NimitGuitar webboard

นี่คือทริปที่เป็นจุดหักเหของชีวิตของผม ผมอาจจะอินกับกระทู้นี้บ้าง...อย่าว่ากันนะ (เปิดเพลงฟังไปด้วยกันนะ)



ก่อนกลางปี 2551 ลูกค้าเบอร์หนึ่งของบริษัทฯประสบภาวะขาดสภาพคล่องทางการเงิน จากวิกฤตค่าเงินปอนด์
แน่ล่ะ..บริษัทของเราพลอยซวยไปด้วย ผมเพิ่งรับหน้าที่ดูแลการเงินได้ไม่กี่เดือน แจ็ตพ็อตเลยตู
เกิดมาไม่เคยเครียดอะไรขนาดนี้เลย...เช้าตื่นขึ้นมานั่งนึกกับตัวเองว่า กูไม่อยากตื่นเลย..
ตลอดเวลาผมแทบไม่ยิ้มไม่หัวเราะเลย พอจะยิ้มได้หัวเราะบ้างก็ในวันศุกร์แห่งชาติเท่านั้น (ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนนะครับ)
ผมอยู่ในสภาพนี้มาเกือบปี พยายามหายอดขายให้มากขึ้นในเดือนถัดไป เพื่อหมุนมาอุดหนี้เสีย ทำอย่างงี้มาเกือบปี..
ปลายปีพวกเราก็ไปล่องแพกัน ผมได้ข่าวดี..สนามบินสุวรรณภูมิถูกปิด!! ทำใจกับยอดขายเดือนหน้าไว้ล่วงหน้าได้เลย...
หวยออกตามคาด ลูกค้าต่างประเทศไม่สามารถบินมา approve สินค้าจากลูกค้าของผมได้ ออเดอร์ถูกย้ายไปที่จีน..
ยอดขายของบริษัทหายไปกว่า 70% ผมต้องหมุนเงินเพื่อชำระหนี้ในเดือนหน้าหนักขึ้นกว่าเดิมเป็นสามเท่า..ยังพอไหว...ฮึบๆๆๆ

แม่เคยบอกกับพ่อว่า อยากไปเที่ยวกันตามประสาพ่อแม่ลูก ขับรถไปเรื่อยๆ ค่ำไหนนอนนั่น แต่พ่อก็จากไปก่อนที่จะได้ทำตามที่ตั้งใจ
ปีหน้าผมคงไม่มีเวลาให้แม่เหมือนเดิม พาแม่ไปตอนปีใหม่นี้แหละ แม่ยังแข็งแรงดีอยู่
ผมเลยพาแม่ขับรถขึ้นภาคเหนือ แล้วจองทริป สิบสองปันนา ไว้กับทัวร์ท้องถิ่นที่เชียงราย
เราขับรถออกจากกรุงเทพประมาณบ่ายสาม..เมื่อขับรถผ่านนครสวรรค์ ผมได้รับข่าวดีอีกข่าวหนึ่ง
ลูกค้าเบอร์สองและเบอร์สามของบริษัท ส่งหนังสือมาแจ้งเลื่อนดิวชำระหนี้ในเดือนมกราคมและกุมภาพันธ์ออกไปถึงเดือนมีนาคม...
จุกเลยตู!!!
ผมขับรถเหมือนคนเบลอ..พยายามไม่ให้แม่รู้ว่าผมเครียดแค่ไหน เงินขนาดนั้น ต่อให้ขายบ้าน 4 หลังก็ยังไม่พออุดเลย
ว่าแต่ว่าเรามีบ้านแค่หลังเดียว...ผมเหม่อ ตื้อ มือ เท้า เหงื่อออกเต็มไปหมด รู้ตัวอีกที เราก็มาถึงแม่สายตอนฟ้าสาง
ผมหาอินเตอร์เน็ตเพื่อดูไฟล์การเงินที่ลูกน้องเมล์มาให้...ยังพอมีทางออก....

Dear Karn,

Thanks for sharing your story with us, sometimes some of us try to hide something that will be more helpful and useful to others in their lives for fearing that someone will laugh at them.

I'm sure your story will help someones here to realize that their problems are just nothing and so pale compare to yours.

I might add that no matter what happens, it's all going to "This too, shall pass"

Let those problems be your teachers and teach you the real "Lessons in life" that each of us can really learn from if we are all willing to accept them.

All things considered, we're still able to help the less fortunate soul one way or the other. Let's keep doing that while we can.

(04-12-2010, 09:08)napman Wrote: [ -> ]Dear Karn,

Thanks for sharing your story with us, sometimes some of us try to hide something that will be more helpful and useful to others in their lives for fearing that someone will laugh at them.

ขอบคุณครับพี่ nap คิดอยู่นานเหมือนกันครับว่าจะเล่าเรื่องนี้ดีหรือเปล่า
ผมมองบ้านนี้เสมือนชั้นเรียนของผมครับ มีเพื่อนๆที่คบหากันมานานพอๆกับเพื่อนๆสมัยมัธยม เพราะเรารู้จักกันมาสามปีกว่าแล้ว
(เพื่อนที่ผมไม่รู้จัก ผมก็ไม่อายอยู่แล้ว)
เลยคิดว่า เล่าตามความรู้สึกจริงๆในขณะนั้นไปเลยละกัน เผื่อพรุ่งนี้มะรืนนี้ผมเป็นอะไรไป ผมจะได้ไม่ค้างคาใจอ่ะครับ

ฟังเพลงข้างบนแล้วมันกระตุกๆ เลยเอาจาก YouTube มาแปะให้ใหม่ครับ จะได้ไม่เสียอารมณ์

กำลังรอตอนต่อไปครับ...

(04-12-2010, 15:37)Webmaster Wrote: [ -> ]กำลังรอตอนต่อไปครับ...

มาแว้วจ้า...



บริษัททัวร์จัดที่จอดรถให้ในโรงแรมที่แม่สาย เราขึ้นรถตู้จากแม่สายผ่านเชียงแสน
ลัดเลาะริมโขงสู่ด่านเชียงของ แล้วนั่งเรือข้ามแม่น้ำโขงสู่ด่านห้วยทราย ของประเทศลาว











จากห้วยทราย เรานั่งรถตู้ผ่านเวียงพูคาสู่เมืองหลวงน้ำทา





ดินภูเขาแถบนี้สีเข้มมาก ออกสีน้ำหมาก สงสัยมีแร่เหล็กหรือแมงกานีสสูง



ถึงหลวงน้ำทา มองเห็นพระธาตุหลวงเด่นเป็นสง่า เราแวะพักกินข้าวเที่ยงกันที่นี่

สู้ๆครับ เคยมีคนสอนผมว่า "จงเป็นคนด้วยความเข้มแข็ง" รอตอนต่อไปเช่นกันครับ.....

รอชมอีกคน เป็นกำลังใจครับ

ปีหน้าตกงานไปแน่ครับ สิบสองปันนา อาจถึงเชียงรุ้งเลยก็ได้
ตอนนี้มีตั๋วและจองคิวเรียบร้อยแล้วก็ ย่างกุ้ง จาร์การ์ตา และญี่ปุ่น
ถ้าตกงานยาวอาจมีถึงอินชอน เกาหลีใต้
ต่อด้วยเซินเจิ้นแล้วนั่งรถไฟความเร็วสูงไปเซี่ยงไฮ้

สาธุ..ขอให้ตกงานไวๆเถอะ

(04-12-2010, 22:27)takamine Wrote: [ -> ]สู้ๆครับ เคยมีคนสอนผมว่า "จงเป็นคนด้วยความเข้มแข็ง" รอตอนต่อไปเช่นกันครับ.....

ขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจ เดี๋ยวเย็นๆจะมาเล่าต่อนะครับ

(05-12-2010, 07:49)cin Wrote: [ -> ]รอชมอีกคน เป็นกำลังใจครับ

ขอบคุณน้า cin ครับ เสียดายที่ตอนอยู่บ้านน้าซินผมเหนื่อยและเพลียจากกการขับรถมาทั้งคืน
เลยคุยกันน้อยไปหน่อย มากรุงเทพฯแล้วโทรหาผมด้วยนะครับ

(06-12-2010, 10:54)ยอดเยี่ยม Wrote: [ -> ]ปีหน้าตกงานไปแน่ครับ สิบสองปันนา อาจถึงเชียงรุ้งเลยก็ได้
ตอนนี้มีตั๋วและจองคิวเรียบร้อยแล้วก็ ย่างกุ้ง จาร์การ์ตา และญี่ปุ่น
ถ้าตกงานยาวอาจมีถึงอินชอน เกาหลีใต้
ต่อด้วยเซินเจิ้นแล้วนั่งรถไฟความเร็วสูงไปเซี่ยงไฮ้

สาธุ..ขอให้ตกงานไวๆเถอะ

จะไปจาร์การ์ตาบอกด้วยนะครับ เผื่อว่างตรงกันครับพี่

---

เสร็จจากกินข้าวเที่ยงที่หลวงน้ำทา เราขึ้นรถต่อไปบนถนน R3a มาสุดชายแดนลาวที่บ่อเต็น เมืองนี้เป็นแหล่งผลิตเกลือสินเธาว์ที่สำคัญ
เนื่องจากลาวไม่มีทะเล เกลือสินเธาว์จากบ่อเต็นจะถูกส่งขายไปยังแขวงต่างๆของลาว
ผ่านการตรวจหนังสือผ่านแดนเราก็ข้ามไปยัง บ่อหาน ซึ่งอยู่ในเขตจีน

---

เมื่อถึงฝั่งบ่อหาน บรรยากาศความเป็นจีนก็มากระแทกความรู้สึกของเราอย่างไม่ทันตั้งตัว ห่างกันแค่ 2กม. ทำไมบรรยากาศมันต่างกันเพียงนี้

เขมรเมื่อไหร่ดีครับ