อุ้มของหนักแบกเต่าจะเจ็บเข่าซะส่วนใหญ่ครับ..ก็คนมันสังขารโรยตัวก็อย่างงี้แหละ..โสน้าหน้าตัวเอ
poPPie Wrote:povation Wrote:ผมเหน็บน้าpoPPie ไปได้แต่ขากลับคงต้องให้หมอนวดวัดโพธิ์จับเเส้นเป็นการใหญ่
เส้นไหนดีพี่ เห็นเค้าลือเล่าอ้างมา ว่า จับ กระษัย ชงัดนัก 
ได้ยินคนพูดถึงมานานแล้วจับกระษัยเนี่ย...
น้าป๊อบพาปุ๊ไปจับหน่อยจิ...ฮี่ๆๆๆ
povation Wrote:อุ้มของหนักแบกเต่าจะเจ็บเข่าซะส่วนใหญ่ครับ..ก็คนมันสงขารโรยตัวก็อย่างงี้แหละ..โสน้าหน้าตัวเอ
เฮ้อ..อาการเหมือนคนข้างบ้านเล้ยยยยยยยยย..
น้าหมอ edo ครับ
อาชีพหมอเป็นอาชีพที่มีเกียรติมากๆครับ กว่าจะผลิตหมอ หรือกว่าที่นักศึกษาจะกลายเป็นหมอได้เต็มภาคภูมิไม่ใช่เรื่องที่ง่าย มันต้องอาศัยการเรียนและประสพการณ์ทั้งหมดของชีวิตของคนๆนั้น เพื่อทำให้สิ่งที่ตามหา มีหลายคนเรียนหมอเพราะเพื่อสนองความต้องการความเก่งของตัวเอง หรือสนองความต้องการของคุณพ่อคุณแม่ แต่ผมเชื่อว่าคุณหมอ edo เรียนเพราะว่าอยากทำงานเป็นผู้ที่ช่วยดับทุกข์ให้ชาวบ้านอย่างแท้จริง (คุณหมออย่าบอกผมนะว่าเรียนไปงั้นๆ)
ผมเคยสอนนักศึกษาแพทย์ในระดับปีที่ 1 ผมเคยถามเขาว่าทำไมเวลาเรียนปฏิบัติการคุณไม่ตั้งใจทำหรือใส่ใจให้ดี พอคุณไปรักษาคนไข้แล้วถ้าคุณไม่ใส่ใจคนไข้จะเป็นอย่างไร ผมได้รับคำตอบว่า "ก็เรื่องของเขาซิ" ดูซิ ดูมัน คนที่กำลังจะก้าวมาช่วยชีวิตคนอื่นมันพูดออกมาได้
แต่ก็เป็นแค่เศษเสี้ยวหนึ่งของนักศึกษาแพทย์ครับ
ผมอยากเน้นย้ำตามที่น้ายอดแย่กล่าวครับคือว่า ควรทำงานในหน้าที่ให้ดีที่สุดถึงแม้ว่ามันจะเป็นแพทย์โดยทั่วๆไป ไม่ใช่แพทย์เฉพาะทาง แต่ผมเชื่อว่าถ้าคนๆนั้นทำหน้าที่แพทย์ด้วยจิตวิญญาณ (ไม่ได้เพื่อเงินแล้ว) แพทย์คนนั้นจะเป็นแพทย์สมบูรณ์แบบทั้งร่างกายและจิตใจ
เพียงแค่แพทย์ท่านนั้นให้การรักษาอย่างเต็มความสามารถ พูดจาด้วยอารมณ์ที่ดี พยายามอธิบายหรือพยายามที่จะปัดเป่าความเจ็บปวด หรือเจ็บป่วยออกไป แค่นั้นคนไข้ก็มีความสุขใจแล้ว ถึงแม้ว่าทางกายมันจะไม่หายไปก็ตาม.....
คุณหมอเดินตามความฝันในเส้นทางแพทย์มานาน ถ้าเดินออกจากเส้นทางก็ไม่ใช่เรื่องแปลกครับ ทำให้สิ่งที่รัก ทำในสิ่งที่ฝัน แล้วสิ่งนั้นจะเป็นของคุณหมอครับ
ขอบคุณครับน้า Maow.....ขอบคุณครับ
ปุ๊ขอสรุปกระทู้นี้...น้าหมอ edo ตั้งขึ้นมาว่า ต้องยอมรับ....
จบด้วย "ต้องยอมรับ...Sharapovation เข้าสู่อ้อมอกของหมอ..." อิอิอิ
น้าหมอครับ ผมพูดในฐานะเลือดข้าราชการแรงครับ
เพราะผมเคยฟัง พล.ต.อ.วิสิษฐ์ เดชกุญชร
พูดให้ฟังก่อนเดินทางไปเรียนต่อในหัวข้อ "การเป็นข้าราชการใต้เบื้องพระยุคลบาท" ครับ
เพราะว่าข้าราชการทุกคนก็คือผู้ที่ทำงานถวายในหลวงครับ พอได้ฟังแล้วก็เลยซึมซับเข้าสมองเลยครับ
pOoH Wrote:ปุ๊ขอสรุปกระทู้นี้...น้าหมอ edo ตั้งขึ้นมาว่า ต้องยอมรับ....
จบด้วย "ต้องยอมรับ...Sharapovation เข้าสู่อ้อมอกของหมอ..." อิอิอิ
...กำลังมึนๆ งงๆ อยู่เลยครับน้าปุ๊..สงสัยจะเปลี่ยนชื่อเป็น Sharapovaedo..55
....คงเข้าคู่กับ Edo Killer ได้ลงตัวพอดี...55
ผมเฝ้าสังเกตมุมมองของน้าหม่าวมาหลายกระทู้แล้ว แต่โพสต์ข้างบนจับใจผมจริงเลย
พี่เขยผมเป็นหมอ มีนิสัยคล้ายๆผมหลายเรื่อง ผมรักพี่เค้ามาก พี่เค้ามีแต่เสียสละและเป็นผู้ให้แก่คนรอบข้างตลอดชีวิตที่ผมรู้จักเค้า แต่ได้จากผมไปแล้ว 8 เดือนที่ผ่านมานี้เอง ด้วยโรคภัยไข้เจ็บนี่แหละ
ผมรู้ดีว่างานที่อยู่ในความรับผิดชอบของหมอก็คล้ายๆอาชีพนักกฎหมายอย่างผม
จะผดุงจรรยาบรรณในอาชีพได้อย่างไรขึ้นกับนิสัยและคุณธรรมประจำใจ
แต่งานเครียดจังครับ นึกดูมีแต่เรื่องเชื้อโรค ของเน่าเสีย เลือด ความตาย ความน่าหดหู่
งานกฎหมายก็มีแต่เรื่องขัดผลประโยชน์ แย่งสมบัติ แข่งขันทางการค้า จ้องจะเอาเปรียบหรือไม่ยอมจะเสียเปรียบ ครอบครัวทะเลาะหย่าร้าง ใครจะดูแลลูกตาดำๆ
พอกันเลย...
ว่าง่ายๆหัวอกเดียวกัน บางครั้งก็อยากเลิกทำอาชีพนี้ แล้วหันมาทางดนตรีดีกว่า มีทุกข์น้อยกว่าตั้งเยอะ
วันพุธที่จะถึงนี้ Sharapovaedo จะอยู่ในอ้อมกอดเจ้าของแล้วล่ะครับ....ต้องยอมรับ...บุพเพสันนิวาส...
เนื้อคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกันไปได้ ถ้าเคยทำบุญร่วมไว้ถึงจะยังไงก็ต้องเจอะกัน....