04-08-2013, 02:32
ก่อนบันทึกเพลงนี้...
ผมและหัทยาก็ต้องซักซ้อมและนัดแนะกันตามปกติ...
หัทยาเคยเล่าเกี่ยวกับเพลงนี้ให้ผมฟังเมื่อนานมาแล้ว...
และก็ยังยุและอยากให้ผมเล่นเพลงนี้...
แต่ผมก็ไม่ได้เล่นสักที..
จนวันนี้...เรานั่งคุยกันหลายเรื่อง..
จู่หัทยาก็เล่นเพลงนี้ขึ้นมา...
ผมฮัมทำนองตามไป...
แล้วหัทยาก็เอ่ยถาม...
อยากร้องมั้ย...
บอกตามตรงผมเฉยๆนะ..
ไม่ได้รู้สึกอะไรพิเศษ...
จนกระทั่ง...
เราเริ่มเล่นทบทวนทำนองกัน...
เมื่อผมเริ่มประโยคแรก...
และประโยคต่อมา...
ยังไม่ทันจบท่อนแรก....
ผมก็ร้องต่อไม่ได้...
ความรู้สึกบางอย่างมันถั่งท้นออกมาจนควบคุมไม่ได้...
น้ำตามันพรั่งพรูไหลออกมาจนร้องต่อไม่ได้...
หัทยาต้องหยุดเล่น...
แล้วถามว่าผมไหวมั้ย...
ผมตอบผมควบคุมอารมณ์และน้ำตาไม่ได้...
ผมกลัวว่าตอนบันทึกกันจริงๆผมจะร้องไม่จบ...
โอบกอดเป็นครั้งสุดท้าย...
เป็นอีกเพลงที่ภูมิใจและดีใจที่ได้ร้องครับ...
ขอบคุณหัทยากับเพลงดีๆที่มอบให้โลกเน่าๆใบนี้....
[video=youtube]http://youtu.be/qJhurjVaGQ8[/video]
ผมและหัทยาก็ต้องซักซ้อมและนัดแนะกันตามปกติ...
หัทยาเคยเล่าเกี่ยวกับเพลงนี้ให้ผมฟังเมื่อนานมาแล้ว...
และก็ยังยุและอยากให้ผมเล่นเพลงนี้...
แต่ผมก็ไม่ได้เล่นสักที..
จนวันนี้...เรานั่งคุยกันหลายเรื่อง..
จู่หัทยาก็เล่นเพลงนี้ขึ้นมา...
ผมฮัมทำนองตามไป...
แล้วหัทยาก็เอ่ยถาม...
อยากร้องมั้ย...
บอกตามตรงผมเฉยๆนะ..
ไม่ได้รู้สึกอะไรพิเศษ...
จนกระทั่ง...
เราเริ่มเล่นทบทวนทำนองกัน...
เมื่อผมเริ่มประโยคแรก...
และประโยคต่อมา...
ยังไม่ทันจบท่อนแรก....
ผมก็ร้องต่อไม่ได้...
ความรู้สึกบางอย่างมันถั่งท้นออกมาจนควบคุมไม่ได้...
น้ำตามันพรั่งพรูไหลออกมาจนร้องต่อไม่ได้...
หัทยาต้องหยุดเล่น...
แล้วถามว่าผมไหวมั้ย...
ผมตอบผมควบคุมอารมณ์และน้ำตาไม่ได้...
ผมกลัวว่าตอนบันทึกกันจริงๆผมจะร้องไม่จบ...
โอบกอดเป็นครั้งสุดท้าย...
เป็นอีกเพลงที่ภูมิใจและดีใจที่ได้ร้องครับ...
ขอบคุณหัทยากับเพลงดีๆที่มอบให้โลกเน่าๆใบนี้....
[video=youtube]http://youtu.be/qJhurjVaGQ8[/video]