เรื่องเล่าเเบบ (คัดมาโดย) หัทยา... หลุมศพข้างลำธาร

[hattaya111]

เเวะมาดูกระทู้เก่าๆ มีความเกี่ยวโยงกับเรื่องที่เพิ่งเขียนไป เรื่อง เวลา เเละ การใช้คุณค่า เเม้เทคนิคการเขียนยังใกล้เคียงเลย ขอน้อมสารภาพ

http://www.nimitguitar.com/mybb/showthread.php?tid=4024

ที่นี่ลงไว้เช่นกัน มีคนที่ไม่รู้จักมาตอบบ้าง น่าสนใจไปอีกเเบบ

http://www.oknation.net/blog/hattaya/200...mment#read

ขอบคุณน้าหนึ่งครับ......อ่านแล้วรู้สึกว่า มีอะไรแฝงให้คิดแบบสบายๆ

ขอบคุณที่เเวะมาอ่านมากกว่าครับ ไม่มีอะไรซับซ้อนเลยครับ เเค่เอาเรื่องเล่ามาจากเรื่องจริง

รัก รอ พอ อภัย เข้าใจ ให้เกียรติ์ เท่าเทียมเสมอภาค.... ยังคงเป็นหลักการของสัมพันธภาพ

'รักกันจนตายนั้นอาจจะไม่มี..แต่ถ้าได้สัมผัสความรักที่แท้แล้ว ก็น่าจะล้มตัวลงตายได้อย่างมีความสุข'...


มีอันไหนไม่จริงบ้างครับ

8) ชีวิตของลาร์สค่อนข้างคลายตัวออกจากความเหงาไปทีละเล็กทีละน้อย กังอยู่กับธรรมชาติและงานที่รัก แต่ก็ยังแอบเหงาอยู่ไม่สร่าง เพื่อนนักดนตรีของผมมีเพื่อนหญิงที่สนิทสนม แต่ก็ยังบ่นเหงาให้ได้ยินอยู่เนืองๆ

อ่านแล้ว...โดน! ครับ

'เดี๋ยวนี้เขามีหลายช่องทางคบหา ไม่เเน่ใจว่าจะได้เป็นตัวของตัวเองเเค่ไหน เเม้กระทั่งเอนก เจ้าคนเขียนก็ไปเเสวงหาหนทางอันหลากหลายมาเเล้ว

จริงๆเหมือนจะมีข้อเขียนใหม่ๆของเขาบอกเล่าอยู่ เเล้วจะคัดมาลงที่นี่อีกครับ



ผมเชื่อว่า เราทุกคนมีความเหงา ความไม่เต็มอยู่เสมอ เเม้จะรอบข้างก่ายกองด้วยความมากล้นอะไรก็ตาม

ผมจำได้ว่าเคยคุยโทรศัพท์กับพี่ชายคนหนึ่ง เเกบอกกำลังดื่ม เเละ เล่นสนุ๊กเกอร์อยู่คนเดียว

หวังว่า คงสบายดีขึ้นนะครับพี่คนนั้น