Story of an old man from long ago and far away

[hattaya111]

1972 ... มุกยังไม่เกิดเลยค่ะน้า napman
อ่านเรื่องน้า napman แล้วเหมือนเรียนวิชาประวัติศาสตร์..อิอิ..
ต้นฉบับภาษาอังกฤษอ่านสนุก subtitle ของน้า Maew ก็แปลได้อรรถรส ยกเครดิตให้เลยค่ะ

Hi Myakira,
Oh, oh, You mean it was that bad
Seriously, it really was the story to tell the old tales that will never happen again, and yes Maew is doing it with a lot of flavors that I particularly like and enjoyed very much.


ป้าเเมวakira ครับ ศึกษาประวัติศาสตร์ เพื่อ จะเป็นประวัติศาสตร์กันนะคร้าบ ตามมาอ่านละชอบหล่ะสิ ไงบอกเเล้วลุงเค้าของดี

เเล้วมาเล่นก่อกองทรายกันดีๆนะป้าเเมว 55555

ลืมเข้าที่นี่สิ ไปดูก็รู้เอง
http://www.nimitguitar.com/mybb/showthre...2#pid84372

ในช่วงเวลานั้น มีวงดนตรีไทยจำนวนไม่มากเหมือนสมัยนี้ที่เล่นในลอสแองเจลิส ผมคิดว่า เหตุผลหนึ่งคือ ไนท์คลับไทยและร้านอาหารนั้นหาไม่ได้ง่ายๆ และ ข้อเท็จจริงอีกประการหนึ่งคือ ฝีมือเรายังห่างชั้นกับ "ของจริง" ที่นั่นอยู่พอควร เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมมีโอกาส ที่จะร่วมแจมกับนักดนตรีอเมริกัน พวกเขามักจะทำให้ผมอึ้งอยู่เสมอ!! และนั่นเป็นเรื่องดีที่ผมได้เรียนรู้ "กลเม็ดเคล็ดลับ" มากมายจากพวกเขาเหล่านั้น ผมขอเสริมว่า พวกคุณ-หนุ่มสาวยุคนี้- นับว่า โชคดีเอามากๆ คุณมีเวบอยู่ที่ปลายนิ้ว จะคลิกเมาส์เข้าไปดูพวกรุ่นใหญ่เล่นเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้านี่ไม่ใช่ ข้อได้เปรียบอันมหาศาล ผมก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว!!


การศึกษาหาข้อมูลสำคัญมากครับ ผมจำได้ว่าคุยกับน้าเเหลม มอริสันไว้นานเเล้ว มีอันนึงเเกพูดถึงเรื่อง การจิ้มสาย เเกเดาจากรูปภาพนิ่ง ของมือกีตาร์ ชื่อเเวนฮาเลน เห็นเอานิ้วมือขวา มาวางๆไว้บนคอกีตาร์ น้าเเกก็มานั่งเดาว่าจะทำยังไง

ลองคิดเล่นๆ คนยุคก่อนหากมีข้อมูลข่าวสารสืบค้นได้เเบบปัจจุบัน จะเป็นยังไง หุหุ..

ในวันที่ 7 พค.ที่จะถึงนี้ และ นั่นจะเป็นการกลับมารวมตัวกันเป็นครั้งแรกของ "On The Rock" ที่บ้านของแดง ณ นะ ในคืนวันเสาร์ที่ 9, ครั้งแรกในรอบเกือบ 30 ปี!! อีกแค่ไม่ถึงอาทิตย์เท่านั้น!

ยินดี เเละ ตื่นเต้นไปด้วยครับคุณอา อยากร่วมชื่นชมบรรยากาศเเบบนั้นจริงๆ กลิ่นไอความทรงจำ ร่องรอยการร่วมเดินทาง ความรู้สึกต่างๆคงอบอวลสุดพรรณา

วันนึงข้างหน้า ผมได้มีวันมารวมตัวเเบบนี้บ้าง คงรู้สึกดีมากๆ

พี่ชายผมคนนึง ชอบบอกผมว่า...ดนตรีจะพาเราเดินทาง คุณอาทำให้ผมเห็นของจริงเลยครับ

ขอบคุณนักเล่าเรื่อง เเละนักเเปลที่ดีด้วยนะครับ