The Story of My Martin D45

[pong555]

ดีใจด้วยว่ะหมู.....

ถึงจะมาแสดงความยินดีช้าไปหน่อย แต่ก็คงไม่ช้าไปกว่าความรู้สึกปลื้มใจที่เห็นคนเสียเงินกับ Martin เหมือนกัน 555... ผมรู้ว่า กว่าจะได้กีต้าร์ตัวนี้มา น้องหมูต้องทุกข์ยากขนาดไหนในการต้องโทรปรึกษาหลายๆ ท่านเป็นเดือนๆ กว่าจะลงตัว ดังนั้น ขอให้เล่นเยอะๆ เสียงจะได้เปิดเร็วๆ และมีความสุขกับการเล่น + เป็นเจ้าของมันนะครับ

ใครจะว่า Martin ล้าสมัย เก่า เชย อย่างไรก็ตาม แต่มันก็ยังมีเสน่ห์และความขลังอยู่ครับ จากประวัติอันยาวนานเป็นร้อยปีของมัน พิสูจน์ได้ว่า ถ้าไม่ดีจริง มันคงอยู่ไม่ได้จนถึงปัจจุบันนี้ ถึงแม้ว่าจะมีกีต้าร์ Brand ใหม่ๆ ขึ้นมาเทียบเคียง แต่ชื่อชั้นยังห่างกันเยอะ เชื่อผมเต๊อ....

อ้อ...ถ้าน้องหมูไม่มีเวลาเล่น เดี๋ยวนี้เค้ามีเครื่องมือช่วยแล้วนะครับ เป็นเครื่องที่ทำให้ไม้หน้าสั่นน่ะแหละ (ดูเหมือนจะมีท่านหนึ่ง Post วิธีการทำเจ้าเครื่องนี้จากที่ให้ออกซิเจนปลา) แต่เดี๋ยวนี้เค้าทำออกมาขายสำเร็จรูปแล้ว สามารถปรับระดับความสั่นได้ (แต่..เอ..มันคล้ายๆ กับเครื่องอะไรบางอย่างแฮะ..คุ้นๆ ) ถ้าสนใจก็ติดต่อคุณยอดจุฬาได้ ราคาประมาณ 7,500.- บาท ลองดูนะครับ

ป.ล. เจ้าบีซื้อไปลองใช้แล้วกับ PRS "The Tree" ตัวใหม่ เห็นว่า work มาก