Thread Rating:
  • 0 Vote(s) - 0 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
ของฝากผู้อาวุโส
Author Message
myakira Offline
NPFC - Na Ping Fan Club
****

Posts: 676
Likes Given: 0
Likes Received: 5 in 5 posts
Joined: 16 Oct 2007
Reputation: 24
#1
ของฝากผู้อาวุโส
เห็นแว้บๆ ว่ามีผู้อาวุโสหลายท่านพูดคุยกันเรื่องท่านพุทธทาส เลยเอาข้อเขียนจาก "เพื่อนซี้" คนหนึ่งของท่านมาลงให้อ่านกันครับ ต้นฉบับตีพิมพ์ใน Bangkok Post มานานมากกกกกแล้ว แต่โดยส่วนตัวคิดว่าข้อเขียนนี้ยังทันสมัยอยู่เสมอ อาจเป็นเพราะธรรมะเป็นอกาลิโก ...

ขอให้มีความสุขสงบร่มเย็นโดยทั่วกันครับ
______________________________________

IN SPIRIT
UNITY in DIVERSITY


Story by : VASANA CHINVARAKORN
Translated from : ?10 Persons, 100 Dharma Lessons, 100 Years of Buddhadasa?, published on the century of Buddhadasa Bhikkhu?s birth by Sukkapab Jai.
Main photo by : SMITH SUTIBUT


The remarkable friendship between Buddhadasa Bhikkhu and Haji Prayoon Vadanyakul shows that people from different faiths have much to learn from each other ? but only when they?re ready to set aside preconceived notions.

The roar of bombs, the macabre, pervasive scent of death; in the Deep South and across the whole globe, strife in the name of religion is steadily growing.

But there was one remarkable friendship that across religious boundaries: The friendship between Buddhadasa Bhikkhu and devout Muslim named Haji Prayoon Vadanyakul.

Born to a Muslim family, Haji Prayoon was well-known among his close associates for his seriousness in practicing his religion. But his interests were not restricted to Islam. He was sent to a Christian school, and later made friends with several Buddhists. One day he decided to travel to the Suan Mokkh forest monastery to pay a visit to Buddhadasa Bhikkhu. He traveled with a monk named Phra Kuang Muttipatto. Back in 1955 the journey to Chaiya was not at all an easy one.

?We had to take a train from Bangkok and arrived in Chaiya at 4am. Phra Kuang and I had to wait at the station until there was enough light. Then we walked across fields and forests. It was the rainy season, so every now and then we had to wade through water as deep as our chests. But I never thought of quitting.

?I used to climb up Phu Kradueng in Loei when it was still a jungle. That was really hard ? but at the top of the hills, the fresh, pure air made me feel as if I was in another world, and all the exhaustion went away.

?I had to walk a long time before I reached Suan Mokkh, but I didn?t feel tired at all. I was comforted by the thought that I was going to have a taste of dharma from a monk, one whose ideas were much different from what I?d heard, as if they belonged to another world.?

The first meeting between Haji Prayoon and Buddhdasa lasted eight hours.

?The way Than Acharn [Buddhadasa] discussed Buddhism, it sounded as if he was guiding me toward the goal of Islam as well.

?Truth exists in both [religions], but lacking are those who can show that they are one and the same. Most people keep their guard up during [inter-religious] dialogue. That?s not true education. They try to discredit others; that?s not the path toward mutual understanding.?

On that very day, it could be said Haji Prayoon found a guide to lead him toward the same truth. Religious differences did not pose a barrier, but instead served to help him attain the essence of his own faith.

?The kind of Buddhism I learned about was mundane, at the ethical level. Nothing?s special about it. But having met Than Acharn, read his books and contemplated them, I came to understand the ultimate truth.

?From that day on, I continued to study his books, comparing them to the Koran, and I became more and more enlightened. I didn?t come to pay respects to him that often. I only came once in a long while. But there was this deep tie. Every time I visited him, it was like I came to report to him about my spiritual progress. This mutual understanding kept me growing steadily.

?I try to avoid saying that Buddhadasa?s views the right ones. Otherwise some others [schools of thought] might charge me with being presumptuous. They might say, ?How do you know that your teacher is correct?? I?d rather say that his views are sensible and sound. Other people may not agree with me. But his views of Buddhism helped me to understand Islam correctly.

?Being registered as a Muslim, I?m able to expound on the teachings of Islam. But if I didn?t grasp the essence of Buddhism through Buddhadasa, I might not be able to grasp the essence of Islam as well. I would have still memorized the teachings that have been passed on by tradition, without discovering any real solution.

?The Muslims like to lull their child to sleep by a short phrase ? ?La illaha ill-Allah? ? the declaration of truth made during prayer. They will keep reciting ?La illaha ill-Allah? on beads ? until they achieve a state of mental concentration. Unfortunately, most people do not understand the core meaning; they usually translate it as ?There is no god but Allah.?

?The word ?Allah? consists of three letters: A. L and H. The word ?Araha[t]? consists of the letters: A, R and H. Typically, the L in the West has been transformed to R in the East. Thus ?elephant? becomes ?Erawan?. So does ?Ali? [the Noble] become ?Ariya? as in Ariyasaj [The Noble Truth].

?I used to discuss these linguistic issues [with others]. Here I repeat it for those who haven?t heard about this principle. Allah is in fact Arahat. The meaning of Allah is broader than Illaha, which means ?idols?, and La, which means ?no?, or ?do not?. Most of the Muslims take Illaha to mean things like scuiptures, trees, and so on. But I think [the word] refers to the clinging o that very object in their heart. Those statues and trees are in themselves nothing sacred.

?But when people hold on to such things, they become objects of worship. If people do not hold on to them, they cannot be sacred. These things don?t have their own power; it?s the people who gave them power. Therefore, illaha does not refer to those external objects, but to the clinging in human heart. So the sentence illaha ill-Allah means not to hold on to anything. Such is the state of Allah, or Arahat. How that is literally identical to the heart of Buddhism that profess against any attachment! How couldn?t I say then that the heart of Buddhism is one and the same as that of Islam??

When one is able to grasp the common essence, external differences are no longer pose a problem. For example, Haji Prayoon continued to practice his routine prayers even when he went to study dharma with Buddhdasa at Suan Mokkh.

He once related another story about Buddhadasa:

?Than Acharn told some students of his that he would like me to go on the haj [pilgrimage]. He didn?t talk to me in person, but somebody told me that he once said, ?If Khun Prayoon could go on a haj, it would benefit the religion greatly.? He said so when I went to say good-bye to him. Originally he wanted to go bid me farewell at Don Muang [Airport]. But his students said he was tied up with another appointment. Otherwise, it would have been a puzzling event that a Buddhist monk went to see a Muslim off on a haj.

?I want to stress that I don?t see him as a Buddhist, nor does he see me as a Muslim. He usually says that I do not belong to any camp, that I?m someone who really knows him. It?s a matter of being two fellow humans.

?Than Acharn wants every religion to unite to bring peace to the world. He once told me, ?Khun Prayoon, let?s work together to merge religions.? I told him that, on the level of customs and traditions, it might not be possible. For example, at the time of death, some groups want to bury [the body]; other groups want to burn [the body]. But at the level of truth, even though we don?t merge, they are already one and the same. It is the individual religious teachers who can?t arrive at the truth. It is not the case that religions can?t reconcile, if we take their purpose at the goal, be it on the mundane or supra-mundane level.?

Haji Prayoon was a driving force in propagating Buddhadasa?s ideas of inter-religious understanding ? through his writing, talks, and donations ? to the point that some of his cohorts charged hi of being haek khok (literally, ?breaking out of the cage; rebellious?).

?I accept that it?s true. I needed to break away because I wanted to be liberated from the cage. I wanted to be a free human. Because I wanted to be a human, I had to break out; otherwise I would have continued to be like an animal.

?This understanding is not limited to the thing called religion, be it Buddhism, Christianity, Islam, Brahmanism, Sikh, and so on. It?s about understanding dharma that has no other name besides dharma.

?The enemy of religion is the absence of dharma. Religions cannot be like men rowing different boats, trying to compete against each other. They must be rowing the same boat and helping each other. We need cooperation to save the world. We have to chip in, not fight and quarrel against one another. But whichever religion one wants to follow depends on one?s individual preferences.

?Every time I take part in helping any religion, I just hold to one principle: To spread the rightful dharma among the people, for it?s what the world urgently needs ? that?s all.

?When a monk comes to take up abode in the compound of my house where there are a lot of trees, I only have one request: When asked for some auspicious objects, please give the people Lord Buddha?s dharma and not something superstitious like an amulet. Otherwise I have to ask him to leave. Buddhism must be preserved, even in Muslim house. And we have to do it seriously to shore up Buddhism.

?Every religious person must help out. Whenever we see the decline [of any religion], we have to step in to correct it.

?Those who are still hung up with the old beliefs and values, be careful lest you become like the dinosaurs. This is the age of computers, of space [travel]. We have to catch up; otherwise we?ll be left behind.

?In Thailand nowadays the [development of] thoughts and practice has progressed to the stage where there is this ahimsa-karma [non-violence] among different religions proponents. They share ideas and help bring peace to society, and eventually to the world. I can see this is hard work. But never give up. This ideal has already taken place at Suan Mokkh, with Than Acharn as the leader of the movement. This mission will be carried on by his students, and many more who will share his ideals in the future.?

The seed of friendship planted in 1955 continued to blossom until their very last days. Coincidentally they both passed away in the same year.

Both Buddhadasa and Haji Prayoon not only taught us to understand that rue religions only differ on the outside, but that at the core, they all aspire for the same goal.

Both also led their lives by showing that friendships among different religions are possible.

They paved the way. Will we follow?
อภัยทาน คือการให้ทานสูงสุด
Seek for understand, then to be understood

One day I'll fly away
Leave all this to yesterday
What more could your love do for me ?
When will love be through with me ?

(This post was last modified: 12-07-2009, 22:30 by myakira.)
12-07-2009, 22:23
Website Find Like Post Reply
napman Offline
VIP member
******

Posts: 2,118
Likes Given: 91
Likes Received: 58 in 41 posts
Joined: 27 Apr 2009
Reputation: 45
#2
RE: ของฝากผู้อาวุโส
myakira Most people keep their guard up during [inter-religious Wrote:dialogue. That?s not true education. They try to discredit others; that?s not the path toward mutual understanding.?

?I try to avoid saying that Buddhadasa?s views the right ones. I?d rather say that his views are sensible and sound. Other people may not agree with me.


?But when people hold on to such things, they become objects of worship. If people do not hold on to them, they cannot be sacred. These things don?t have their own power; it?s the people who gave them power.

When one is able to grasp the common essence, external differences are no longer pose a problem. For example, Haji Prayoon continued to practice his routine prayers even when he went to study dharma with Buddhdasa at Suan Mokkh.


?I accept that it?s true. I needed to break away because I wanted to be liberated from the cage. I wanted to be a free human. Because I wanted to be a human, I had to break out; otherwise I would have continued to be like an animal.

?This understanding is not limited to the thing called religion, be it Buddhism, Christianity, Islam, Brahmanism, Sikh, and so on. It?s about understanding dharma that has no other name besides dharma.


?Those who are still hung up with the old beliefs and values, be careful lest you become like the dinosaurs. This is the age of computers, of space [travel]. We have to catch up; otherwise we?ll be left behind.

?In Thailand nowadays (1955-present??) the [development of] thoughts and practice has progressed to the stage where there is this ahimsa-karma [non-violence] among different religions proponents. They share ideas and help bring peace to society, and eventually to the world. I can see this is hard work. But never give up. This ideal has already taken place at Suan Mokkh, with Than Acharn as the leader of the movement. This mission will be carried on by his students, and many more who will share his ideals in the future.?

Coincidentally they both passed away in the same year. (coincidentally? Really?)

Both Buddhadasa and Haji Prayoon not only taught us to understand that rue religions only differ on the outside, but that at the core, they all aspire for the same goal.

Both also led their lives by showing that friendships among different religions are possible.

They paved the way. Will we follow?[/color]

Dear Muk my child,

These are heavy GIFT for me, and I'll venture to bet that not too many of us here will read each and every word or even get to the last line,
but there'll be one person that will accomplish it besides you and I. That person is "Maew" and he's about as young as you are!

I had a chance or two exchanging our ideas about this matter with him, and we agree that we'd do it again in the future when the opportunity arises, now it seems like we can be a trio in stead of duo. You are deep person my child like I said before especially at your young age. You and Maew have taught this old man something that I never would have thought possible and I'm grateful for that.

It's always enlighting me to talk about Buddhadasa and Dhama, I've never fail to read his books if I ever had a chance. In fact when I arrived in USA I had only few books in my hands and one of them was his book. I'm not in a Buddhist camp or as a matter of fact any other camp. I'm just another curious cat searching around for the real truth of what we are?, why we are? Where we came from? or even where will we be after our shells crumbled? If there's really such truth exist?

Carry on my children, I'll be gone from this place before you know it. Carry on my wayward sons and daughters. The choices are yours.

Just be aware as they say "One man's treasure is another man's trash",
you just have to carefully approach the right people Rolleyes
[A friendship needs a little mulch of contacts every so often-just to save it from drying out completely.

I always have great pleasure being alone by myself to play, If you're playing for any other reason, it won't last.
http://youtu.be/_tkGVGOKQ8c
13-07-2009, 05:52
Website Find Like Post Reply
Maew Offline
Senior member
****

Posts: 470
Likes Given: 0
Likes Received: 0 in 0 posts
Joined: 03 Feb 2009
Reputation: 26
#3
RE: ของฝากผู้อาวุโส
ขอบคุณครับ ป้ามุก

หลายคนมักจะบอกว่า หากนับถือคนละศาสนาแล้ว ไม่ควรจะเอามาเสวนากันเพราะรังแต่จะทำให้เกิดความขัดแย้ง
และผมก็เชื่อว่า จริงนะครับ สำหรับคนทั่วไป เพราะเรามักจะถกเถียงกันที่ความเชื่อความศรัทธาของแต่ละคน ซึ่งแน่นอนว่า สิ่งเหล่านั้นย่อมไม่มีข้อสรุป

ที่ป้ามุก เก็บมาให้อ่าน เป็นตัวอย่างหนึ่งนะครับ ว่า สำหรับบุคคลระดับนี้ การสนทนาจากมุมมองที่ต่างกันสามารถเกิดการแลกเปลี่ยนที่สร้างสรรค์
เพราะต่างมุ่งเข้าหาสัจธรรมของธรรมชาติ..
และที่สำคัญ คือ จิตใจที่เปิดรับและพร้อมจะพิจารณามุมมองของผู้อื่น

ขอบคุณนะครับที่เข้ามาพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน
" Remember happiness doesn't depend upon who you are or what you have; it depends solely on what you think. "
- Dale Carnegie
13-07-2009, 20:06
Find Like Post Reply
napman Offline
VIP member
******

Posts: 2,118
Likes Given: 91
Likes Received: 58 in 41 posts
Joined: 27 Apr 2009
Reputation: 45
#4
RE: ของฝากผู้อาวุโส
Hi Maew,

Another "Do me a favor", regarding the book "Walked to Freedom".

No matter how hard I've tried to slowly degest it, I'm at about half way of that book and would like to ask you to do me another favor!

First I thought I'd translate Thai language to English so I can type them out here from page228 to page 231 in that book for Muk, Hattaya, Pov and/or whoever cares to read it, I'd really want to share Dr. Pengchan's opinion to those that I mentioned.

But then I had second thought that it would be much better if they can read it in original Thai words, I don't even know if they know about this book, but I couldn't care less anyway.Sad

So whenever you happen to see this open letter to you and even more important whenever you have spare time.
Would you able to type those few pages in Thai for me? And share it right here to whoever wants to read it?

And most of all, ONLY IN YOUR SPARE TIME, YOUR FAMILY AFFAIR COMES FIRST NO MATTER WHAT.

Thanks again in advance, my younger friend Cool
[A friendship needs a little mulch of contacts every so often-just to save it from drying out completely.

I always have great pleasure being alone by myself to play, If you're playing for any other reason, it won't last.
http://youtu.be/_tkGVGOKQ8c
14-07-2009, 01:49
Website Find Like Post Reply
Maew Offline
Senior member
****

Posts: 470
Likes Given: 0
Likes Received: 0 in 0 posts
Joined: 03 Feb 2009
Reputation: 26
#5
RE: ของฝากผู้อาวุโส
ได้ครับ เดี๋ยวดำเนินการให้ครับ
" Remember happiness doesn't depend upon who you are or what you have; it depends solely on what you think. "
- Dale Carnegie
14-07-2009, 09:27
Find Like Post Reply
Maew Offline
Senior member
****

Posts: 470
Likes Given: 0
Likes Received: 0 in 0 posts
Joined: 03 Feb 2009
Reputation: 26
#6
RE: ของฝากผู้อาวุโส
จากหนังสือ เดินสู่อิสรภาพ อ.เพ็งจันทร์ น. 228-231 ครับ
-------
"เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไรครับอาจารย์" กฤษณะถามขึ้นหลังจากเขาจุดบุหรี่สูบ แล้วอัดควันบุหรี่เข้าไปในปอดลึกๆ เป็นคำถามที่ผมไม่คิดว่า เขาจะเปลี่ยนอารมณ์ความรู้สึกได้เร็วขนาดนั้น
"ก็เพื่อให้ผู้อื่นมีความสุข เพื่อให้โลกนี้สวยงาม กฤษณะรู้ไหมว่า เด็ก 2-3 คนที่นั่งดูกฤษณะแสดงลิเก เขาหัวเราะอย่างมีความสุข ผมเองมีความสุขที่ได้ดูลิเก และยิ่งมีความสุขที่พระเอกลิเก คือเพื่อนของผม"
"ผมอยากมีชีวิตอย่างอาจารย์" กฤษณะเอ่ยขึ้นเหมือนรำพึงกับตนเอง
"ผมก็อยากมีชีวิตเหมือนกฤษณะ อยากร้องลิเกได้ อยากรำลิเกเป็น อยากทำให้ผู้ดูลิเกมีความสุข" ยังไม่ทันพูดอะไรได้มากกว่านี้ ก็ถึงช่วงที่กฤษณะต้องออกไปหน้าฉากเพื่อแสดงฉากต่อไป
ฉากแล้วฉากเล่าที่ผู้แสดงลิเกแต่ละคนในคณะต่างออกไปร่ายรำและร้องลิเก
ผู้ชมลิเกมีจำนวนมากขึ้นดังที่หัวหน้าคณะได้คาดการณ์ไว้ว่า เมื่อลิเกเริ่มแสดงผู้ชมก็จะทยอยกันมาด้านหน้าโรงลิเก
เมื่อลิเกแสดงไปได้สักครึ่งเรื่อง หัวหน้าคณะก็สั่งให้ตัวแสดงลิเกที่เป็นเด็กถือขันออกไปที่ลานหน้าโรงลิเกซึ่งมีผู้ชมนั่งอยู่เพื่อรับบริจาค หัวหน้าคณะประกาศให้ผู้ชมช่วยเมตตาต่อคณะลิเกด้วยการบริจาคเงินตามแต่จะเมตตา
ไม่นานนัก เด็กในคณะที่ถือขันไปขอรับบริจาคก็กลับเข้ามาหลังฉากแล้วยื่นขันให้กับหัวหน้าคณะ หัวหน้าคณะเทเงินบริจาคลงบนผ้าขาวที่ปูไว้ ผมเห็นธนบัตรใบละ 20 เพียงใบเดียวนอกนั้นเป็นเงินเหรียญ 1 บาท 5 บาทและ 10 บาท จำนวนไม่กี่เหรียญ
"คืนหนึ่งได้เพียงแค่นี้หรือครับ" ผมถามหัวหน้าคณะที่นับเงิน เสร็จแล้วใช้ผ้าขาวห่อไว้
"เดี๋ยวจะขอรับบริจาคอีกครั้งหนึ่งก่อนจะเลิกแสดง" หัวหน้าคณะตอบ
"แล้วมีรายได้อย่างอื่นอีกไหมครับ"
"ก็จากขายพวงมาลัย พวงละ 10 บาท ผู้ได้รับคล้องมาลัยจะได้ 5 บาท ส่วนกลางได้ 5 บาท"
"แล้วแบ่งรายได้กันอย่างไรครับ"
"ถ้าเงินเหลือจากค่าใช้จ่าย ค่าอาหาร ค่าไฟฟ้าที่จ่ายให้ทางวัดแล้วก็แบ่งกันตามอัตราค่าตัวของแต่ละคนที่ตั้งไว้ แต่ส่วนใหญ่จะไม่พอจ่ายตามที่ตั้งไว้ ได้มาเท่าไหร่ก็แบ่งๆกันไป" หัวหน้าคณะบอกเล่าให้ผมฟัง
ผมดูลิเกทั้งด้านหน้าฉากและหลังฉากจนลิเกเลิกการแสดงเมื่อเวลา 4 ทุ่มเศษๆ
นักแสดงลิเกคนอื่นๆ ต่างเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดลิเกเป็นชุดปกติ กฤษณะไม่สนใจจะเปลี่ยนชุดลิเก แต่ยังสนใจที่จะคุยกับผมต่อ เขาขอร้องให้ผมพักอยู่ที่วัดนี้ต่ออีกหลายๆวัน เพื่อจะได้พูดคุยสนทนากันในอีกหลายๆเรื่อง ผมได้บอกเขาว่าจะต้องเดินต่อไป เพราะการเดินคือความหมายแห่งชีวิตของผมในขณะนี้
"ผมอยากเดินไปกับอาจารย์ครับ" กฤษณะปรารภขึ้น
"กฤษณะไม่ต้องเดินไปกับผม แต่ต้องแสดงลิเกต่อไป การแสดงลิเกคือความหมายที่งดงามแห่งชีวิตของกฤษณะ" ผมกล่าวกับเขาด้วยท่าทีจริงจัง ขณะที่เรายืนคุยกันข้างโรงลิเก
"กฤษณะ คุณรู้ไหม คุณคือศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ในความรู้สึกของผม คุณยิ่งใหญ่ว่า ดาราที่เป็นซูเปอร์สตาร์ในแวดวงบันเทิงของสังคมไทยทุกๆคนที่ผมรู้จัก ดารานักแสดงเหล่านั้นเขาแสดงเพราะเขาได้เงินและเพราะเขาอยากได้เงินเขาจึงเป็นนักแสดง เขาสู้คุณไม่ได้หรอก เพราะเขาเป็นเพียงผู้รับจ้างแสดง แต่คุณคือศิลปินผู้แสดงจริงๆ คุณเล่นลิเกมาตั้งแต่เด็ก และเล่นลิเกด้วยความสุขที่ได้เล่นลิเก บางวันคุณไม่ได้สตางค์เลยแต่คุณยังเล่นลิเก เพราะคุณเป็นดาราลิเก ไม่ใช่คนรับจ้างเล่นลิเก ผมรู้ว่า คุณไปทำงาอย่างอื่นก็ได้ถ้าคุณอยากหาเงิน แต่คุณเลือกที่จะเล่นลิเกทั้งๆที่รู้ว่า บางวันไม่ได้เงิน คุณคือศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ เพราะใจคุณใหญ่กว่าเงิน คุณคือครูผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งของผม การเดินของผมมีคุณค่าอย่างมากมหาศาลเมื่อผมได้พบคุณได้เป็นเพื่อนกับคุณ"
ผมหยุดพูดด้วยหวังว่า กฤษณะจะพูดอะไรกับผมบ้าง แต่เขายืนนิ่งเงียบไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของเขา
"ได้เวลาพักผ่อนแล้วหละ พรุ่งนี้เจอกัน" ผมบอกศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ หลังจากการสนทนากันมานานพอสมควร แล้วเดินจากเขาไปที่กุฏิอันเป็นที่พักของผม เป็นคืนแรกในการเดินทางที่ผมนอนดึก แต่ถึงจะดึกมากแล้วก็อดไม่ได้ที่จะนอนระลึกทบทวนบทเรียนในการดูลิเกที่เพิ่งจบลง
ชีวิตคือการแสดง และการแสดงก็คือชีวิต เป็นบทสรุปที่ชัดเจนจากการเรียนรู้กับครูของผม "กฤษณะ" พระเอกลิเก
"อาจารย์ไม่เปลี่ยนใจที่จะอยู่ที่นี่ต่อนะ"
"แล้วเราจะพบกันอีก" ผมพูดพร้อมกับยื่นมือไปจับมอืเขา
"ขอให้อาจารย์โชคดี" เป็นคำอวยพรจากมิตรและครูผู้เป็นศิลปินอย่างแท้จริง

------------------
" Remember happiness doesn't depend upon who you are or what you have; it depends solely on what you think. "
- Dale Carnegie
18-07-2009, 13:09
Find Like Post Reply
napman Offline
VIP member
******

Posts: 2,118
Likes Given: 91
Likes Received: 58 in 41 posts
Joined: 27 Apr 2009
Reputation: 45
#7
RE: ของฝากผู้อาวุโส
Thanks again Maew,

I'm pretty sure somebody will learn something from this wonderful excerp of "Walked to Freedom"Cool
[A friendship needs a little mulch of contacts every so often-just to save it from drying out completely.

I always have great pleasure being alone by myself to play, If you're playing for any other reason, it won't last.
http://youtu.be/_tkGVGOKQ8c
19-07-2009, 10:16
Website Find Like Post Reply
myakira Offline
NPFC - Na Ping Fan Club
****

Posts: 676
Likes Given: 0
Likes Received: 5 in 5 posts
Joined: 16 Oct 2007
Reputation: 24
#8
RE: ของฝากผู้อาวุโส
(13-07-2009, 05:52)napman Wrote: Just be aware as they say "One man's treasure is another man's trash",
you just have to carefully approach the right people Rolleyes

ขอบคุณสำหรับคำตักเตือนขอรับ ห่วงเรื่องนี้เหมือนกันเพราะแต่เล็กแต่น้อยก็สอนกันมาว่าศาสนากับการเมืองเป็นเรื่องต้องห้ามในการสนทนา คิดอยู่นานมากว่าจะ post เรื่องนี้ดีไหม เมื่อคิดว่าเรื่องนี้น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีในการปรับเปลี่ยนการคิดการสนทนาให้เกิดผลลัพธ์เชิงสร้างสรรค์ได้เหมือนอย่างที่น้า Maew ให้ความเห็นไว้ใน post ที่ 3 เลยตัดสินใจนำมาเผยแพร่ครับ

จริงๆ ต้นฉบับดั้งเดิมเป็นภาษาไทย แต่มุกเก็บฉบับภาษาอังกฤษไว้เพราะมีศัพท์บางคำที่น่าจะเป็นประโยชน์ในการสนทนากับฝรั่ง หลังๆ นี่หันมาสนใจพุทธศาสนากันเยอะ เป็นแรงขับให้มุกต้องเรียนรู้เพิ่มเติมเพราะรู้สึกผิดต่อประเทศชาติถ้าไม่สามารถตอบคำถามในฐานะพุทธศาสนิกชนได้ Tongue
(13-07-2009, 20:06)Maew Wrote: ที่ป้ามุก เก็บมาให้อ่าน เป็นตัวอย่างหนึ่งนะครับ ว่า สำหรับบุคคลระดับนี้ การสนทนาจากมุมมองที่ต่างกันสามารถเกิดการแลกเปลี่ยนที่สร้างสรรค์
เพราะต่างมุ่งเข้าหาสัจธรรมของธรรมชาติ..
และที่สำคัญ คือ จิตใจที่เปิดรับและพร้อมจะพิจารณามุมมองของผู้อื่น

จริงอย่างน้า Maew ว่าครับ การสร้างสรรค์จะเกิดขึ้นได้หากเราให้คุณค่ากับความแตกต่าง

ขอบคุณสำหรับความเห็นและความอุตสาหะในการนำความจากหนังสือของอ.เพ็งจันทร์มาแบ่งปันกันด้วยครับ ..ผมก็อยากทำให้ได้อย่างคุณกฤษณะเหมือนกัน ยังหาทางอยู่ครับRolleyes
อภัยทาน คือการให้ทานสูงสุด
Seek for understand, then to be understood

One day I'll fly away
Leave all this to yesterday
What more could your love do for me ?
When will love be through with me ?

(This post was last modified: 02-08-2009, 22:56 by myakira.)
02-08-2009, 22:47
Website Find Like Post Reply
myakira Offline
NPFC - Na Ping Fan Club
****

Posts: 676
Likes Given: 0
Likes Received: 5 in 5 posts
Joined: 16 Oct 2007
Reputation: 24
#9
RE: ของฝากผู้อาวุโส
น้า Napman และน้า Maew ครับ
ขอเรียนให้ทราบว่าท่านทั้งสองสามารถเพิ่มยอดขายให้กับหนังสือเดินสู่อิสรภาพได้อีก 1 เล่มแล้วครับ
สงสัยจังว่าจะอ่านจบก่อนยื่นใบลาออกมั้ย 555
อภัยทาน คือการให้ทานสูงสุด
Seek for understand, then to be understood

One day I'll fly away
Leave all this to yesterday
What more could your love do for me ?
When will love be through with me ?

06-08-2009, 22:37
Website Find Like Post Reply
napman Offline
VIP member
******

Posts: 2,118
Likes Given: 91
Likes Received: 58 in 41 posts
Joined: 27 Apr 2009
Reputation: 45
#10
RE: ของฝากผู้อาวุโส
(06-08-2009, 22:37)myakira Wrote: สงสัยจังว่าจะอ่านจบก่อนยื่นใบลาออกมั้ย 555

I certainly hope you are seriously kidding, my childBig Grin

"for everything (turn, turn, turn) there is a season (turn, turn, turn)
And a time for every purpose under heaven
A time to build up,a time to break down
A time to dance, a time to mourn
A time to cast away stones, a time to gather stones together"

Be patient my child, your time will come.
[A friendship needs a little mulch of contacts every so often-just to save it from drying out completely.

I always have great pleasure being alone by myself to play, If you're playing for any other reason, it won't last.
http://youtu.be/_tkGVGOKQ8c
07-08-2009, 04:42
Website Find Like Post Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 2 Guest(s)

Contact Us | NimitGuitar | Return to Top | | Lite (Archive) Mode | RSS Syndication