POPULAR MUSIC

[Grid..]

ดนตรีกับธุระกิจ ในบ้านเราเติบโตขึ้นกว่าเดิมเยอะครับ เพราะช่องทางการสื่อสารเพิ่มมากขึ้น .. เจ้าของค่ายเพลงต้องการที่จะขายศิลปิน และอัลบั้มนั้นๆเพื่อกำไรแต่บางครั้งก็ลืมมองไปว่าดนตรีมันคือศิลปะ .. ตัวศิลปินเองก็ต้องการที่จะอยู่รอดจนบางครั้งก็ทำให้ลืมจุดยืนของตนเองไป ลืมว่าตนเองต้องการนำเสนออะไร.. จนทำให้เกิดค่ายเพลงเล็กๆที่ทำเพลงเพื่อสนองความต้องการของตนเอง.. และก็มีกลุ่มคนฟังเล็กๆที่ชื่นชมผลงานอยู่บ้าง..
แต่สุดท้ายก็อาจจะต้องปิดตัวไป หรือปรบเปลี่ยนรูปแบบการทำงานไปเป็นในแบบ Music Bussiness แรกๆก็อาจจะ ดนตรี70/ธุรกิจ30.. แต่จนแล้วจนรอดผมก็เห็น เป็น ดนตรี30/ธุรกิจ70 อยู่เช่นเดิมครับ..


ส่วนเรื่องของ วัฒนธรรมในการฟังเพลง(ในประเทศไทย)เกิดมากจาก 2 ค่ายเพลงยักษ์ใหญ่.. ที่เหมาซื้อช่วงเวลาทั้งรายการทางโทรทัศน์-วิทยุ-หรือแม้แต่อินเตอร์เน็ต.. เพื่อสร้างรายการเพลงสะกดจิตผู้ฟัง.. เด็กรุ่นใหม่ที่คิดว่าตนเองเป็นนักฟังที่ดี ก็แค่เพียงเพราะเค้าคิดว่าเค้าไม่ฟังเพลงตลาด แต่เปลี่ยนมาฟังเพลงอินดี้(หรือดนตรีนอกกระแสแทน) แต่เค้าเหล่านั้นไม่รู้หรอกครับว่า ดนตรีแบบไหนที่เค้าชอบ.. หรือดนตรีแบบไหนที่ดีจริงๆ

ประเทศไทย(ส่วนใหญ่)แยกคำว่าดี-ไม่ดี ของดนตรีที่ ยอดขาย-ชื่อเสียง-การออกทีวีครับ.. บวกกับพฤติกรรมการฟังในแบบ.. " เค้าบอกว่าคนนี้ดี คนนี้เก่ง ไปลองหามาฟังดิ.."
แล้วก็แห่ไปซื้อกันทั้งบ้านทั้งเมือง.. แทนที่จะลองหยิบมาฟังเองก็เลยมี"เค้า(ใครก็ม่ายรุ)" คอยชี้นำตลอดเวลา มันเลยทำให้ดนตรีที่ดี ๆ กลับไปหลบอยู่ตามหลืบมุมต่างๆ..
มีนักดนตรีหลายคนที่ผมชอบและนับถือ.. ที่คอยหมั่นสร้างผลงานอยู่สม่ำเสมอ .. แต่ก็ไม่ดังซะที .. อย่างมากก็เป็นแค่ที่รู้จักในกลุ่มๆนึงเท่านั้นเอง..


คำตอบอาจไม่ตรงคำถามไปบ้างนะครับ.. ช่วงนี้หนอนจิตตก.. 555