โอบกอดเป็นครั้งสุดท้าย...Hattaya & r-bu acoustic ballads

[boobyblue]

เพลงนี้ผมเล่นคีย์Fครับน้าหม่าว....
แต่ผมตั้งสายเปิดเป็นDm...
ส่วนต้นฉบับเล่นยังไงคีย์อะไรผมก็ไม่รู้...
ผมแกะเนื้อจากyoutube....
แล้วก็มานั่งไล่ไหลไปตามเรื่องตามราวประสาผมครับ...
ผมบอกชื่อคอร์ดตรงๆนะครับ...
เพราะผมก็ไม่รู้อีกเหมือนกันว่าชื่อคอร์ดจริงๆที่ผมเล่นมันเรียกว่าอะไร...
ประมาณนี้ครับ...

.......Gm.......C
เพราะเธอ ทำให้ดอกไม้บาน
.......F.............Dm
แม้ในคืนเดียวด
........Gm
เพราะเธอที่เข้าใจ
........C....................F
เห็นในความสำคัญ ทำให้ฉันมีวันนี้
........Gm......C.................F...........Dm
เพราะเธอ รักจึงดูงดงามเหมือนที่มันควรเป็น
........Gm....................C
เพราะรักเพียงคำเดียว ทำให้ฉันเข้าใจ
........F
รับรู้ในสิ่งที่เป็น
.........Am......................Gm
เพิ่งจะได้รู้ ความจริงว่าความรักแท้คืออะไร
........Am................Gm
เพิ่งจะได้รู้ จริงๆ ว่าความรักคือการให้ไป
.....C......F
ให้เธอ ให้เธอ
........Gm......C..............F........Dm
เพราะเธอ ทำให้คนสีดำ ฝันจะเป็นคนดี
.......Gm...............C
เพราะรักที่ฉันมี ฉันชอบฉันวันนี้
..........F
มากกว่าฉันเมื่อวันวาน


ขอบคุณครับน้าหม่าว....

[Maow]

ขอบคุณมากๆ เลยครับน้าบู
เวอร์ชั่นของพี่ปั่น ไพบูลย์ก็เพราะไม่แพ้กันเลยครับ

[เม็ดพริก]

หวาน หวาน ฟังรื่นรมณ์ ดีครับน้า บู
แทรคนี้พิเศษ มี้เนื้อพร้อมคอร์ดให้ด้วย เดียวจะไปลองหัดเล่นดูบ้างนะครับ ขอบคุณครับ

[boobyblue]

บอกกับดวงจันทร์ฉันเหนื่อย..

เนื้อร้อง&ทำนอง มาโนช พุฒตาล

รักหมดรักไม่เหลือเยื่อใย
ใจตัดใจหมดแล้วทุกอย่าง
ตัดอกตัดใจเสียบ้าง...อ้างว้าง
รักความรักไม่สวยทุกวัน
จันทร์เต็มดวงทุกคืนไหมเอ่ย
บอกกับดวงจันทร์ฉันเหนื่อย...เพื่อนเอ๋ย
บอกกับดวงจันทร์ฉันเหนื่อย บอกกับดวงจันทร์ฉันเหนื่อย
คนเป็นคนเหมือนคุณเหมือนกัน
ต่างกันตรงความเป็นหญิงเป็นชาย
หากบทบาทเกินก้าวก่าย...อ่อนไหว
อย่ามองที่เธอ คิดไปเองหรือเปล่า
อาจเป็นเพราะเรา ต่างร้องเรียกหาบูชาอะไรบางอย่างที่งมงาย
บอกกับดวงจันทร์ฉันเหนื่อย บอกกับดวงจันทร์ฉันเหนื่อย
แม่น้ำ ฉันมองเห็นเงาพระจันทร์
คืนนั้น เต็มดวงแต่ไม่เหมือนเดิม
ได้ยินดวงจันทร์เพื่อนเอ่ย...ฉันเหนื่อย
บอกกับดวงจันทร์ฉันเหนื่อย บอกกับดวงจันทร์ฉันเหนื่อย




[video=youtube]http://youtu.be/g6IZi-UwipU[/video]

[เม็ดพริก]

[boobyblue]

เมื่อเช้าได้ส่งเพลงนี้ลงกระทู้ต้อนรับน้องซีลูกน้าซินไปตามคำขอของน้าซินแล้ว...
แต่ผมก็อยากนำมารวบรวมไว้ที่นี่ด้วย...
ขออนุญาตนะครับ...


เพลงนี้ผมเขียนให้ลูกเมื่อ12ปีที่แล้ว..
ตอนที่ได้ลูกสาวคนแรกผมก็เป็นพ่อคนครั้งแรกเหมือนกัน...
ความที่เคยเป็นแต่ลูกยังไม่เคยเป็นพ่อใคร...
มันทำให้หลายๆอย่างในชีวิตต้องปรับเปลี่ยนไปหมด...
ผมต้องเรียนรู้ไปพร้อมๆกับลูก...
วันที่ลูกร้องโยเยไม่เอาอะไรทั้งนั้น...
ผมก็ทำอะไรไม่ถูกไม่รู้ว่าลูกต้องการอะไร...
ลูกกับพ่อยังไม่สามารถสื่อสารกันด้วยคำพูด...
มีแต่ใจเท่านั้นที่เราสัมผัสกัน...
ผมจึงเขียนเพลงนี้ในวันนั้น...

ผมไม่เคยเอามาร้องให้ใครฟัง..
และก็สารภาพว่าผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำ...
จนกระทั่งน้าซินขอให้ผมร้องเพลงให้ลูกน้าซินฟัง...
ผมจึงนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมา...


"เพลงพ่อกล่อม..."

หลับเถิดหนา...พ่อจะกล่อม...ให้เจ้านอนฝันดี...
ร้องทำไมไม่เอานะคนดี...โยเยอย่างนี้พ่อเป็นห่วง...
พอเห็นแล้วพ่อทำอะไรไม่ถูก...
เห็นลูกน้ำตาไหลเป็นทาง...
เจ็บปวดตรงไหนบอกกันได้บ้าง...
ตรงไหน...ตรงไหน...พ่อขอรับเอง....

นิ่งเสีย...นิ่งซะนะ...ลูกรักพักเดี๋ยวก่อน...
อย่าเอาเแต่ร้อง...ไม่ยอมนอน...พ่อยิ่งร้อนอกร้อนใจ...
ได้แต่เอาใจเข้าช่วย..หากเจ็บป่วยขอให้หายเร็วไว...
หรือพ่อทำเจ้าให้ขุ่นเคืองเรื่องใด...
ตรงไหน..ตรงไหน...พ่อขอโทษ...

จึงร้องเป็นเพื่อนกัน...ว่าพ่อนั้นนั้นยังอยู่...
อยู่ข้างกายไม่ไปไหนหรอกลูก...
พ่อจะปลอบเจ้าเอง...โดยร้องกล่อมๆ......

ฮึม.........

หลับเถิดหนา...พ่อจะกล่อม...ให้เจ้านอนฝันดี...
หลับตา..หลับซิคนดี...พ่ออยู่ตรงนี้...ฝันดีเถอะลูก....

[video=youtube]http://youtu.be/KhW3v7VS_eY[/video]

[boobyblue]

มีเพลงใหม่เอี่ยมอ่องมาฝาก...
ผมเขียนเพลงนี้ให้กับโครงการณ์SAVE OUR CYCLISTS

SAVE OUR CYCLISTSเป็นโครงการณ์รณรงค์เรื่องเกี่ยบกับการใช้จักรยาน..
http://www.facebook.com/savecyclists
ผมเขียนของผมเองไม่มีใครขอหรอก...
คือมันมีใจ...พอมีใจ...ใจมันก็สั่งให้ทำ...
ทำแล้วก็แจกกันครับ...
ในเว็บเราก็น่าจะมีนักปั่นอยู่หลายคน....
ใครชอบใครอยากนำไปใช้งานใดๆก็เชิญตามสบาย...
ผมไม่ห่วง....
ลองฟังดูครับ...

SAVE OUR CYCLISTS....

เราอยากไปไหนก็ได้ตามใจคิด...
มีทางทิศให้เลือกไป...
ปั่นจักรยานด้วยแรงไม่่ง้อใคร...
เครื่องยนต์น้ำมันไม่่ใช้...
ไม่เป็นพิษภัยต่อใครทั้งนั้น...

รถติดบนถนนผู้คนถูกแช่ขัง...
ในกล่องเหลี่ยมๆนั้นฉันมองไป...
เขาก็มองฉันแต่ฉันเคลื่อนผ่านไป...
เล็กๆคล่องว่องไว...
ใหญ่ๆต้องทำใจรออีกนาน...

ปั่นด้วยสองแรง...แรงสองขาปั่น..
ฉันเลือกเชื่อของฉัน..
สักวันหมอกควันจะจางไป...
เมื่ออยู่บนถนน...ฉันเจียมตัวจะตาย...
ฉันชิดอยู่ทางซ้าย...รถใหญ่ฉันไม่่กีดขวาง...

ทุกแห่งหนรถราก็มากมี...
ฉันอยู่ตรงนี้คุณเห็นฉันมั้ย..
แบ่งปันรอยยิ้มนึกถึงใจเขาใจใคร...
ขอฉันอยู่ได้มั้ย...กับจักรยาน....

ฝันถึงยามเช้าอากาศกำลังสบาย...
เห็นผู้คนทั้งหลายกับจักรยาน...
เด็กๆไปโรงเรียนผู้ใหญ่ไปทำงาน...
ต่างมีรอยยิ้มชื่นบาน...
ใครจะไขขานให้เป็นจริง....
เมืองจักรยานที่เป็นจริง....ฯ

[video=youtube]http://youtu.be/X-DPvRxT5UA[/video]

[napman]

"Save our cyclists" is a very good concept for ANYONE in this planet.

I used to be a "Cyclist", always love to "Ride my bicycle". But for now particulary in BKK I won't do it for a million $$. To my opinion BKK streets are extremely dangerous for cyclists

But of course I still love to ride my bike at Saraphi, Chiangmai (along the back roads, of course). It's much less chance to get hit by those careless drivers

[เม็ดพริก]

ฟังสดชื่นดีนะครับ

[boobyblue]

ใช่ครับ..
กรุงเทพฯไม่น่าใช้จักรยานจริงๆ...
แต่ที่ไม่น่าใช้นี่แหละจึงน่าใช้!!!

เมืองศิวิไลท์ไม่น่าใช่เมืองที่อัดแน่นไปด้วยรถยนต์
เมืองศิวิไลท์ไม่น่าใช่เมืองทีขยายเพิ่มพูนแต่สิ่งปลูกสร้าง...
เมืองศิวิไลท์ไม่น่าใช่เมืองที่มีสะพานสูงๆไว้รองรับวัฒนธรรมรถยนต์...
เมืองศิวิไลท์ไม่น่าใช่เมืองที่เบียดบังพื้นที่ผู้คนเดินถนนให้เป็นส่วนเกิน...
เมืองศิวิไลท์ไม่น่าใช่เมืองที่สารพัดที่อย่างที่เป็นแบบนี้....

เราได้แต่สร้างเพิ่มๆๆๆๆ
จนแออัดยัดทะนานจนแน่นไปหมด...
จนแทบไม่มีพื้นที่พอสำหรับกิจกรรมชีวิตด้านอื่นๆ...
จนแทบหาอากาศหายใจไม่ได้...
จนแทบหาน้ำใจและรอยยิ้มเป็นเรื่องยาก...
จบแทบจะอีกสารพัดจะแทบ...ฯ

ฯลฯ

ผมว่าเปลี่ยนเถอะ....
หากกรุงเทพฯจะโปร่งโล่งเบาบางลงสักหน่อยคงน่าดี...
ผู้บริหารประเทศกับนโยบายแปลกๆ...
สนับสนุนให้ผู้คนช่วยเหลือตัวเองด้วยการก่อหนี้...
และตัวรัฐเองก็ก่อหนี้ให้ประชาชนด้วย...
นโยบายรถคันแรก...น่ารัก.ช่างคิดได้..

เอาละ...
ผมจะไม่พูดเรื่องนั้น...

แต่ผมเห็นว่าควรเอารถออกจาเมือง...
จำกัดปริมาณมัน...
แล้วรณรงค์สนับสนุนให้ประชาชนหันมาพึงพิงตัวเอง...
ใช้พาหนะยานที่ไม่เป็นพิษต่อความเป็นเมือง...
จักรยานน่าเป็นพาหนะทางเลือกที่เหมาะสมกับเมือง...
หากผู้คนหันมาใช้จักรยานกันเยอะ...
เยอะสักครึ่งเมือง....
เอารถยนต์ออกไปอีกสักครึ่งเมือง...
จัดการบริหารรถสาธารณะให้มีประสิทธิภาพ...
แล้วผู้คนหันมาใช้กันแทนใช้รถส่วนตัว...
รถยนต์ไม่ใช่เครื่องแสดงสถานะบางอย่างทางสังคมและชนชั้นอีกต่อไป...
โอ้...ผมเพ้ออะไรของผมนี่....

เมื่อครั้งที่ลูกสาวผมยังเรียนอนุบาล....
ผมปั่นจักรยานไปรับเธอกลับจากโรงเรียนทุกวัน..
บ้านผมอยู่บางไผ่-เพชรเกษม20...ปั่นมารับเธอที่ท่าเตียน...
ระยะทางน่าจะประมาณราวๆ8-9กิโล...
ออกจากโรงเรียนก็เอาจักรยานลงเรือ...
ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาแวะวัดอรุณฯ...
แล้วก็ลัดเลาะไปตามตรอกซอกซอยไปเรื่อยๆ..
ชุมชนแถวๆนั้นเดิมเขาทำสวน..
จึงมีเส้นทางเป็นทางสวนเก่า..
ย้อนนึกไปมันช่างรื่นรมย์จริงๆครับ...
แต่ปัจจุบันทำอย่างนั้นไม่ได้..
เธอมีน้องชายอีกคนที่โตทันกันแล้ว...
ผมจึงต้องเปลี่ยนตัวเองมาเป็นเด็กแว๊น(ได้3ปีแล้ว...)
ผมคุยกับลูกเสมอเมื่อโตพอที่จะรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว..
จะให้ปั่นจักรยานไปโรงเรียน..
ลูกผมก็โอเคอยากทำอย่างนั้นเช่นกัน...
และผมก็คงจะได้ทำอย่างที่บอกลูกไว้...
พ่อจะปั่นจักรยานไปส่งลูกทุกวัน...
ตอนนี้เราจึงต้องช่วยกันเตรียมพื้นที่ไว้ให้ลูกครับ...
หวังว่าจะมีวันนั้นนะครับ....^^


ผมจึงอยากสนับสนุน"SAVE OUR CYCLISTS
โปรเจครณรงค์เพื่อผู้ร่วมใช้ถนนให้หันมาใส่ใจความปลอดภัยของผู้ใช้จักรยาน"
เพื่ออนาคตของลูกๆของผมและพวกเราครับ...

ปั่นจักรยานด้วยความเชื่อ...
เราไม่ได้ปั่นจักรยานเพราะเรายากจนข้นแค้น...
ปั่นจักรยานด้วยความเชื่อมีความสุขครับ...
แต่ปั่นจักรยานด้วยความสิ้นไร้นั่นมีแต่ทดท้อ....

ใจใหญ่ก็ปั่นได้ไกล....
ใจสบายก็ปั่นใกล้ๆ

ปั่นจักยานกันด้วยความเชื่อสนุกครับ...
เปลี่ยนทัศนคติเกี่ยวกับจักรยานเสียใหม่...
ไม่เหนื่อยหรอกครับ...

มาปั่นจักรยานกัน...


ปล.ขอบคุณพี่แนป,น้าเม็ดพริกมากครับ...