาร
โดยเฉพาะเรื่องค่าสายส่ง เอเย่นต์ นึกไม่ถึงว่าจะมากขนาดนี้
ผมเคยแต่ส่งต้นฉบับให้นิตยสาร (เขียนเรื่องกีฬา) แต่ไม่เคยลงมือทำเอง
จึงไม่ทราบเรื่องความยากลำบากของคนทำ
เรื่องโฆษณาในนิตยสารนี่ สงสัยไม่มีใครสู้ค่ายอมรินทร์ได้
แค่หลักๆ 2 เล่ม บ้านและสวน กับ แพรว นี่บานตะไทเลย
เอาแค่ซีเมนต์ไทยก็ไม่รู้กี่ตัวแล้วต่อเล่ม เครื่องสำอางค์ผู้หญิงอีก
เอาเป็นว่าเก็บเกี่ยวความรู้ในบ้านนี้ต่อไป ผสมกับเว็บต่างประเทศ
แล้วก็ซื้ออคูสติกกีตาร์ ของเมืองนอกเดือนละเล่ม
ซึ่งผมทำแบบนี้อยู่ครับ
ส่วนอนาคตข้างหน้า ถ้ามีอคูสติกหัวไทย ผมจะอุดหนุนแน่นอนครับ
ว่าแต่วันที่ไปรับfishman ที่บ้านน้า pood พร้อมกับเอาแอมป์สตรีทไปลอง
แอบได้ยินน้าอ้วนเล่นเพลงของ LS และ Blackbird ถูกใจมากครับ
ผมจะลองไปหัดเล่นดูบ้างครับ ติดขัดตรงไหนอาจจะขอคำชี้แนะจากน้าอ้วนบ้างนะครับ
(18-09-2008, 10:47)pood Wrote: เรื่องอื่นๆให้ผมเขียนบทความก็ยังพอทำใด้และเคยเขียนบทความวิชาการมา
หลายเรื่องครับแต่ถ้าเป็นเรื่องกีต้าร์โปร่งถ้าให้เขียนเป็น hard copy ต้องขอผ่าน
แน่นอนทั้งฯที่ผมคิดว่าผมมีหนังสือเกี่ยวกับกีต้าร์ที่ใช้อ้างอิงใด้เยอะมากที่บ้าน
ทำไมต้องขอผ่าน ?
เรื่องตำนานของกีต้าร์นี่เป็นเรื่องของจินตนาการเสียเป็นส่วนใหญ่ไม่ใด้เกี่ยวกับ
ข้อเท็จจริงเลยซักนิด การเอาเรื่องจริงมาพูดอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพครับ
ถ้าผมเขียนตอบกระทู้นี่ไม่เป็นไรเพราะมีคนอ่านอยู่ไม่กี่คนและเดี๋ยวเดียวกระทู้ก็ตกไปแล้ว
มาลองกันซักสองสามเรื่องก็ใด้ครับ
1. Yamaha L-5, L-6, L-8 ไม่ใด้ผลิตในญี่ปุ่น
ในหนังสือ Official History of Yamaha Guitars ที่ Yamaha เขียนเองบอกว่า
รุ่นเหล่านี้ผลิตในไต้หวันตั้งแต่ปี 1975 แต่มาประกอบและ set up นิดหน่อยที่ญี่ปุ่นและติดป้ายว่า "Made in Japan" เฉยเลย
ข้อมูลแบบนี้คนอ่านไม่ชอบแน่นอนเพราะมันบ่อนทำลายจินตนาการของสาวก
ยามาฮ่าแต่ถึงยังไงยามาฮ่าก็ยังซื่อสัตย์กว่า Martin และ Fender เพราะเลิกใช้
มุขนี้มาตังแต่ยุค '80s ขณะที่สองเจ้านั่นใช้มาถึงยุค '90s
2. Fender ยุคหัวโตเป็น Fender ที่ห่วยที่สุด
เรื่องนี้เรื่องจริงจากปากของคนที่ผลิตครับแต่ไม่เล่าดีกว่า
3. ไม่มีใครรู้จักกีต้าร์ Lowden นอกจากคนในบ้านนี้
ผมเคยไป Northern Ireland สองสามหน คนแถวนั้นเขายังไม่รู้จักเลยครับ
ขอบคุณน้ากฤษณ์ที่ชี้แจงแถลงไข
จะตามอ่านเรื่องราวต่างๆต่อไปนะครับ