โลกหมุนด้วยความรัก
มีวันหนึ่งขณะจิตป่วยๆ หาทางออกในบางสิ่งไม่เจอ ผมได้เดินทางแบบไม่มีจุดหมาย
แล้วสักพัก ก็มาพบตัวเองอีกทีอยู่ที่ หน้าลานเซ็นทรัลเวิร์ด
ที่ๆมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คนนิยมมากราบไหว้ขอพรถึง 2 องค์ ซึ่งใครๆก็คงรู้จักดีอยู่แล้ว
เทพเจ้าแห่งความรัก และ เทพเจ้าแห่งศิลปะ และความสำเร็จ..............
ผมคุยโทรศัพท์กับเพื่อนตลอดทางที่ออกจากบ้านมา ไม่ทันได้คิดอะไรถึงสิ่งรอบข้างนัก
ขณะหย่อนตัวลงนั่งไม่ห่างจากชายวัยกลางคนๆหนึ่ง ซึ่งมีดอกไม้กำใหญ่ๆ ผมรู้สึกเกรงๆในใจ กลัวเค้ามาตื้อขายดอกไม้
ดูแกมองๆแปลกๆ สักครู่หันซ้ายหันขวาสักพัก แกก็เดินไปเริ่มทำพิธีการไหว้ เทพเจ้าแห่งความรัก สร้างความมึนงงกับผมเป็นอย่างมาก
จากดูเหมือนคนขาย กลายเป็นคนเสพ.../เสพความสบายใจกับการไหว้บูชาเทพ/...
ผมอดรนทนความแปลกใจไม่ไหว ก็พูดเล่าสิ่งที่เห็นออกไปนินทาคุณลุงท่านนั้นกับเพื่อนฮาๆปลายสาย
สร้างเสียงรอยยิ้มแก่ผม และเพื่อน ในยามรอยยิ้มขาดแคลนได้เป็นอย่างดี
แล้วผมก็เริ่มสังเกตุรอบๆตัวทั่วไปมากขึ้น สิ่งที่ผมได้เห็นคือ
ผู้คนมากมายต่างๆวัยกันออกไป เดินทางมาไหว้สักการะองค์เทพท่านอย่างไม่ขาดสาย
มีทั้งเด็กนักเรียน ซิ้มแก่ๆ ลุงๆ สาวออฟฟิต เด็กหนุ่มมหาลัย ตุ๊ดหัวเกรียน
ไม่ได้แล้ว เรื่องที่น่ารักเช่นนี้ เหมือนกำลังบอกเล่าอะไรกับผมบางอย่าง ....ต้องบันทึกเอาไว้เพื่อไปเล่าให้คนอื่นอีกต่อหนึ่ง
ผมจึงเริ่มไล่เก็บภาพมา ก็ได้เท่าที่เห็นแหละครับ
/-ขอขอบคุณพี่กฤษณ เเละท่านฟิลม์ที่เอื้อเฟื้อกล้องครับ ว่าจะเอาไปคืนเย็นนี้เเล้ว ขอบคุณมากๆครับ**/
ยังมีอีกมากที่ไม่ได้บันทึกมา โลกนี้มีอะไรอีกมากมายจริงๆ
เพียงแค่เราใส่ใจกับมันเท่านั้นเอง ..... อย่าไปจมกับสิ่งบางสิ่งจนเกินไป
ผมรู้ผมเข้าใจ มันไม่ง่ายเลย เวลาที่มีกองปัญหา ไร้ทางแก้มาสุมอยู่ การหลุดพ้นความเจ็บปวด ผิดบาปในใจ การค้นหาทางแก้ทางออก
สิ่งต่างๆวิ่งเข้ามาในสมอง ภาพหลอนทำร้ายจิตใจ การไม่เป็นดังคาดดังหวัง ทุกข์กับสิ่งผิดพลาดในเรื่องราวต่างๆ
ก็เจอกันไปในรูปเเบบต่างๆ
เกิดมาเมื่อมีรู้สุข ก็ต้องเข้าใจในทุกข์แหละครับ ต่างกรรมต่างวาระกันไป เจอกันทุกทั่วตัวคน
จริงๆแล้ว มันก็แค่นั้นแหละครับ สายน้ำ เมฆหมอก ทุกสิ่งผ่านมาล้วนเคลื่อนผ่านไปทั้งสิ้น
แม้ผมจะเหมือนพูดได้ แต่บางทีก็คงต้องละไว้ในที่เข้าใจ ??.55555
การพิมพ์เล่าเรื่องอะไรนี่ ก็เป็นรูปแบบการจัดการกับการบริหารความคิดที่มี อย่าไปคิดจมกับปัญหาครับ
อภัยตัวเอง ให้โอกาสตัวเอง อย่าไปจมกับความทุข์เศร้า เปิดหัวใจมองสิ่งต่างๆบ้าง .../ ผมบอกตัวเองเช่นกัน อีกหน่อยจะเขียนใส่กระดาษต้มน้ำกิน 5555 /
และแล้วโลกใบนี้ประทานกิจกรรมเล็กๆน้อยๆให้กับผม มาผลาญเวลาของชีวิตไร้สาระ มาเล่าอะไรอีกเรื่องหนึ่ง
วันนี้จะพูดในเรื่องความรักเเบบฮาๆนะครับ
จากผู้คนต่างๆที่ผมได้เห็นมาขอพรทางความรักแล้วนั้น ผมได้รู้สึกถึงเรื่องง่ายๆที่จับต้องได้คือ
การเป็นที่รัก หรือถูกรัก ได้รับความรัก การเอาใจใส่ให้ความสำคัญ ทุกๆคนล้วนอยากได้มาซึ่งความรู้สึกเหล่านี้
ไม่มีจำกัดเพศ วัย ฐานะใดๆ เราคือสัตว์สังคม ที่ต้องอาศัยสารหล่อเลี้ยงชีวิต ที่เรียกว่าความรักเป็นอย่างมาก
นับเนื่องมาตั้งแต่ในครรภ์ เป็นทารก เด็กอนุบาล วัยรุ่น ยันคนแก่เฒ่า เราล้วนต้องการการเอาใจใส่ดูแลมอบความรักทั้งสิ้น
ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะผู้ให้หรือผู้รับ สังคมมนุษย์นี้ ล้วนต้องการสิ่งนี้ทั้งสิ้น
ไม่ว่าจะรักระหว่าง พ่อแม่ที่ล้ำค่าอบอุ่นดูแล เพื่อนที่เข้าใจ พี่น้อง คนรักที่เปี่ยมสุข หมาที่ซื่อสัตย์ แมวที่เอาแต่ใจ
รักดนตรี ศิลปะ รักการฆ่าวัวด้วยมือเปล่าว รักเพศเดียวกัน รักการก่อการร้าย รักที่จะขโมยชุดชั้นในสตรี รักชาติ ศาสนา
ทุกสิ่งมีเหตุผลปัจจัยต่างกันไป แต่ล้วนคือความรักทั้งสิ้น ส่วนจะรักดี รักชั่วต่างกันไปก็อีกเรื่อง แล้วแต่ใครชอบจั่วหรือ เสา ก็แบกหามกันไป
แต่พื้นฐานคือ ให้อยู่ในความเข้าใจ เท่าทัน ไม่มีทิศทางทัศนะในด้านอวิชา ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายรับหรือให้
หน้าที่หลักของมนุษย์ตามที่บิดาแห่งศาสตร์ด้านจิตวิเคราห์ ซิกมันต์ ฟอยด์ ได้กล่าวไว้คือ
หน้าที่ในการดำรงค์เผ่าพันธุ์
ซึ่งมันจะแปรรูปกระบวนความคิด และพฤติกรรมมนุษย์ ให้แสดงออกมาในรูปแบบต่างๆ ทั้งความคิดและการกระทำ
ในประสพการณ์ทางความคิดการใช้ชีวิต ที่ผ่านด้านนี้มาไม่มากของผมนั้น
ผมคิดๆไปแล้ว รักแท้จริงนั้น....บางทีแค่รู้สึกหวังดี เข้าอกเข้าใจ เอื้ออาทรแก่กัน ไม่คาดหวังครอบครองใดๆ แค่ได้รู้สึกถึง ก็อาจเพียงพอแก่ใจแล้ว
จริงๆคนเราควรเริ่มที่จะ รัก และ เข้าใจตัวเองก่อนนะครับ?. เมื่อมันเต็ม เปี่ยมล้น ก็เอื้อเฟื้อ เจอปันแก่ผู้อื่น ซึ่งคงดีถ้าเค้าคิดเช่นเดียวกัน
การเติมแบบหมุนเวียนไปกลับในกันและกัน ก็จะกลายเป็นพลังงานที่หมุนเวียนไม่รู้จบสิ้น
คงดีถ้าคนเรา สามารถตกหลุมรักต่อกันได้ทุกวัน.... เคยได้ยินมาเช่นนั้น....
แต่.......
ในทุกกลไกลของโลกล้วนมีการไม่สมบูรณ์ ความผิดพลาดที่เกิด เมื่อเข้าใจ ก็ควรจะอภัยต่อกันได้
เมื่อมีความเข้าใจ และอภัยต่อกันได้ ผมว่านั่นคือรักที่งามในความคิดนะครับ
คนที่คุณรักที่สุด เช่นแม่ของคุณ คุณไม่เคยผิดต่อท่านเลยหรือ ......
แล้วดูการกระทำของท่านสิ ผมว่าการรักของพ่อแม่นั้น บริสุทธิ์ และ เปี่ยมไปด้วยความแท้จริงที่สุดเลยทีเดียว
ถ้าใครไม่มีพ่อแม่ ให้ลองนึกถึงความรักแห่งพ่อหลวงของไทย ที่มีต่อลูกหลาน ปวงชนทั้งหลาย
คงไม่อาจหาที่เปรียบเสมอเหมือน ดังพระองค์อีกที่ไหนในทั่วหล้านี้ แม้พวกเราจะยังเกเรกันสักเพียงไหน.....
รักนั้นมีหลากหลายหนทาง บางสิ่งบางอย่างเราก็หาทดแทนในสิ่งที่ขาด หยิบยกเข้ามาเป็น โอสถหล่อเลี้ยงชีวิตกันไป??..
รักหมาที่คุณเลี้ยง รักเพื่อนที่มี รักความถูกต้องยุติธรรม รักที่จะจะเอื้อเฟื้อแก่ผู้คนต่างๆ ทั้งความคิด และการกระทำ
รักชาติบ้านเมืองด้วยความรู้ และ ความเข้าใจ รักในรสชาดอาหาร...รักคนที่ทำอาหารรสชาดถูกปากคุณที่สุด...สำหรับผมคือ...แม่
รักคนที่ชอบฟังเสียงดนตรี ผู้ร่วมบรรเลงที่มีความเข้าใจในกัน รักผู้ร่วมเสพทัศนาศิลปะต่างๆ รักเพื่อนร่วมทางในการเรียนรู้ในโลกนี้ด้วยกัน
รักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
และนี่...ก็คือการรักตัวเองในแบบหนึ่งของผม ผมรักการแสดงทัศนะความคิดเห็นครับ มันเป็นศิลปะที่ผมรัก และทดลองไปกับงานภาคดนตรีไปบ้างแล้ว
โลกหมุนด้วยความรักครับ
ก็ไม่รู้ใครคิดยังไง หรือ วันหน้าความเข้าใจผมจะเปลี่ยนไปอีก
แล้วจะเล่าให้ฟังนะ
............. ;?? ?..............
*.:??*Parradee ...A Journey of Us - ?.:* *.:??*?;??
อย่าไปเอาอะไรกับนักเขียนนิยาย