(19-02-2010, 11:09)15350 Wrote: ขอแชร์ครับ ไม่เปียนะครับ 5555
ผมอยู่บ้านนอกแดนใต้ใกล้มาเลเซียครับ ปี2525 มา กทม ดูแสงสี คราวฉลองกรุงเทพฯ 200 ปี เก็บถุงกระดาษ ของ บริษัทนครหลวงฯได้หนึ่งใบ กลับไปใต้ตั้งใจทำงาน เสริฟอาหาร ล้างจาน เพราะหลงไหล อยากได้กีต้าร์ตามรูปที่ถุงกระดาษใบนั้น ปี 2527 Ent ติดแล้ว กำเงิน 4000 ขึ้นรถไฟมา กทม ตรงไปร้านนครหลวง เจ้ใจดี ไม่ดูถูกเด็กบ้านนอก บอกว่าที่ผมอยากได้คือ Takamine J15 ราคาเกิน 20,000 ผมจ๋อยสนิท แต่เจ้ก็ชี้นำทางสว่าง ว่าไม่ต้องเสียกำลังใจ เริ่มต้น ด้วยเงิน 3,800 กับ Taka - G330 ปี83 ผมเชื่อเจ้ เหลือ 200 ขึ้นรถเมล์ไปซื้อกล่องกระดาษแข็งหลังกระทรวง
ครึ่งปีแรก เริ่มคลอนแคลน action ก็แข็ง เสียงฟังทึบๆ
ปีแรกผ่านไป ดีขึ้น เพราะตัวเองเล่นเป็นมากขึ้น
สี่ปีผ่านไปหิ้วตระเวนไปด้วยทุกที่ที่ไปทำงาน กรุงเทพ ศรีราชา แม่เมาะ มาปักหลัก ที่ระยอง
สิบปีผ่านไป สี ของ ไม้Top เข้มขึ้นเห็นได้ชัด ยังไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรแต่พยายามเก็บให้ดีขึ้นซื้อกล่องหนังมาเปลี่ยน
ปีที่แล้วไปเจอเฮียชาญฯ ที่สาธุ ตามข้อมูลใน เวปกีต้าร์ไทย ทุกอย่างจึงกระจ่างแจ้ง
ชั่วดีอย่างไร ก็ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา ต้องอยู่กันไปจนลมหายใจสุดท้ายครับ
เขียนเพ้อเจ้อรำพึงรำพันมากไปก็ขออำภัยเพื่อนสมาชิกด้วยครับ
ขอขอบคุณ เจ้เจ้าของร้านนครหลวง และ เฮียชาญฯ ที่สาธุฯ ไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
เรื่องยาว เขียนสั้น อ่านสนุก...ผมชอบครับ