ขอเเสดงการระลึกถึงเพื่อนนักดนตรีผู้จากไป เล็ก Skalaxy

[hattaya111]

...



เหตุเกิดจากได้ไปอ่าน Facebook ของเพื่อนมา
คือนาย Bhudhipong Sreewatana

เขาได้เขียนไว้ว่า.....

ยศพล สิงห์สุวงศ์( เล็กSkalaxy) ช่างศิลป์รุ่น40 เสียแล้ววันนี้ทีโรงพยาบาลภูมิพล จึงแจ้งมาให้เพื่อนๆทราบ


จากนั้นก็มีการสอบถาม หาข้อมูลต่างๆมากมาย หลายคนก็ได้เเสดงความรู้สึก ความคิดเห็นออกมา ก็มีหลากหลายที่จะเเสดงกันออกมา

โลกปัจจุบันเราสามารถคิดเห็นเเสดงออกได้อิสระ ขอบข่ายการเเสดงออกก็เเล้วเเต่โอกาสทางการศึกษา จริยะธรรม ธรรมชาติที่มีในตัวตน


ผมก็ได้ไปเขียนไว้ด้วย ค่อนข้างยาวพอสมควร อยากนำมาสื่อสารถึงความรู้สึกรำลึกถึงเพื่อนนักดนตรีคนหนึ่ง

อาจจะสงสัยว่าเขาเป็นใครทำอะไรยังไง เกี่ยวอะไรกับฉัน

ผมคงตอบได้เเค่ว่า เขาเป็นคนไทยเหมือนกับเราทุกคน ทำคุณงามความดีโดยเรียบเรียงศิลปะในความรู้สึกของเขาออกมาเป็นเสียงดนตรีต่างๆ

เร็กเก้ สกา ก่อนที่บ้านเราจะมานิยมเห่อกันอย่างเอาเป็นเอาตายในเวลานี้ คนๆนี้บุกเบิกเเละเพียรพยายามสร้างสรรค์ออกมาเมื่อนานมาเเล้ว

การจากลาเป็นธรรมดาของโลก เกิดขึ้น ดำรงค์อยู่ สูญสลาย ล้วนเป็นความจริงที่ต้องเผชิญกัน

ซึ่งจะช้าเร็วไม่ว่าที่ไหน เเม้ในที่นี้ เราคงได้มาเเสดงการระลึกถึงบุคคลคนรู้จัก เพื่อนพ้องอันเป็นที่รักของเราเช่นกัน

ผู้ชายคนนี้ได้ทำหน้าที่เป็นนักดนตรีที่สมบูรณ์ในช่วงเวลาที่มีชีวิต ผลงานการสร้างสรรค์ต่างๆของเขาจะยังคงอยู่ต่อไป





ขอคัดลอกมาจากที่ผมได้เขียนไว้ดังนี้.....

ตอนเด็กๆเราเรียนที่เดียวกัน เล่นดนตรีเหมือนกัน เล่นกีตาร์เหมือนกัน

เค้าจะชอบเพลงร็อคมากๆ จำได้ว่า Mettalica... ดูเพิ่มเติม คือวงโปรดของเขา ผมชอบเเอบเรียกเขาว่า เฮฟวี่ไข่ เพราะหน้าเขาจะรีๆเหมือนไข่

เพื่อนนักดนตรีอีกคน ชื่อ สุกิจ เเป้นวงศ์ ชอบบอกว่าเจ้าหมอนี่ป่วยอีกเเล้ว ผมได้ยินเช่นนี้บ่อยมาก ก็เลยเพิ่มชื่อให้ว่า พี่ป่วยเข้าไปอีก

เขาจะมีมือเบสเรียนห้องเดียวกับผม ก็เดินผ่านไปมายิ้มทักทายกันบ้าง

อีโก้ของนักดนตรีวัยเยาว์มักจะทำให้ไม่ค่อยคุยกัน หมั่นฝึกฝนต่างคนต่างไป

จนตอนโตขึ้นได้ยินมาว่าไปเรียนคณะดนตรีในที่ๆหนึ่ง ก็รู้สึกยินดี ดีใจที่เขารักดนตรีจริงจัง เเละ ศึกษาเพิ่มเติม

ผมชอบถามถึงเขากับหัวหน้าภาคที่เล็กเรียน อ.เอกราช ซึ่งมาเป็นอ.พิเศษที่คณะผม จารย์เเกจะมีอะไรสนุกๆเล่าให้ฟังให้นึกถึงเขาเสมอ

เเล้วผมก็เห็นเค้าในงานต่างๆในทีวี ก็ร่วมยินดี หากเห็นพร้อมคนอื่นก็จะรีบบอกให้คนข้างๆทราบว่าเขาเป็นเพื่อนสมัยเรียน เเล้วอาจมีพาดพิงเล่าเรื่องชื่อ เฮฟวี่ไข่ ที่ผมตั้งขึ้นมา (เพิ่งรู้ดิอย่าเคืองนะเฟ้ย)

เราเจอกันอีกเเบบบังเอิญหลายครั้งตอนโตเเล้ว ตอนทำงานดนตรีปัจจุบัน ในร้านซ่อมกีตาร์ ร้านขายเครื่องดนตรี เเล้วคุยกันดีมาก นึกเสียดายจนปริปากไปเเล้วว่า เสียดายที่ไม่ค่อยได้คุยกันมากในสมัยเรียน

ผมคงระลึกถึงเค้าในฐานะเพื่อนในวัยเรียน เพื่อนร่วมอาชีพดนตรี ผู้ทำงานศิลปะด้านเสียง ผู้มีใจรักในการสร้างงานศิลปะ

นายจะรู้ไหมนะว่าชื่อวงดนตรีวงนี้จะพานายเข้าสู่การรู้จัก การจดจำ เเละ การหวนรำลึกในการจากลา

เล็ก Skalaxy

ขอจิตจงดำเนินไปในทางดีตลอดไป พักผ่อนนะเพื่อน


รำลึกถึงโดย หัทยา สงวนสิน


จะทยอยหา วีดีโอ บทความ เรื่องราวเกี่ยวกับเขามาลงนะครับ



อันนี้ลิงค์เพลงผลงานต่างครับ

http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%...34&h=d3fdf










หลังจากได้ดูไปบ้าง เกือบทั้งหมด ผมได้เข้าใจมากขึ้นอีกนิดในความรู้สึกของคำว่า...

ชีวิตสั้น ผลงานยืนยาว...

เค้ายังคงโลดเเล่น เเสดงบทเพลงผลงานของเขา เสมือนเขายังอยู่กับเราเสมอ ไม่ได้จากไปไหน


เหมือนดังว่า เเท้จริงเเล้ว เราก็ไม่ได้จากลากันไปไกล...

[napman]

I certainly didn't know him, but as a young musician who entertained his audience, I salute him.

Let's not mourn him for his pass away, let's celebrate his valued life that he spent for others.

And yes we'll all see each other again, somewhere up there in different form.

Here's a toast for him;

[Django]

ก้าวแรกของวง Skalaxy เริ่มต้นก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างจริงจังย้อนกลับไปเมื่อปี ค.ส. 1998 นำโดยหัวหอกคนสำคัญทั้งสองคือเล็ก (Guitar) ตั้ม (Vocal) ทั้งคู่พบกันเมื่อราวๆปี 93-94 ที่วิทยาลัยช่างศิลป์ลาดกระบัง โดยเข้าเรียนในรุ่นที่ 40 ความหลงใหลในดนตรีร็อคของทั้งคู่พัฒนาไปเรื่อยๆตามยุคสมัยตั้งแต่ Heavy metal, Grunge, Modern rock , Skate punk, จนมาถึง Ska โดยมีวง T-Bone ซึ่งโด่งดังมากในขณะนั้นเป็นแรงบันดาลใจด้วยการแสดงสดหลายครั้งที่โรงเรียนในฐานะศิษย์เก่า เล็กกับตั้มได้หาโอกาสเข้าพบและฝากตัวพี่กอล์ฟและพี่แก็ปด้วยไฟแรงท่วมตัว หลังจากนั้นก็ได้ติดต่อกันเรื่อยมาในฐานะรุ่นน้องที่ค่อนข้างสนิทสนมกัน เริ่มมีโอกาสได้ทัวร์กับ T-Bone บ้างประปราย ในปี 1999เป็นปีที่ค่ายเพลงหัวลำโพงริดดิมถือกำเนิดขึ้น Skalaxy จึงนับเป็นศิลปินเบอร์แรกของค่ายที่ได้ออกอัลบั้มใช้ชื่ออัลบั้มว่า Look ราวกับจะเรียกร้องสายตาให้มองมาทางพวกเขาซึ่งเต็มไปด้วยพลังสร้างสรรค์และไฟดนตรีในรูปแบบเฉพาะตัวที่พวกเขารักและภูมิใจนำเสนอ ได้รับผลตอบรับดีพอสมควรในเรื่องของรสชาดดนตรีที่แปลกใหม่ในขณะนั้น แต่ในเรื่องรายได้สวนทางกัน เรื่องนี้ผู้เขียนมิขอก้าวล่วง สุดแท้แต่ผู้อ่านจะเดาเองว่าเหตุใด วงที่ได้รับกระแสตอบรับที่ดีถึงไม่มีตังค์ใช้กัน...................
ช่วงนั้นสมาชิกก่อตั้งทั้งสองเรียนจบแล้ว เล็กเลือกที่จะเล่นดนตรีอย่างเดียว ตั้มเข้าทำงานเป็นฝ่ายศิลป์ที่ห้างเซ็นทรัลลาดพร้าวเป็นงานประจำ จะพบกับเล็กก็ช่วงคำ่หลังเลิกงาน ทั้งสองเล่นดนตรีกลางคืนที่ร้าน X-Fun ย่านทองหล่อเป็นการหาประสบการณ์ไปด้วยโดยใช้ชื่อวง Skalaxy มีแฟนเพลงติดตามกลุ่มใหญ่พอสมควร ในช่วงนั้นทางวงมีนักร้องหญิงมาเสริมอีกคนเพื่อเพิ่มสีสัน นักร้องคนนั้นคือ ส้ม อมรา ที่หลายๆคนรู้จักกันดีนั่นเอง............ To be continue

[13child]

.......................

เราเป็นเพื่อนร่วมชั้นช่างศิลปกับเล็ก
เด็กผู้ชายตัวผอมๆ หัวไข่ๆ พูดจาเสียงเบาๆ เดินตัวโหย่งๆ
ไม่ได้สนิทกันมาก...
รู้ตามประสาเพื่อนร่วมห้องว่าเล็กชอบเพลงร๊อค
...เล่นดนตรีเป็นงานอดิเรกกับเพื่อนๆต่างห้อง
.......................
ภายนอกเล็กเป็นคนเงียบๆ ดูปลีกตัวจากคนอื่นๆ
แต่พอได้คุยกัน เราก็รู้สึกว่าเล็กเป็นคนที่คุยฮาๆด้วยก็ได้นี่หว่า
เราไม่ได้มีความทรงจำอะไรละเอียดนัก
สิ่งที่เราจำได้แม่นเกี่ยวกับเล็กชาย...
.........................................
ก็คือเช้าวันหนึ่งในเดือนตุลาคม เมื่อสิบกว่าปีก่อน
จำไม่ได้หรอกนะว่าเป็นวันที่เท่าไหร่
เล็กพูดกับเราว่า..."นี่ รู้ยัง River Phoenix ตายแล้วนะ"
เรานึกว่าเล็กอำเรา เพราะยังเคยคุยกะเล็กเมื่อไม่นานก่อนหน้าว่า
เราชอบดาราคนนี้โคตร เล็กก็ชอบเหมือนกัน
ไปๆมาๆเราอึ้งไปพักใหญ่เพราะเป็นข่าวจริง T___T
.................................

55555 มาคิดดูมันเป็นเรื่องไร้สาระมาก
แต่พอพูดถึงเล็ก ในหัวเรามักจะเด้งภาพเหตุการณ์นี้ขึ้นมาทุกที ไม่รู้ทำไม
.................................

เราได้ข่าวเล็กเสียเมื่อวาน(24 พค.53)
ใจหายวูบ...ทั้งที่เราก็ไม่ได้สนิท ไม่ได้สนใจ
ไม่ได้เจอ ไม่ได้ทราบข่าวคราวของเล็กมาก็นานมาก
...ล่าสุดหลายปีก่อนได้ข่าวว่าเล็กได้ออกอัลบั้มกับวงเค้าเท่านั้น
ทั้งที่จะว่ากันตามจริง เราก็เป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นเรียน
เป็นแค่คนเคยรู้จักธรรมดาๆ
ไม่ต่างกับคนอีกหลายร้อยหลายพันที่เดินสวนกันตามถนนหนทาง
............................................

แต่เรารู้สึกเศร้า เราเสียดายชีวิตคนๆหนึ่ง
เสียดายความฝันของตัวเค้า
เสียดายกับเวลา...ที่ความจริงแล้วมันน่าจะเหลืออยู่...
พอให้คนๆหนึ่งมีโอกาสได้เดินต่อไปพร้อมกับความฝันของตัวเอง
...........................................

เราไม่รู้หรอกว่า เล็กชายทำความฝันของตัวเองสำเร็จหรือยัง?
แล้วเล็กมีความสุขไหมกับชีวิตของตัวเอง
เราไม่รู้ จริงๆเราก็ไม่ได้อยากรู้...และมันก็ไม่สำคัญ
.........................................

เราภาวนาขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอให้เล็กมีความสุข มีความสงบในจิตใจ
......................
เราคิดถึงนะเล็กชาย






ps. คุณเจ้าของกระทู้คะ ขอบคุณสำหรับกระทู้และคลิปค่ะ
ps.2 เราไม่ได้เป็นคนในแวดวงดนตรี กิจกรรมเดียวในชีวิตเกี่ยวกับดนตรีคือการฟัง...
ทราบว่าที่นี่เป็นที่ของคนรักการเล่นดนตรี ดังนั้นขออภัยด้วยเพราะว่าที่เข้ามาเพราะอยากมาร่วมระลึกถึงเพื่อนเท่านั้นค่ะ

[Webmaster]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

.......................

ps.2 เราไม่ได้เป็นคนในแวดวงดนตรี กิจกรรมเดียวในชีวิตเกี่ยวกับดนตรีคือการฟัง...
ทราบว่าที่นี่เป็นที่ของคนรักการเล่นดนตรี ดังนั้นขออภัยด้วยเพราะว่าที่เข้ามาเพราะอยากมาร่วมระลึกถึงเพื่อนเท่านั้นค่ะ

ยินดีต้อนรับนะครับ เข้ามาพูดคุยกันได้ครับ สมาชิกที่นี่ก็มีนักฟังอยู่มากพอสมควรเลยครับ แม้แต่คนเล่นก็ยังอยากฟังคนอื่นบ้างครับ

[tairabbit]

ขอร่วมรำลึกถึงเล็กด้วยคน
เราเป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนที่ช่างศิลป์รุ่น 40
สำหรับเราแล้ว เล็กดูคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงและปลีกตัวจากเพื่อนในห้อง
ท่าทางไม่ใช่คนที่พยายามจะฝืนตัวเองทำในสิ่งที่มันขัดกับความรู้สึก...
บุคคลิกภายนอกดูไม่ค่อยสนใจใคร แต่ความจริงพอได้คุยจะกลับรู้สึกว่าเป็นคนเซ้นซิทีฟ, คุยด้วยง่ายและคุยสนุก โดยเฉพาะถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับดนตรี...
เรารู้ว่าเล็กชอบเล่นดนตรีและเป็นมือกีต้าร์
แต่เราไม่สนใจดนตรีเท่าไหร เป็นประเภทฟังอย่างเดียวและก็ไม่ฟัง Rock, Metal Rock หรือ ดนตรีหนักๆ

เมื่อวานนี้เราได้ข่าวว่าเล็กเสียจากรุ่นน้องช่างศิลป์ ที่บังเอิญทำงานที่เดียวกัน
แว๊บแรกเรางงๆ แล้วก็คิดว่าเล็กชายเพื่อนเราเนี่ยนะ ใช่จริงๆเหรอ...
ทั้งที่เราไม่สนิทกับเล็กชายเท่าไหร่ เป็นเพื่อนร่วมห้องที่คุยกันได้ แต่เรากลับรู้สึก...เสียดาย...คิดถึง...แล้วภาพของเล็กในหัวเรามันก็ชัดเจนมากๆเหมือนเราเพิ่งได้นั่งคุยกันในห้องเรียนลายไทยตอนปีหนึ่ง เมือไม่นานมานี้เอง...ทั้งๆที่มันผ่านมาแล้วสิบกว่าปี


เราไม่สนิทกะเล็ก...เราไม่รู้จักเล็กดีเท่าไหร่...
แต่เราหวังให้เล็กมีความสุข...เราไม่รู้ว่าเล็กหาเจอหรือคว้าสิ่งที่ต้องการมาไว้ในมือได้มากน้อยแค่ไหน...หรือว่ายังคงตามหาอยู่...


เราขอพรจากพระ จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอให้เล็กได้พักผ่อนอย่างสงบสุข

ปล.1 ขอบคุณเจ้าของกระทู้สำหรับพื้นที่และคลิปนะคะ
ปล.2 ขอบคุณ 13 child สำหรับข้อความระลึกถึงเล็กชายด้วยค่ะ

[napman]

[quote='Webmaster'
ยินดีต้อนรับนะครับ เข้ามาพูดคุยกันได้ครับ สมาชิกที่นี่ก็มีนักฟังอยู่มากพอสมควรเลยครับ แม้แต่คนเล่นก็ยังอยากฟังคนอื่นบ้างครับ :)
[/quote]

This is certainly true in every sense;

This is the "HOUSE" that you can drop in anytime, you'll find a lot of good people. I have to mention at least 2 here; Nimit himself (Webmaster) and Povation and so many others that you can befriend with them like I did.

You'll eventually lose friends when their times have come but you can gain new friends here if that's what you'd like to do before your passing time comes.

Just remember one ultimate thing; "Death is forever and so does friendship"

Let's have one more cheer for our friends who left us behind.

Have a nice day everyone.