เมื่อเช้าได้ส่งเพลงนี้ลงกระทู้ต้อนรับน้องซีลูกน้าซินไปตามคำขอของน้าซินแล้ว...
แต่ผมก็อยากนำมารวบรวมไว้ที่นี่ด้วย...
ขออนุญาตนะครับ...
เพลงนี้ผมเขียนให้ลูกเมื่อ12ปีที่แล้ว..
ตอนที่ได้ลูกสาวคนแรกผมก็เป็นพ่อคนครั้งแรกเหมือนกัน...
ความที่เคยเป็นแต่ลูกยังไม่เคยเป็นพ่อใคร...
มันทำให้หลายๆอย่างในชีวิตต้องปรับเปลี่ยนไปหมด...
ผมต้องเรียนรู้ไปพร้อมๆกับลูก...
วันที่ลูกร้องโยเยไม่เอาอะไรทั้งนั้น...
ผมก็ทำอะไรไม่ถูกไม่รู้ว่าลูกต้องการอะไร...
ลูกกับพ่อยังไม่สามารถสื่อสารกันด้วยคำพูด...
มีแต่ใจเท่านั้นที่เราสัมผัสกัน...
ผมจึงเขียนเพลงนี้ในวันนั้น...
ผมไม่เคยเอามาร้องให้ใครฟัง..
และก็สารภาพว่าผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำ...
จนกระทั่งน้าซินขอให้ผมร้องเพลงให้ลูกน้าซินฟัง...
ผมจึงนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมา...
"เพลงพ่อกล่อม..."
หลับเถิดหนา...พ่อจะกล่อม...ให้เจ้านอนฝันดี...
ร้องทำไมไม่เอานะคนดี...โยเยอย่างนี้พ่อเป็นห่วง...
พอเห็นแล้วพ่อทำอะไรไม่ถูก...
เห็นลูกน้ำตาไหลเป็นทาง...
เจ็บปวดตรงไหนบอกกันได้บ้าง...
ตรงไหน...ตรงไหน...พ่อขอรับเอง....
นิ่งเสีย...นิ่งซะนะ...ลูกรักพักเดี๋ยวก่อน...
อย่าเอาเแต่ร้อง...ไม่ยอมนอน...พ่อยิ่งร้อนอกร้อนใจ...
ได้แต่เอาใจเข้าช่วย..หากเจ็บป่วยขอให้หายเร็วไว...
หรือพ่อทำเจ้าให้ขุ่นเคืองเรื่องใด...
ตรงไหน..ตรงไหน...พ่อขอโทษ...
จึงร้องเป็นเพื่อนกัน...ว่าพ่อนั้นนั้นยังอยู่...
อยู่ข้างกายไม่ไปไหนหรอกลูก...
พ่อจะปลอบเจ้าเอง...โดยร้องกล่อมๆ......
ฮึม.........
หลับเถิดหนา...พ่อจะกล่อม...ให้เจ้านอนฝันดี...
หลับตา..หลับซิคนดี...พ่ออยู่ตรงนี้...ฝันดีเถอะลูก....
[video=youtube]
http://youtu.be/KhW3v7VS_eY[/video]