A Dog of Flanders

[myakira]

เรื่องนี้มาจากวรรณกรรมชื่อเดียวกันของ Marie Louise de la Ram?e หรือนามปากกา Ouida จัดเป็นวรรณกรรมคลาสสิคที่ได้รับความนิยมจนนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์และการ์ตูนหลายต่อหลายครั้งในหลายประเทศ เมื่อวันก่อนได้ดู version ที่เป็นการ์ตูนญี่ปุ่น เพราะคุณพี่ชายเอามาให้พร้อมกับบอกว่าเป็นการ์ตูนที่ทำสำหรับเด็ก พอเห็นว่าไม่ใช่ของ Studio Ghibli ไอ้เราก็ไม่คิดหรอกว่าจะมีใครตายตอนจบ สุดท้ายก็เอาเข้าจนได้ ไปพร้อมกันทั้งคนทั้งหมาเลย

ท้องเรื่องเป็นบรรยากาศศตวรรษที่ 19 ของฟาร์มในเมือง Hoboken ใกล้กับ Antwerp ประเทศ Belgium เด็กน้อย Nello ซึ่งมีพรสวรรค์ทางการวาดภาพ เติบโตที่นี่โดยได้รับการเลี้ยงดูจากคุณตาแทนแม่ซึ่งเสียชีวิตไปแล้วแม้จะยากจนแต่ Nello ช่วยชีวิตน้องหมาชื่อ Patrasche และเลี้ยงดูจนแข็งแรงดี จากนั้นน้องหมาก็เป็นเพื่อนที่ดีกับ Nello มาตลอด นอกจากนี้ Nello มีเพื่อนที่ดีอีกคนคือ Aloise เด็กผู้หญิงนิสัยน่ารัก แต่ดั๊นเป็นลูกคนรวยคุณพ่อของเธอเลยไม่ชอบ Nello และไม่ให้คบหากันตามระเบียบ ส่วน Nello นั้นเล่า แม้ว่าจะสมัครแข่งขันวาดรูปเพื่อให้ได้เงินก้อนมารักษาคุณตา จ่ายค่าเช่าบ้าน และเข้าเรียนโรงเรียนศิลปะ แต่ความตายก็มาพรากคุณตาไปเสียก่อนจนทำให้เกือบวาดรูปแข่งขันไม่ได้ แถมยังมีเหตุให้คุณพ่อของ Aloise สงสัยว่าเป็นคนวางเพลิงเผากังหันลมของเขาเสียอีก

หลังการตัดสินภาพวาด Nello พ่ายให้กับเด็กที่ได้รับการเล่าเรียนศิลปะมาอย่างถูกที่ถูกทาง คืนนั้นหิมะตกหนักระหว่างทางกลับบ้านน้องหมาพบถุงเงินของคุณพ่อ Aloise ซึ่งจมกองหิมะอยู่ จึงนำไปคืนที่บ้านของ Aloise

Nello เห็นว่าตนแพ้การแข่งขัน ต้องออกจากบ้านเช่าและไม่มีเงินเลี้ยงข้าวน้องหมา จึงปล่อยน้องหมาผู้หิวโหยและเผลอหลับไว้ที่บ้าน Aloise แล้วหนีออกมาระหว่างที่ Aloise และคุณแม่ไปเตรียมอาหารให้ทานแก้หนาว สุดท้ายน้องหมาตื่นขึ้น ยังไม่ทันได้หม่ำข้าวก็ออกตาม Nello ซึ่งเดินฝ่าหิมะไปที่โบสถ์ในเมือง Antwerp

โชคยังเข้าข้าง Nello เพราะคืนนั้นทางโบสถ์ได้เปิดให้ชมภาพ The Elevation of the Cross ของ Rubens ซึ่งเป็นสิ่งที่ Nello ใฝ่ฝันว่าจะได้เห็นแต่ไม่เคยทำได้เพราะตามปรกติแล้วต้องจ่ายค่าชมซึ่งฐานะอย่างเขาไม่มีทางจ่ายได้แน่ น่าเศร้าที่ความหนาวเย็นก็ไม่ปราณีใคร ทั้ง Nello และ Patrasche ที่ตามลูกพี่มาจนถึงที่ก็กอดคอกันสิ้นใจอยู่ใต้รูปที่ Nello อยากเห็นมากที่สุดนั่นเอง

จะว่าไปภาคการ์ตูนนี้ให้น้ำหนักน้องหมาน้อยไปหน่อยเมื่อเทียบกับชื่อเรื่อง ไม่รู้เป็นผลจากการขมวดเรื่องในภาค series 52 ตอนให้เหลือแค่ไม่กี่ชั่วโมงหรือเปล่า อย่างไรก็ตามการสื่อสารความรักความผูกพันของคุณตากับคุณหลาน เพื่อน และคนกับน้องหมาทำได้ดี ภาพสวยดูแล้วอยากไปเที่ยวยุโรปอีก การแฝงแง่คิดเล็กๆ น้อยๆ ตลอดเรื่องก็ทำได้สวย อย่างเช่น ตอนที่ Nello อยากดูรูปใจจะขาดแต่ก็ซื่อสัตย์พอที่จะไม่ละเมิดกฎของโบสถ์ที่ต้องจ่ายค่าชมทั้งที่แค่รูดม่านออกก็ได้ดูแล้ว หรือตอนที่ Nello ถูกสงสัยว่าเป็นคนวางเพลิง ทำให้เห็นว่าการถูกสงสัยเป็นความเจ็บปวด สอดคล้องกับ Doraemon ตอนที่เพิ่งแพร่ภาพเมื่อเช้าวันเสาร์พอดี หรือตอนจบที่ทำให้เข้าใจได้ว่าคนที่ทำแต่ความดีอย่าง Nello เมื่อตายก็ต้องไปสวรรค์แน่ๆ และโดยส่วนตัวชอบที่จบได้ realistic แม้ว่าจะจบไม่เหมือนทางฝั่งอเมริกาที่เป็นแบบ happily-ever-after

เรื่องนี้เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์จนถึงขั้นทำวิจัยกันเลยทีเดียวว่าทำไมคนญี่ปุ่นซาบซึ้งมากในขณะที่ฝรั่งรู้สึกเฉยๆ (เขาบอกว่าสามารถพบคนญี่ปุ่นไปยืนร้องไห้ใต้ภาพ The Elevation of the Cross ได้บ่อยๆ แต่ไม่พบว่ามีฝรั่งไปทำน้ำตาคลอแถวนั้น) เท่าที่อ่านบทวิจารณ์ นอกเหนือจากคนญี่ปุ่นจะถูกมองว่า too sentimental แล้ว ดูเหมือนจะเป็นความแตกต่างทางวัฒนธรรม อาจเป็นเพราะเคยแพ้สงครามมาก่อนทำให้คนญี่ปุ่นมีความเห็นอกเห็นใจผู้แพ้ และคนญี่ปุ่นจะสอนเด็กทำนองว่าถ้าเด็กทำไม่ดีแล้วให้เขาลองคิดดูว่าคนที่รับผลจากการกระทำของเขาจะรู้สึกเช่นไร หรืออาจจะบอกกับเด็กว่าการกระทำแบบนั้นอาจทำให้คุณแม่เสียใจนะ ในขณะที่ฝรั่งจะบอกเด็กๆ ว่าทำแบบนี้ถูก ทำแบบนั้นผิด
และสำหรับคนญี่ปุ่น การตายไม่ใช่ความพ่ายแพ้ การทุ่มเทชีวิตจิตใจเพื่อทำความฝันให้เป็นจริงต่างหากที่จะทำให้พวกเขาเป็น hero

ว่าแต่พี่ไทยเหอะ...จะสอนลูกกันแบบไหนดี ???

ข้อมูลอ้างอิงและภาพประกอบ:
http://www.classicreader.com/book/1373/1/
http://en.wikipedia.org/wiki/A_Dog_of_Flanders
http://crossroadsmag.eu/2006/06/culture-...%E2%80%9D/
http://crossroadsmag.eu/2006/06/a-dog-of...revisited/

[hattaya111]

Studio Ghibli ชื่อนี้ไม่ควรพลาดครับ เเละ อันนี้ก็คงไม่ต่าง

วันก่อนผมก็เพิ่งสอนเด็กให้ร้องไห้อยู่เลย ทั้งหลานชายผมเอง เเละ เด็กโข่งงับปลาทู

บางทีเราอาจไม่ค่อยได้สอนให้ ยอมรับ ให้เจอการพ่ายเเพ้ ให้ผิดหวัง ....สอนรับมือว่าต้องเข้าใจ ทำอย่างไร กับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมว่าสำคัญมากๆ

โลกจริงๆไม่ได้สีลูกกวาดตลอดเวลา ความฝันเป็นสิ่งดี เราต้องเรียนรู้นำมาใช้ในโลกในความเป็นจริง

ผมไม่ชอบที่จะต้องขัดใจ สอนอะไร ทำอะไรให้คนที่เรารักร้องไห้ ไม่ว่าจะ คน จะหลาน จะเเม่ จะเพื่อน จะเเมว หมาอะไร

เเต่รักที่จะให้ จะบอกอะไรบางอย่างที่น่าจะก่อประโยชน์ บางทีก็จำเป็นที่ต้องกระทบกัน


วันนึงหากเข้าใจก็เเสดงความเข้าใจนั้นออกมา อย่างวันนี้ก็เพิ่งได้ยินใครสักคนขอโทษมา ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่ชนะใคร จนให้เขาต้องขออภัยมา

เเต่สำคัญอยู่ที่เขาเข้าใจความหมายที่เราสื่อสารไป การเปิดใจยอมรับ กล้าที่จะขออภัย เเสดงความเสียใจ

เรามีความภูมิใจสุขใจ ที่ใจเราไม่เคยขุ่นเคืองในความไม่เข้าใจ ใจเราอภัยได้เสมอกับคนที่เรารัก ด้วยความเมตตาที่มีต่อกัน

..............................จบ...........



เอ่อ....วันๆ คุณเเม่ดูเเต่การ์ตูนหรอครับ เเม่สุภาพของผมก็ดูเหมือนกัน คอยคัดดูก่อนไว้สอนหลานๆ ลูกเเอบยิ้มฮาๆ


สอน...ไม่รู้สอนยังไงครับ

ส่วนใหญ่มัวเเต่งับกัน ฮ่าๆๆๆๆ ทั้งเเม่จริง เเม่บุญธรรม


ใครจะเชื่อ ว่า....ผมจะได้ยินนักวิจารณ์การ์ตูนที่ดูจริงจัง ดูการ์ตูนบาร์บี้ ละน่ารัก บ่นงอเเงอยากใส่ชุดเเบบบาร์บี้เอง 5555

กร๊ากกกๆๆๆ ครายจาเชื่อ....


คนมันมีหลายมุมสิเนอะ..

เเล้วมะไรเราจะได้ดูหล่ะ

[myakira]

Studio Ghibli ชื่อนี้ไม่ควรพลาดครับ เเละ อันนี้ก็คงไม่ต่าง

วันก่อนผมก็เพิ่งสอนเด็กให้ร้องไห้อยู่เลย ทั้งหลานชายผมเอง เเละ เด็กโข่งงับปลาทู

บางทีเราอาจไม่ค่อยได้สอนให้ ยอมรับ ให้เจอการพ่ายเเพ้ ให้ผิดหวัง ....สอนรับมือว่าต้องเข้าใจ ทำอย่างไร กับสิ่งที่เกิดขึ้น ผมว่าสำคัญมากๆ

โลกจริงๆไม่ได้สีลูกกวาดตลอดเวลา ความฝันเป็นสิ่งดี เราต้องเรียนรู้นำมาใช้ในโลกในความเป็นจริง

การสอนให้ยอมรับความจริงสำคัญมาก ทุกวันนี้หลายๆ คนแก้ไขปัญหาไม่จบเพราะไม่ยอมรับว่าสภาวะที่เป็นอยู่นั้นมีปัญหา เมื่อไม่ยอมรับว่ามีปัญหาก็ไม่รู้ว่าอะไรคือสาเหตุของปัญหา แล้วจะเห็นทางแก้ได้ไง..เนอะ..

วันนี้ลองถามพี่ชายว่าสอนลูกยังไง (พี่เราแต่งงานกับพี่สะใภ้ที่เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ตัวเขาเองก็ได้ทุนไปเรียนที่ Tokyo U อยู่ 7 ปี จนความคิดอ่านหลายอย่างเป็นญี่ปุ่นไปแล้วเหมือนกัน) เขาบอกว่ามีทั้ง 2 แบบแล้วแต่กรณี อย่างเช่น ถ้าเจ้าเปี๊ยกไม่ยอมทานข้าวก็จะบอกว่าถ้าไม่ทานคุณยายจะเสียใจนะ คุณยายอุตส่าห์ทำตั้งนาน แต่ถ้าเป็นกรณีปีนป่ายจะบอกตรงๆ เลยว่าอย่าปีนเดี๋ยวตกลงมาเจ็บ เพราะงานนี้เจ้าเปี๊ยกได้รับผลกระทบโดยตรง ..พอดีกว่า..เดี๋ยวกระทู้ดูหนังฟังเพลงจะกลายเป็นกระทู้รักลูกให้ถูกทางไปซะก่อน

กลับมาดูวิธีการนำเสนอ... ส่วนตัวคิดว่าแม้จะเศร้าไปบ้าง แต่ไม่ได้รู้สึกว่าถูกยัดเยียด ถ้าให้เปรียบเทียบ ก็เรียกได้ว่ารู้สึกเนียนเหมือนเวลาดูการ์ตูนจากงานของ Hayao Myazaki แห่ง Studio Ghibli พอไม่รู้สึกว่าถูกยัดเยียด ความเชื่อที่เกิดจากการดูการ์ตูนก็เกิดขึ้นได้ง่ายมั้ง ..อันนี้เข้าใจเอาเอง แต่ถ้าจะเอาทฤษฎีทำหนังสงสัยต้องรอน้า Pooh มาตอบ..อิอิ..

[ยอดเยี่ยม]

มี DVD ให้ดูมั๊ยครับ หรืออัดซาวด์คลิปมาให้ฟังก็ได้
ขี้เกียจอ่าน สมาธิสั้น

[SARUN]

อ่าน Post 1 แล้ว....เนื้อหา หดหู่ จัง



อ่าน Post 2 แล้ว....เนื้อหา งง จัง

[ยอดเยี่ยม]

Post ที่ 2 ฉายา จอมเพ้อเจ้อ

Post ที่ 4 ฉายา ปากหมา

Post ที่ 5 ฉายา อาจารย์ใหญ่

[myakira]

มี DVD ให้ดูมั๊ยครับ หรืออัดซาวด์คลิปมาให้ฟังก็ได้
ขี้เกียจอ่าน สมาธิสั้น

มี DVD อยู่แต่ต้องต่อคิวเด็กๆ หน่อยนะน้า

---

อ่าน Post 1 แล้ว....เนื้อหา หดหู่ จัง

อ่าน Post 2 แล้ว....เนื้อหา งง จัง

555

---

Post ที่ 2 ฉายา จอมเพ้อเจ้อ

Post ที่ 4 ฉายา ปากหมา

Post ที่ 5 ฉายา อาจารย์ใหญ่

Post ที่ 7 ... คน post มึนไปเรยอ้ะน้ายอดเยี่ยม

[.::.pOoH.::.]

.....แต่ถ้าจะเอาทฤษฎีทำหนังสงสัยต้องรอน้า Pooh มาตอบ..อิอิ..

ง่ะ...เพิ่งเข้ามาเห็น ทฤษฎีทำหนังเป็นไงฮะ มะเคยรู้จัก

[myakira]

.....แต่ถ้าจะเอาทฤษฎีทำหนังสงสัยต้องรอน้า Pooh มาตอบ..อิอิ..

ง่ะ...เพิ่งเข้ามาเห็น ทฤษฎีทำหนังเป็นไงฮะ มะเคยรู้จัก

555 ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่เดาๆ เอาว่าคงมีและน้าปุ๊คงรู้เพราะอยู่ในวงการน่ะ