เยือนถิ่นช่างฝีมือ" ขลุ่ยบ้านลาว " หรือชุมชนวัดไส้ไก่

[poPPie]

ขอบคุณที่นำมาเสนอครับ น่าเสียดายน่าจะมี คลิป ด้วยนะครับ (ทีอย่างอื่นอ่ะถ่ายจังคลิป)

ป.ล.อ้าวน้า poopie มาลองเป่าขลุ่ยผมสั่งไว้ซะแล้ว ไม่เอาแล้ว อิอิ

ผมก็อยากให้มีคลิปนะน้าเวป แต่ไม่มี VDO ไปครับ หลงเสน่ห์เข้าเต็มเปาเลย

---

ศุกร์ที่ 26 พฤษภาคม 2549

โน้ตเพลงขลุ่ยตัวสุดท้ายจบลงไปเมื่อเช้านี้ พร้อมกับการสิ้นสุดลมหายใจของ *ช่างทำขลุ่ยคนหนึ่ง* ที่อุทิศทั้งชีวิตเพื่อการสืบทอดความรู้ที่บรรพบุรุษได้ปลูกฝังมาแต่ครั้งรัชกาลที่ 3

จากดินแดนแคว้นเวียงจันทน์ ร่วมขบวนทัพเจ้าอนุวงศ์ข้ามโขงมาสู่ดินแดนสยามประเทศ ตั้งบ้านฝังรกรากในชุมชนเล็กๆ ย่านฝั่งธนบุรี ชื่อเสียงของ "คลองบางไส้ไก่" และ "หมู่บ้านลาว" เป็นที่รู้จักและจดจำของผู้คนมากมาย โดยเฉพาะคนรักดนตรีไทย คนรักขลุ่ย คนเป่าขลุ่ย คนฟังเพลงขลุ่ย

ด้วยไม้ไผ่มหัศจรรย์ที่ถ่ายทอดลมหายใจและอารมณ์ความรู้สึก กลั่นจินตนาการอิสรเสรีมาเป็นท่วงทำนองพลิ้วหวาน ขับขานกล่อมโลกนี้ให้รื่นรมย์

ไม้ไผ่ กลายเป็นขลุ่ย ขลุ่ย กลายเพลง เพลง กลายเป็นชีวิตงดงาม

"ขลุ่ยลุงจรินทร์" เป็นขลุ่ยที่สร้างชื่อให้บ้านลาวบางไส้ไก่มาร่วมกึ่งศตวรรษ แม้วันนี้ไม่มีเสียงขลุ่ย ไม่มีภาพของคนทำขลุ่ยคนนี้ให้เห็นอีกต่อไป เหลือเพียงลำไผ่และความทรงจำที่รอวันลบเลือน
รุ่นต่อไปที่จะสืบสานต่อจากลุงจรินทร์คือ คุณสุนัยและคุณนิตยา

ผมแวะเข้าไปเยี่ยมคุณนิตยาไม่นานแต่ก็มีภาพขลุ่ยเก่ามาฝากกัน

คุณนิตยา ทายาทรุ่นที่ 4 บ้านขลุ่ยกลิ่นบุบผา


มีตั้งแต่ชิงชัน ดำดง มะค่า มะริด ไม้ต้นตาล มะพร้าวและพญางิ้วดำ


(ซ้าย)ไม้พญางิ้วดำ (ขวา) ไม้มะริด


ขลุ่ยเก่าที่อยู่มากับคุณลุงจรินทร์ ซึ่งวันนี้กลายเป็นของที่มีคุณค่า


และนี่คือลายดอกพิกุล ที่ผมชอบมากที่สุด


กับลวดลายต้นแบบต่างๆที่ทำไว้ให้อนุชนรุ่นหลังได้เรียนรู้














ข้อมูลอ้างอิง http://board.palungjit.com/f28/%E0%B8%88...43300.html