povation เปิดบ้าน วันเสาร์ ที่ 9 กุมภาพันธ์ 2551 เวลาเช้ายันเช้า

[Tai Labour]

ไม่หนุกเลย!!!


หลังจากกลับมาแล้วน่ะ
มันง่วง เงียบ เหงาหงอย หงุดหงิด ยังไงไม่รุ....หิวอีกด้วย นั่งเคี้ยวไวไวดิบๆ ซึ้งจนน้ำตาทะเล็ด ชีวิตนี้มีรสชาติจริงๆ

แย่จัง กลับมาทำงานสายไปนิดหน่อย ( 3 ชั่วโมงครึ่ง) รู้งี้ใช้แผนฉุกเฉินโทรไปลาป่วยกับหัวหน้าตอนตีหนึ่งครึ่งก็ดี
เราจะได้หยุดงานไม่มีกำหนด.....ตลอดไป ชั่วกาล...นาน...เทอญ




โหวตมั่ง..
โหวตให้เจ้าของบ้านก่อน ดูแลทุกคนได้ดีมาก ทำเนียนเหมือนจัดงานที่บ้านตัวเองทุกครั้ง

มีตัวเดียวที่ตั้งใจ และได้ฟัง(เงียบๆ)
บลูแกลส เคฟล่า สีดำ เสียงพุ่งปรี๊ด(ตัวนี้พี่ปร๋อลดให้ผมคนเดียว จากแปดหมื่นเหลือหนึ่งหมื่น)... เสียใจครับ ถึงผมจะจน แต่ก็หยิ่ง กราบขอบพระคุณมาก




ตัวอื่นๆ ไม่ค่อยได้ตั้งสติฟังครับ มาตัวเปล่าก็เลยต้องรับภาระหนักอึ้งกับเหล้าเตอร์กีสของพี่อ้วน กับเบียร์ที่ดื่มไม่มีวันหมด จากพี่ปร๋อ และเพื่อนๆ พี่ๆ ที่หิ้วมาฝาก
(ผมไม่มีน้อง! จำเป็นครับด้วยอายุผมเท่านี้)...ฟังป้ามาย เยาะเย้ย ทับถม เรื่องโบนัส...คุยเรื่องธรรมมะ ดีๆ จากน้าศักดิ์ชัยและน้าปิ๋ว....ดูพี่แป้งเวิร์คช็อพวิธีดื่มเบียร์....หมั่นไส้กับเรื่องโม้ว่าหล่อของน้องกริด...พะอืดพะอมกับกล้ามหน้าอกของเดอะร๊อค....ฟังเรื่องเศร้าจากน้ากะทะ.....นินทา เอ้ย!! ชื่นชมชาวบ้านและคอรัสอยู่กับน้ากาน.....
ดูน้าเล็กกับน้าสันเก็บกวาดของกินเข้ากระเพาะ.... แอบดูน้าอามินจีบแฟนตัวเอง....สอนพี่มาโนชเล่นกีต้าร์.....นั่งเก๊กหน้าให้น้องแอมป์ถ่ายรูป....
อิจฉาและอารมณ์เสียกับน้องๆที่เล่นกีต้าร์เก่งกว่า...แค่นี้ก็หมดเวลาแล้วครับ