ขอเเสดงการระลึกถึงเพื่อนนักดนตรีผู้จากไป เล็ก Skalaxy

[hattaya111]

...



เหตุเกิดจากได้ไปอ่าน Facebook ของเพื่อนมา
คือนาย Bhudhipong Sreewatana

เขาได้เขียนไว้ว่า.....

ยศพล สิงห์สุวงศ์( เล็กSkalaxy) ช่างศิลป์รุ่น40 เสียแล้ววันนี้ทีโรงพยาบาลภูมิพล จึงแจ้งมาให้เพื่อนๆทราบ


จากนั้นก็มีการสอบถาม หาข้อมูลต่างๆมากมาย หลายคนก็ได้เเสดงความรู้สึก ความคิดเห็นออกมา ก็มีหลากหลายที่จะเเสดงกันออกมา

โลกปัจจุบันเราสามารถคิดเห็นเเสดงออกได้อิสระ ขอบข่ายการเเสดงออกก็เเล้วเเต่โอกาสทางการศึกษา จริยะธรรม ธรรมชาติที่มีในตัวตน


ผมก็ได้ไปเขียนไว้ด้วย ค่อนข้างยาวพอสมควร อยากนำมาสื่อสารถึงความรู้สึกรำลึกถึงเพื่อนนักดนตรีคนหนึ่ง

อาจจะสงสัยว่าเขาเป็นใครทำอะไรยังไง เกี่ยวอะไรกับฉัน

ผมคงตอบได้เเค่ว่า เขาเป็นคนไทยเหมือนกับเราทุกคน ทำคุณงามความดีโดยเรียบเรียงศิลปะในความรู้สึกของเขาออกมาเป็นเสียงดนตรีต่างๆ

เร็กเก้ สกา ก่อนที่บ้านเราจะมานิยมเห่อกันอย่างเอาเป็นเอาตายในเวลานี้ คนๆนี้บุกเบิกเเละเพียรพยายามสร้างสรรค์ออกมาเมื่อนานมาเเล้ว

การจากลาเป็นธรรมดาของโลก เกิดขึ้น ดำรงค์อยู่ สูญสลาย ล้วนเป็นความจริงที่ต้องเผชิญกัน

ซึ่งจะช้าเร็วไม่ว่าที่ไหน เเม้ในที่นี้ เราคงได้มาเเสดงการระลึกถึงบุคคลคนรู้จัก เพื่อนพ้องอันเป็นที่รักของเราเช่นกัน

ผู้ชายคนนี้ได้ทำหน้าที่เป็นนักดนตรีที่สมบูรณ์ในช่วงเวลาที่มีชีวิต ผลงานการสร้างสรรค์ต่างๆของเขาจะยังคงอยู่ต่อไป





ขอคัดลอกมาจากที่ผมได้เขียนไว้ดังนี้.....

ตอนเด็กๆเราเรียนที่เดียวกัน เล่นดนตรีเหมือนกัน เล่นกีตาร์เหมือนกัน

เค้าจะชอบเพลงร็อคมากๆ จำได้ว่า Mettalica... ดูเพิ่มเติม คือวงโปรดของเขา ผมชอบเเอบเรียกเขาว่า เฮฟวี่ไข่ เพราะหน้าเขาจะรีๆเหมือนไข่

เพื่อนนักดนตรีอีกคน ชื่อ สุกิจ เเป้นวงศ์ ชอบบอกว่าเจ้าหมอนี่ป่วยอีกเเล้ว ผมได้ยินเช่นนี้บ่อยมาก ก็เลยเพิ่มชื่อให้ว่า พี่ป่วยเข้าไปอีก

เขาจะมีมือเบสเรียนห้องเดียวกับผม ก็เดินผ่านไปมายิ้มทักทายกันบ้าง

อีโก้ของนักดนตรีวัยเยาว์มักจะทำให้ไม่ค่อยคุยกัน หมั่นฝึกฝนต่างคนต่างไป

จนตอนโตขึ้นได้ยินมาว่าไปเรียนคณะดนตรีในที่ๆหนึ่ง ก็รู้สึกยินดี ดีใจที่เขารักดนตรีจริงจัง เเละ ศึกษาเพิ่มเติม

ผมชอบถามถึงเขากับหัวหน้าภาคที่เล็กเรียน อ.เอกราช ซึ่งมาเป็นอ.พิเศษที่คณะผม จารย์เเกจะมีอะไรสนุกๆเล่าให้ฟังให้นึกถึงเขาเสมอ

เเล้วผมก็เห็นเค้าในงานต่างๆในทีวี ก็ร่วมยินดี หากเห็นพร้อมคนอื่นก็จะรีบบอกให้คนข้างๆทราบว่าเขาเป็นเพื่อนสมัยเรียน เเล้วอาจมีพาดพิงเล่าเรื่องชื่อ เฮฟวี่ไข่ ที่ผมตั้งขึ้นมา (เพิ่งรู้ดิอย่าเคืองนะเฟ้ย)

เราเจอกันอีกเเบบบังเอิญหลายครั้งตอนโตเเล้ว ตอนทำงานดนตรีปัจจุบัน ในร้านซ่อมกีตาร์ ร้านขายเครื่องดนตรี เเล้วคุยกันดีมาก นึกเสียดายจนปริปากไปเเล้วว่า เสียดายที่ไม่ค่อยได้คุยกันมากในสมัยเรียน

ผมคงระลึกถึงเค้าในฐานะเพื่อนในวัยเรียน เพื่อนร่วมอาชีพดนตรี ผู้ทำงานศิลปะด้านเสียง ผู้มีใจรักในการสร้างงานศิลปะ

นายจะรู้ไหมนะว่าชื่อวงดนตรีวงนี้จะพานายเข้าสู่การรู้จัก การจดจำ เเละ การหวนรำลึกในการจากลา

เล็ก Skalaxy

ขอจิตจงดำเนินไปในทางดีตลอดไป พักผ่อนนะเพื่อน


รำลึกถึงโดย หัทยา สงวนสิน


จะทยอยหา วีดีโอ บทความ เรื่องราวเกี่ยวกับเขามาลงนะครับ



อันนี้ลิงค์เพลงผลงานต่างครับ

http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%...34&h=d3fdf










หลังจากได้ดูไปบ้าง เกือบทั้งหมด ผมได้เข้าใจมากขึ้นอีกนิดในความรู้สึกของคำว่า...

ชีวิตสั้น ผลงานยืนยาว...

เค้ายังคงโลดเเล่น เเสดงบทเพลงผลงานของเขา เสมือนเขายังอยู่กับเราเสมอ ไม่ได้จากไปไหน


เหมือนดังว่า เเท้จริงเเล้ว เราก็ไม่ได้จากลากันไปไกล...