Sawat dee krup

[napman]

อ่านเรื่องเล่าของพี่ napman แล้วคิดถึงเพื่อนขึ้นมาจับใจเลยครับ ผมเรียนชั้นเดียวกับเต๋อและเขตุที่โรงเรียนเซนต์ตั้งแต่ ปอหนึ่งถึง มศสาม ต่อมาก็แยกย้ายกันไปเพราะผมอยู่จุฬาฯและเขาอยู่ธรรมศาสตร์เลยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง ผมยังเคยไปดูวง Thanks เล่นเลยครับ

หลังจากผมกลับเมืองไทยในปี 2531 ก็มีโอกาสใด้เจอพวกเขาอีกเพราะเรากำลังดิ้นรนเอาบริษัทฯของเราเข้าตลาดหลักทรัพย์กันทั้งคู่ พอเข้าใด้ก็เลยไม่เจอกันจนกระทั่งเต๋อเสียชิวิตไปเพราะต่างคนต่างยุ่ง มาวันนึงเขตุโทรฯมาหาผมและบอกว่าใด้ลาออกจากแกรมมี่แล้วและใด้มาเปิดร้าน Wine and Roses ในซอยทองหล่อ
จากนั้นมาผมก็ไปหาเขตุที่ร้านทุกอาทิตย์เพราะตอนนั้นเขตุก็เป็นโสดสนิทเหมือนกับผมแต่ส่วนใหญ่เขตุจะชวนผมไปเที่ยวฟังเพลงที่อื่นมากกว่า คืนสุดท้ายของเขตุเรายังไปเที่ยวกันอยู่เลย ตอนบ่ายวันต่อมาผมถึงใด้รับข่าวว่าเขาเสียชีวิตบนเตียงนอนด้วยโรคหัวใจล้มเหลว

แม้เขตุจะตายอย่างเงียบๆคนเดียวแต่ในงานศพของเขาก็มีศิลปินแกรมมี่ยุคบุกเบิกมาร่วมงานกันอย่างคับคั่งทุกคืนโดยมีเบิร์ดเป็นเจ้าภาพทั้งเจ็ดวัน ผมภูมิใจแทนเพื่อนผมจริงๆเพราะเขาเป็นคนปลุกปั้นและต่อสู้เพื่อน้องๆศิลปินเหล่านี้ตลอดมาโดยไม่เห็นแก่เงินจนโดนบีบให้ลาออกในที่สุด

"IMHO (in my humble opion) Ter was the best man that always true to himself and especially his lovely wife ."

ประโยคข้างบนขอพี่นี่ผมขอค้านครับแต่คงจะไม่เอาเพื่อนมานินทาในเวบบอร์ดหรอก

First of all before I forgot, do you happen to know Udom (Dang) Nakhirankanok?
If you do please let me know ASAP, if not then never mind.

Now, back to Ket.
I considered him one of my beloved friends, we're together through thick and thin, he's always by my side no matter what. When I was in Silapakorn University band he tagged along with me as the band producer and advicer, he's so good about composing the harmony for the band and all of us respected him highly.
He's another muti-instrumentalist that was much better in composing and stay in the background than performancing on stage.
Yes, I missed him dearly too and still cherish the good times that we had together long ago and far away.