กีต้าร์เหมือนยาเสพติด

[wolfgang]

สวัสดีครับน้าๆ บ้านฟ้า
เห็นบอร์ดเงียบเหงากระผมเลยขออนุญาตเปิดกระทู้เบาๆ (แต่ชื่อกระทู้ค่อนข้างเเรง แหะ แหะ) กีต้าร์เหมือนยาเสพติดครับ (สำหรับผม) มันไม่ได้ให้โทษ มีแต่วามสุขครับ เมื่อใดที่ผมเล่นกีตาร์ ผมนั่งจ่มอยู่กับที่ได้เป็นวันๆ (พูดเหมือนคนสมาธิสั้น) ผมเริ่มหันมาสนใจกีต้าร์เมื่อซักราวๆ 3 ปีได้ครับ ช่วงแรกเล่นแบบไม่คิดอะไร เอาหนุก หนุก เริ่มจากโปร่ง มาเล่นกีต้าร์ไฟฟ้า รวมวงกับเพื่อนอีก 3 คน เล่นเพลงที่ชอบเล่น รวมวงกัน 2 ปี (ได้ออกซัก 3 งาน ) ดีครับเป็นประสบการณ์ ทุกวันนี้เพื่อนที่เล่นด้วยกันแยกย้ายไปกันหมดแล้ว แต่ผมยังคงเล่น เล่น ...ทุกวันนี้สนใจแต่กีต้าร์โปร่ง เหมือนเราได้มาเจอสิ่งที่ใช่(ประมาณว่าเนื้อคู่) ร้านก๊วยเตี๋ยว อาหารตามสั่ง ร้านส้มตำ ผับ งานแต่ง ชายหาด น้ำตก ดอย ล็อบบี้โรงแรม สวนสาธารนะไม่ต้องพูดถึง ทุกวันนี้เหมือนมันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เวลานั่งเหงารออะไรซักอย่างมันจะมีอาการเหงามือครับ(ผมคิดว่าน้าๆ หลายท่านคงเป็นอย่างผม) ทุกวันนี้ผมพกกีต้าร์ไม่ต่างอะไรจากมือถือครับ ไปด้วยกันตลอด ถ้าจังหวะดีดีเมือไรไม่พลาดที่จะหยิบขึ้นมาเล่นครับ
อย่างนี้น้าๆ เรียกว่าเข้าขั้นเสพติดหรือเปล่าครับ อิ อิ