คิลปิน?

[เดอะตู่]

เมื่อคืนผมได้เข้าไปฟังเพลงในเวปของน้องชายที่น่ารักคนนึงในบ้านฟ้าของเราคือน้ากานต์ ได้ไล่ฟังคนดนตรีที่สร้างงานเพื่องาน
จึงได้รู้สึกดีและอยากจะบรรยายความรู้สึกส่วนตัวที่มิได้บั้นแต่งเสริมเติมแต่อย่างใด

เวปที่ว่านี้คือ exitsong.com เป็นการรวมตัวของคนเพียงไม่กี่คน ใช้เงินครึ่งล้าน ทำเวปนี้เพื่อ...
เป็นที่แสดงออกถึงการสร้างงานดนตรีโดยไม่แบ่งแยก!!!เปิดโอกาสให้คนดนตรีได้เผยแพร่งานของตนเองที่ไม่ไดด้หวังกำไรจากตัวศิลปิน
ได้เข้าไปดูเห็นศิลปินมากมาย ปะปนกัน ยอดฟังมากมาย แต่......ไม่มีใครซื้อ ^^

ผมได้มีโอกาสนั่งคุยกับน้องกานต์ ในคืนก่อน ชอบแนวคิดของเค้ามาก
"ผมทำเวปนี้ขึ้นมา เพียงแค่อยากให้ศิลปินที่มีงานได้ แสดงงานของเค้า ส่วนคนฟังก็ได้มีสิทธิ์ที่จะเลือกซื้อ และใครพึงพอใจในงานนั้น ก็เหมือนกับซื้อน้ำเปล่าให้ศิลปินดื่ม เพื่อดับกระหาย และจะได้ทำงานต่อ!!! " ผมอึ้ง!!! กับเเนวคิด เพราะdownloadเพลงเดียวเท่ากับน้ำขวดนึง เพลงละขวด ลองนึกดูเเค่ต้นทุนของสมองก็ประเมินค่ามิได้เเล้ว ไหนจะเเรงกาย เวลา และอื่นๆ น้ำขวดเดียว !!!



ในวงการเพลง ณ ปัจุบัน คำว่าศิลปินคือผู้ที่สร้างงานไม่ว่าจะเป็นงานเเขนงใดที่ทำให้เกิดความสุขแก่ผู้คนทั่วไป
ยังมีอีกมากมายที่ตัวศิลปินเองนั้นยังต้องปากกัดตีนถีบเพื่อปากท้อง และเพื่อฝันของตนเอง

ผมเอง....ก็หนึ่งในนั้น แต่ทว่า ความฝันของผม มิใช่แค่การยกระดับตนเองให้เป็นดั่งนั้น แต่เพราะความรักในดนตรีและเสียงเพลง
จึงอยากสร้างเสียงเพลง ผมมีโอกาสที่จะได้ออกอัลบัมกับค่ายใหญ่ๆหลายครั้ง แต่ผมยอมที่จะเสียโอกาส เพราะ โอกาสนั้นมันจะเปลี่ยนความเป็นตัวเองของผมไป ผมจึงยอมที่จะปล่อยมันไปโดยที่ไม่คิดเสียดาย และหันไปมองกลับไปอีกเลย

รสนิยมไม่พึงถกเถียง!! 10 คน jazz 10 คนblues 10 คน rock 10คน pop และต่างๆนาๆ
ต่างคนต่างมีแนวทางของตนเองที่จะมุ่งมั่นในความเป็นตัวตน และเลือกเสพอย่างเสรี ที่พึงกระทำ

ขอคาระวะ ด้วยหัวใจ ที่คุณได้ทำได้สร้างมุมเล็กๆมุมนึงที่หลายๆคนได้มองเห็นงานของคนตัวเล็กๆหลายๆคน แต่หัวใจนายยิ่งใหญ่มาก