ขอชี้แจงความเป็นมาซักหน่อยค่ะ

[atomix_nui]

เนื่องด้วยมีนักดนตรีหลายๆท่านที่โทรมาสอบถามเรื่องงาน
แล้วสงสัย ว่านุ้ยเอง เอางานมาจากไหน แล้วนุ้ยเป็นใคร เป็นเจ้าของร้านรึเปล่าหรือเป็นนายหน้าหางาน
จึงอยากจะชี้แจงความเป็นมาซักหน่อยค่ะ

เนื่องจากก่อนหน้านี้นุ้ยเองเคยเล่นวงแบนด์มาก่อน ซึ่งเป็นมือคีย์บอร์ด
แล้วจากนั้นก็แยกตัวออกมา เล่นโฟล์คเดี่ยวคนเดียว (กีตาร์และร้องเอง)
ซึ่งยอมรับว่าไม่ได้เล่นกีตาร์เก่งอะไร และเรื่องร้องก็แค่พอร้องได้นิดๆหน่อยๆ
แต่อยากลองดูซักตั้ง ว่าจะสามารถลุยงานเองคนเดียวได้มั้ย
จึงตระเวนออดิชั่น ตามร้านโน้นร้านนี้ไปเรื่อย ได้บ้างไม่ได้บ้าง
มีบางร้านที่ให้โอกาสได้เล่นประจำ อยู่วัน สองวัน
ก็ค่อยๆ ออดิชั่น ค่อยๆเก็บงานมาเรื่อยๆ จนรู้จักร้านพอสมควร
เนื่องด้วยเป็นคนที่คุยกับคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย บางร้านไปออ แล้วไม่ได้ ก็ไปทำความรู้จักกับนักดนตรีที่ร้านเค้า
อีกร้านไปออ แล้วไม่ได้อีก ก็ถามพี่เจ้าของร้านเค้าเลย ว่าพี่อยากได้แบบไหน
เผื่อนุ้ยไปเจอที่ร้านอื่น จะได้บอกต่องานกัน
ก็คุยกันไปเรื่อย แลกเบอร์กันไปเรื่อย

จนมาวันนึง ได้รับโอกาสดีๆ จากพี่เปี๊ยก ซึ่งเป็นเจ้าของร้าน ป.กุ้งเผา สาขาปิ่นเกล้า
พี่เค้าชอบที่นุ้ยบ้า สามารถเดินเข้าไปออร้านเค้าคนเดียว พร้อมกีตาร์หนึ่งตัว
ทั้งๆที่ร้านเค้า ส่วนใหญ่เป็นนักดนตรี 3 คน บวกซีเควนซ์
เค้าชอบความดิบแล้วก็ความกล้า ก็เลยให้นุ้ยลงงานครบทุกวัน เล่นอาทิตย์ละ 7 วัน
จากนั้นก็เหมือนนุ้ยได้มีที่ฝึกซ้อม ก็เริ่มออดิชั่นใหม่อีก จนได้งานครบอย่างทุกวันนี้

แล้วร้านเก่าๆ ที่เราเคยออดิชั่นทิ้งไว้ ก็โทรมาติดต่อ ว่าอยากให้เราไปเล่นประจำ
แต่เมื่องานเต็มแล้ว นุ้ยก็เลยรับปากว่าจะช่วยบอกต่องาน เพื่อให้พี่ๆเพื่อนๆนักดนตรีท่านอื่นๆลองเข้าไปออดิชั่นดู

ก็เลยกลายเป็นว่า เป็นตัวกลางระหว่างทางร้านและทางพี่ๆนักดนตรีที่เราเคยได้ไปเชื่อมสัมพันธไมตรีไว้
พอหลังจากนั้นพี่ๆเพื่อนๆนักดนตรีคนไหนอยากลา แต่หาคนแทนไม่ได้ ก็เริ่มโทรมาสอบถาม ว่าพอมีคนจะไปแทนได้มั้ย หรือบางทีก็มีพี่ๆใจดีโทรมาบอกข่าว ว่าตรงโน้นตรงนี้มีร้านเปิดใหม่ ตัวร้านเองก็โทรมาว่าให้หาคนไปเพิ่มวันโน้นวันนี้ให้หน่อย ทุกวันนี้ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น คือ เหมือนเป็นตัวกลางส่งงานอีกที โดยที่ไม่ได้หวังจะต้องได้รับอะไรตอบแทน

เพราะนุ้ยชอบที่ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ได้ส่งต่องานกัน
เจ้าของร้านได้นักดนตรี - นักดนตรีได้งาน - นักดนตรีได้ลางานและมีคนไปแทน
ก็กลายเป็นวงจรที่เราได้ช่วยเหลือกันไป

ตัวนุ้ยเองก็เคยประสบปัญหาตอนที่แม่เสีย ไม่สามารถไปทำงานได้เลย เป็นอาทิตย์ ต้องดูแลเรื่องงานศพ
ก็ได้พี่ๆนักดนตรี ที่เราเคยรับงานให้ ไปเล่นแทนให้ที่ร้าน โดยที่เราไม่ต้องเสียงาน
แถมบางคนไปเล่นแทนให้โดยที่ไม่เอาค่าตัวเลย ก็มี เพราะเห็นว่าเราจำเป็นจริงๆ
จากนั้นมา นุ้ยก็พยายามที่จะประสานงานและดูแลคิวงานให้พี่ๆทุกคนเท่าที่ทำได้
พยายามที่จะอยู่กันเป็นครอบครัว และมิตติ้งกันบ้างตามแต่เวลาจะอำนวย

จนเวลาล่วงเลยมานาน มารู้ตัวอีกที ก็กลายเป็นมีเบอร์พี่ๆนักดนตรีในสมุดร่วม 100 คน
และมีเบอร์พี่เจ้าของร้านอีกไม่ต่ำกว่า 80 ร้าน ก็ค่อยๆแก้ปัญหา เรื่องงานไม่เพียงพอ เรื่องคนไม่ลงตัว อะไรไปเรื่อย จนพี่ๆหลายคนที่รู้จักกัน งานเต็มกันหมด ก็เริ่มเกิดปัญหาใหม่ เริ่มคนไม่พอกับงาน จึงมาประกาศหานักดนตรีเพิ่มอีกเป็นระยะๆ คราวนี้เรามาดูสาเหตุว่างานมีเยอะจริงจนหาคนไม่พอเลย เนื่องจากอะไร

1.สถานที่ -- อันนี้เรื่องใหญ่ เนื่องจากพี่ๆที่อยู่ในเครือข่าย ไม่มีใครที่อยู่ในระแวกร้านนั้น หรือคนที่อยู่ใกล้ก็มีงานชนในเวลาเดียวกัน จึงไม่สามารถรับงานได้

2.แนวเพลง/รูปแบบ -- แต่ละร้านอยากได้แนวเพลงที่แตกต่างกัน คนที่สไตล์ตรงก็มีวันว่างไม่ตรงกับที่ร้านต้องการ
คนที่มีวันว่างสามารถลงร้านได้ ก็แนวเพลงไม่ตรง

3.ค่าตัว -- พี่ๆเพื่อนๆแต่ละคน มีเรทมาตรฐานของตัวเองที่ตั้งไว้ บางงานมาราคาไม่สูงก็ไม่อยากรับ เพราะไม่คุ้มกับค่าใช้จ่ายต่างๆที่ต้องเสีย

4.เวลา -- เนื่องจากบางคนมีงานลงล๊อคอยู่แล้ว แล้วแต่ละร้าน จัดเวลาดนตรีไม่เหมือนกัน เกิดปัญหาเหลื่อมล้ำรอบกัน ไม่สามารถวิ่งงานได้ทัน
เรื่องเวลานี่ นุ้ยไม่ทราบว่านักดนตรีท่านอื่นๆ จัดเวลากันอย่างไร สำหรับตัวนุ้ยเอง จัดให้ตัวเองเล่นได้วันละ 3 รอบ คือ จัดเป็น
รอบหัวค่ำ 1 ทุ่มครึ่ง - 3 ทุ่ม
รอบกลาง 3 ทุ่มครึ่ง - 5 ทุ่ม
รอบดึก 5 ทุ่มครึ่ง - ตี 1
จากร้านนึงไปร้านนึงมีเวลาเดินทางครึ่งชั่วโมง ก็ค่อนข้างจำกัด ก็จำเป็นต้องเลือกสรรร้านพอสมควร เอาให้ลงตัวมากที่สุด

5.จำนวนคน -- เรื่องนี้เป็นตัวแปรสำคัญซึ่งสอดคล้องกับเรื่องค่าตัว ในข้อ 3 ส่วนใหญ่นุ้ยถึงได้รับงานโฟล์คเดี่ยวมากที่สุด เพราะว่าไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องค่าตัว
เรทมาตรฐานที่รับจะอยู่ที่ 500/ชั่วโมงครึ่ง แต่ก็มีงานอีกมากที่ค่าตัวสามารถผันแปรได้ ขึ้นอยู่กับความสามารถและความเก๋าของนักดนตรีเอง
บางคนมาเป็นโฟล์คแบนด์ 2-4 คน เรทค่าตัวที่ร้านจะต้องจ่ายก็จะต้องคูณกันเข้าไปตามจำนวนคน ก็เป็นเรื่องที่ร้านเองพยายามเซฟเหมือนกัน
คือ พูดง่ายๆ หาก คุณมา 2 คน เป็นมือกีตาร์คนกับนักร้องอีกคน ร้านจ่าย 1000 แต่ถ้าเค้าสามารถหาโฟล์คเดี่ยว ที่เล่นเองร้องเองได้ เค้าสามารถเซฟเงินลงไปได้อีก แต่หากคุณเป็นโฟล์คแบนด์ 2 คน ที่เป็นมือกีตาร์+ร้อง และอีกคน เป็นแซกโซโฟน (หรืออาจเป็นเพอร์คัชชั่น เป็นไวโอลิน หรืออะไรต่างๆนานาๆ)นั่นก็อีกเรื่อง ก็เป็นทางเลือกที่เปิดกว้างมากขึ้น (ป.ล.ร้านเองก็พยายามที่จะจ่ายเงินให้คุ้มค่าที่สุดเหมือนกัน ฉะนั้นเราต้องพยายามทำความเข้าใจ และหาลูกเล่นต่างๆ มารับมือ)

**เรื่องราคาค่าตัว ที่นุ้ยเคยรับงานมาส่งต่อ เป็นงานที่มีตั้งแต่ 45 นาที ไปจนถึง 2 ชั่วโมง
เรทราคาเฉลี่ยต่อชั่วโมงอยู่ที่ ตั้งแต่ 400 จนถึง 1200
โดยนี่คิดแค่งานร้าน/ผับ กลางคืน ไม่รวมงานแต่งงานและอีเวนท์ต่างๆ

โดยส่วนตัวแล้วงานของนุ้ยเอง นุ้ยเล่นร้านที่เล็กที่สุด คือ 10 โต๊ะ ไปจนถึงร้านใหญ่ที่สุดที่มี 1000 โต๊ะ
ฉะนั้นสเกลร้านจะแตกต่างกัน เราต้องทำความเข้าใจกับเจ้าของร้านด้วย บางร้านเค้าไม่ได้อยากกดราคา แต่ว่าเค้าจ่ายไม่ไหวจริงๆ
อันนี้เราก็ต้องชั่งใจเอา ลองประเมินเอาจากค่ามิกซเซอร์ ค่าเบียร์
การที่จะให้ร้านที่ขายเบียร์ขวด 50 บาท กับร้านที่ขายเบียร์ ขวด 150 บาท
ร้านที่มี 10 กว่าโต๊ะ กับร้านที่มี หลายร้อยโต๊ะ จ่ายค่าตัวเราเท่ากัน คงจะเป็นเรื่องยากอยู่พอสมควร
เอาเป็นว่าเราตั้งมาตรฐานเรทของเราเองไว้ระดับนึง แล้วถ้าบางร้านจ่ายเราได้มากกว่านั้น ก็ถือเป็นกำไร
จะได้อยู่กันได้ทั้งนักดนตรีและเจ้าของร้านโดยที่ไม่อึดอัดนะคะ

ป.ล.บทความนี้ เขียนขึ้นมาจากความคิดเห็นส่วนตัว และไม่ได้ตั้งใจจะออกตัวว่าเก่งหรือมีประสบการณ์มากมายอะไร
ทุกคนมีข้อดีของตัวเองอยู่กับตัวนะคะ นุ้ยว่า
เพียงแต่เราต้องดึงข้อดีของตัวเองออกมาให้ได้ และนำเสนอไปในรูปแบบของเรา
หากให้นุ้ยประเมินตัวเอง ว่าทำไมร้านถึงได้รับ

ข้อดี
- ร้อง+เล่นกีตาร์ คนเดียว ก็เซฟเรื่องค่าตัว (นุ้ยรับเรทอยู่ที่ 5-6)
- เป็นผู้หญิงเล่นกีตาร์ ซึ่งมีน้อย จึงเป็นเรื่องแปลก
- นุ้ยเล่นเพลงได้กว้างโดยไม่มีอคติใดๆเลย เล่นตามลูกค้าขอ ตั้งแต่ สากลบอซซา-ลูกทุ่งเพื่อชีวิต (ปรับเปลี่ยนตามร้าน)
- นุ้ยเอาเพลงผู้ชายมา cover ค่อนข้างเยอะ จึงทำให้ดูแตกต่าง ขณะเดียวกันก็เล่นเพลงผู้หญิงปกติด้วย
- เนื่องจากเป็นมนุษย์ที่คุยกับคนได้ง่ายมาก จึงมีลูกค้าประจำอยู่พอสมควร

ข้อเสีย
- เล่นกีตาร์ได้ไม่มาก เล่นได้แค่ตีคอร์ดและตบจังหวะบอซซา เร็กเก้ ได้นิดหน่อย โดยที่ไม่สามารถโซโล่ได้
- ร้องเพลงพอได้ ไม่ถึงกับเพี้ยน แต่ไม่มีพลัง เสียงแหลมและบางมาก จะมีปัญหากับเพลงที่ต้องใช้แรงและเสียงต่ำ

ถือว่าบทความที่ท่านอ่านนี้เป็นการแสดงความคิดเห็นส่วนตัวของนุ้ย
และหากท่านสามารถเอาไปเป็นข้อคิดเล็กๆ หรือสามารถนำไปปรับใช้ได้
นุ้ยจะยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ซึ่งต้องขอโทษพี่ๆนักดนตรีทื่อยู่ในวงการนี้มานาน บางคนเป็น 20-30 ปี
บางคนอาจไม่เห็นด้วยกับความคิดบางส่วนของนุ้ย ก็สามารถชี้แจง และตักเตือนกันได้เลยนะคะ
นุ้ยยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ

ขอให้นักดนตรีทุกท่าน มีงานเยอะๆ เจอร้านดีๆ แล้วก็มีความสุขกับการเล่นดนตรีไปนานๆ ค่าาา

[SARUN]

เห็นด้วยครับ

[kitalica]

ขอบคุณครับ ได้รับประโยชน์ และโอกาสต่อไปอาจจะขอรับงานบ้างครับ

[Kor -17]

น้องนุ้ย เป็นคนจริงใจครับ หลังจากได้คุยกันอยู่บ่อยๆเรืองหางานแทน

[atomix_nui]

ก่อนหน้านี้นุ้ยเองเคยเล่นวงแบนด์มาก่อน ซึ่งเป็นมือคีย์บอร์ด
แล้วจากนั้นก็แยกตัวออกมา เล่นโฟล์คเดี่ยวคนเดียว (กีตาร์และร้องเอง)

วงอัลไซเมอร์ กำลังรับสมัครมือคีย์บอร์ดครับ
เน้นสนุกสนาน เล่นผิดถูกไม่ว่ากัน หลังจบงานมีเลี้ยงอาหารและเครื่องดื่ม
สนใจติดต่อได้ที่ผู้จัดการวง 0816211515 หลังเที่ยงวันเป็นต้นไป (นอนตื่นสาย เพราะเล่น internet ดึก)

นี่คุณน้ายอดเยี่ยมกำลังชวนนุ้ยเข้าวงรึเปล่าคะ
กลัวจะไปพาน้าๆ ล่มกันน่ะสิคะ
เพราะนุ้ยเนี่ยเข้าแก๊งไหน หัวหน้าตายเรียบ
หุหุ

[SARUN]

เพราะนุ้ยเนี่ยเข้าแก๊งไหน หัวหน้าตายเรียบ
หุหุ

งั้น ตรงไป จนเจอแยกแล้ว เลี้ยวขวา....
เชิญชวนไปเข้าแก๊งค์ ล่มก่อนเลยจ้า

[atomix_nui]

เพราะนุ้ยเนี่ยเข้าแก๊งไหน หัวหน้าตายเรียบ
หุหุ

งั้น ตรงไป จนเจอแยกแล้ว เลี้ยวขวา....
เชิญชวนไปเข้าแก๊งค์ ล่มก่อนเลยจ้า

แก๊งค์ล่ม เนี่ย
เคยได้ยินกิตติศัพท์มาบ้าง
ท่าทางจะประวัติโชกโชน น่ากลัวมาก

[Grid..]

เพราะนุ้ยเนี่ยเข้าแก๊งไหน หัวหน้าตายเรียบ
หุหุ

งั้น ตรงไป จนเจอแยกแล้ว เลี้ยวขวา....
เชิญชวนไปเข้าแก๊งค์ ล่มก่อนเลยจ้า

มามะๆ (กวักมือพร้อมไฟฉายส่อง แบบเด็กรับรถ..)

หน.แก๊งค์นี้เหมือน แมว 9 ชีวิตครับ.. เพราะหนังเหนียว-ตายยาก.. 5555

[guitarpappap]

คุณยอดเยี่ยม จากหน้าซื้อ-ขาย มาคอลัมมีงาน-หางาน "งานเข้าเลย"

[kakki]

เยี่ยมครับคุณนุ้ย นี้ก็ถือว่าเยี่ยมมากแล้วครับ อ่านแล้วผมยังเอาแนวคิดมาใช้เลยครับ