new..เรื่องเล่าเเบบหัทยา...เวลา...คุณค่าในการดำเนินชีวิต ในความคิดของผม

[hattaya111]

.....




เวลา...คุณค่าในการดำเนินชีวิต ในความคิดของผม


เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่อยากเล่าให้ฟังบ้าง มันอาจเป็นเรื่องโง่ๆที่ไม่ได้สำคัญอะไร ใครๆก็คงคิดว่ารู้กันอยู่เเล้ว ใช้ชีวิตกันอยู่ทุกวัน


ผมเองมีอาชีพอิสระ จนใครหลายคนมักคิดว่าคงมีเวลาว่างมาก เเต่ผมเองกลับรู้สึกเวลาที่มีไม่ค่อยเพียงพอเอาเสียเลย

การเขียนหนังสือ เป็นงานอดิเรกที่ผมคงจะรักมันไปซะเเล้ว เวลาที่มีน้อยนิด ผมจึงชอบที่จะนำมาใช้กับเรื่องนี้ ซึ่งผมคงยังทำได้ไม่ดีสักเท่าไหร่


ก็ขอบคุณที่จะลองอ่านมันนะครับ




เรื่องการใช้เวลา การรู้จักคุณค่าในตัวเอง เป็นคำถามที่ผมจะถามคนรอบข้างเสมอในช่วงที่ผ่านมา เพื่อจะหาคำตอบกับมัน

ผมคงเข้าใจอะไรขึ้นอีกสักนิดนึง ไม่ได้อยากจะอวดอัตตาที่ต้องเรียกว่า ในเเบบหัทยา ในทัศนะข้าพเจ้า เเค่อยากลองเล่าให้ฟังในมุมที่ได้มองของผม ซึ่งอาจจะผิดก็ได้


เรามาเริ่มกันดีกว่า.....



จากที่ผมบ่นๆกับเพื่อนที่ร่วมเล่นดนตรีด้วยกันว่า ....รู้สึกเหนื่อยๆ ป่วยๆ นอนนิ่งๆทั้งวันมาสองสามวันเเล้ว

ผมโดนข้อหา

** ก็เอ็งซีเรียสไปหน่ะสิ ทำอะไรสารพัดหลายอย่างต่อวัน กิจกรรม สิ่งที่ทำต่อวันในชีวิตที่มีหลายด้านของเอ็ง ร่างกายมันคงรับไม่ไหวไง **

ผมถามเพื่อน...หลังจากเลิกเล่นดนตรีอย่างหนักหน่วงมาสองที่ด้วยกัน ที่เเรกผมยืนเล่นตลอดชั่วโมงครึ่ง เนื่องจากที่ผ่านมาผมกำลังฝึกเข้าใจการยืนเล่น

ศึกษาจังหวะตำเเหน่งการเคลื่อนที่ การใช้ตำเเหน่งไมค์ องศาคอกีตาร์ในการยืนเล่น การยืนต่อหน้าผู้คนเเสดงดนตรี ซึ่งตำราไม่ได้สอนมา เเต่ผมกำลังรวบรวมทำการสอนสิ่งเหล่านี้


ผมมานั่งรอเพื่อนสักพักเเล้ว

เพื่อนผมงานเข้าตามนิสัยนักดนตรีที่มีลูกค้าเพศตรงข้ามสบตาสนใจ เเล้วเข้าไปพูดคุย ส่วนจะด้วยวัตถุประสงค์อะไรไม่ขอกล่าว

ผมไม่ได้กระเเดะว่าผมไม่ชอบผู้หญิงนะ เเต่ที่นี่ที่ทำงาน ลูกค้ามีไว้บริการ เราใช้ดนตรีทำงาน ลูกค้าไม่ได้มีไว้จ้องจะ.....(ผมหาความหมายที่สุภาพกว่า......ไม่ได้ครับ ขออภัย)


**เฮ้ย...โทดทีหว่ะ เเมร่งเป๊กเลย กรูก็ไม่ค่อยจะอะไรอย่างนี้หรอก** ( เเต่ไม่นานมานี้ก็พูดอย่างนี้เเหละ จำได้นะเอ็ง)

ผมยิ้มตอบด้วยริมฝีปาก เเต่สายตาเงียบเฉย

**เขียนอะไรอยู่วะหนึ่งมืดๆ ไม่ไปนั่งด้วยกันหล่ะ ......**

ผมตอบสั้นๆ

**ไม่มีอะไร คิดไรได้ก็เขียนเเหละเเก ปิดงานยังหล่ะเเก ...ไปหาข้าวกินกันเหอะ....**



คงเดากันไม่ผิดครับ ประโยคหัวเรื่องก็เกิดขึ้นตอนกำลังนั่งรถคุยกันไปเรื่อยๆขากลับ ก่อนไปทานข้าวกันยามดึก


คืนนั้นผมอ่านประโยคที่เขียนให้เพื่อนฟังไป เเละ เล่าเรื่องปริ๊นเตอร์ตัวใหม่ หาข้อมูลซื้อให้ดีที่สุดเดินจนรองเท้าเเทบพัง การสอนที่เหนื่อยขึ้น ลูกศิษย์ใหม่ๆที่ขยันมากอย่างน่าภูมิใจ

คนรักที่ห่างไกล เเต่อาศัยความมั่นคงความเชื่อใจ การเข้าใจที่จะสื่อสารได้ทุกเรื่อง เเม้จะมีปัญหา เเต่ทุกคนไม่มีใครเป็นที่สุด การผิดพลาดเป็นเรื่องธรรมดา

เเม่ป่วยดีขึ้น การดูเเล ความเเตกต่างในการรักษากับเเพทย์ทางเลือก พ่ออึดมากผ่าหัวใจไม่กี่วันด่าได้เเล้ว หมอพยาบาลกระจาย ความเหนื่อยกับการเดินทางต่างๆ ......



เนื้อย่าง ส้มตำที่เคยอร่อยมาก วันนี้ดูรสชาดคงฟืดลงไปสำหรับเพื่อนผม เท่าที่ผมสังเกตุ


...............................................


หลายวันก่อน ได้เจอเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งจบเอกดนตรีจากที่ๆใครๆก็เคยว่าน่าจะดีที่สุดในบ้านเรา พี่คนนี้ร่ำรวยมากๆจากมรดกที่พ่อเเม่ทิ้งไว้ให้

เเกเป็นคนขี้เหงา จะคบหาใครก็มักจะมีเเต่เจอคนมาหวังเอาประโยชน์จากเเก เพื่อนดีๆคนดีๆในชีวิตเเกเเทบไม่มีเลย

วันนั้นเมื่อไม่นานมานี้ เเกชวนไปดื่มสังสรรค์ สมัยนานมาเเล้วผมมักจะไปเป็นเพื่อนเขาได้ บ้านเราใกล้กัน เเละผมก็ชอบคุยเรื่องดนตรี ซึ่งเเกเองก็ชอบที่จะฟัง เเลกเปลี่ยนความคิดกันได้ไม่เบื่อ

สุรา อาหารชั้นดี สิ่งเเวดล้อมต่างๆ ถูกเงินเสกมาให้ดีเท่าที่จะต้องการ

เเต่ตอนนี้ชีวิต สภาวะเเวดล้อมความคิดเปลี่ยนๆไปบ้าง ผมจึงปฎิเสธพี่เค้าบ่อยมาก จนเเกไม่ค่อยติดต่อมา

ผมเคยบอกเเกว่า จริงๆผมอาจเป็นเพื่อนพี่เค้าไปทำอะไรอย่างอื่นได้อีกมากมาย ไม่ใช่ชวนเเต่ไปดื่มเหล้า ชีวิตมันมีหลายด้านนะพี่

จริงๆผมเสียใจที่พูดเเบบนั้น เพราะรู้ว่าเหมือนไปตอกจุดอ่อนของพี่เค้า เเม้จริงๆผมหวังดีก็ตาม

..........................................................




ก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน ไปเเจมกับเพื่อนหลังเล่นเสร็จรอบหัวค่ำไป คืนนั้นสนุกมากๆ เล่นดี เอนเตอร์เทนกันดีสุดๆ นี่คือวิชาหนึ่งที่ผมบกพร่อง กำลังศึกษาเรียนรู้จากผู้เชี่ยวชาญต่างๆ ซึ่งผมก็เป็นนักเรียนที่ตั้งใจมากทีเดียว

คืนนั้นเราลืมเวลากันไปด้วยความเมามันส์ จนเกือบตี3 เลิกเล่นมาก็มีผู้หญิงมาเกาะเเกะพูดคุยใกล้ชิด ก็ชื่นชมอะไรไปตามประสา หาเรื่องคุยมากมาย ส่วนผมก็เออออยิ้มๆ เเต่ใจคิดอยากทานข้าวที่อยู่ตรงหน้ามาก เหนื่อยสุดๆ

จะด้วยความบังเอิญ หรือมึนเมา หลายครั้งหน้าอกสตรีท่านนี้สัมผัสโดนตามตัวผมจนเเทบรู้ขนาดความตึงหยุ่นนั้นๆ จริงๆก็น่าจะรู้สึกดีนะ เเต่ผมกลับรู้สึกเสื่อมๆมากกว่า เห็นใจเเละสงสารความไม่ระวังตัว ความอะไรก็ไม่รู้ สายตาที่คุยมันก็พอจะสื่อสาร



ผมเลิกคิดกินข้าว หาจังหวะจากมุม จากโต๊ะที่เธอเดินเข้ามา ผมเดินไปหาเเฟนเค้า ซึ่งคุ้นหน้า เเต่ไม่ค่อยได้ทักทายกัน ผมเข้าไปคุยเรื่องเพลง เเละขออีเมลล์ไว้ เพราะเค้าเคยบอกว่าสนใจงานอัลบั้มของผม

เมลล์ที่ให้มา เขาบอกผมว่า ไว้สั่งสินค้าได้นะ ถ้าจะเอาสั่งมาเลยนะครับ ลดให้พิเศษ

อาชีพเสริมของนักโทรทวงหนี้คนนี้ คือ รับสั่งโหลดหนังโป๊


ผมรู้สึกไม่ค่อยดี เเละ น่าจะเเกล้งทำกระดาษจดนั้นหล่นหายไปเเล้ว



อย่าเพิ่งคิดว่ากลางคืน คนดื่มๆอะไรพวกนี้มีเเต่คนอย่างนี้นะครับ นี่เเค่บางมุม เรื่องดีๆ สาระดีๆก็มีอีกมาก เเล้วจะเล่าให้ฟังครับ

.............................................



เมื่อไม่นานมานี้ ผมเดินทางออกหาซื้อของเพื่อต่อเติมคอนโดบ่อยมาก ผมชอบมองสิ่งรอบข้างด้วยความตื่นเต้น มันจะมีอะไรน่าสนใจเสมอ ในพฤติกรรมของมนุษย์รอบข้าง สิ่งเเวดล้อมต่างๆ

หลายครั้งพวกเราคงเคยเห็น ใครสักคนเอาของที่ไม่น่าขายได้ อาจดูเหมือนขยะ หรืออะไรสักอย่างมาวางๆ ปูผ้าสักหน่อย เเล้วมานั่งอยู่ข้างทาง


เมื่อวันก่อน

ผมสะดุดตาที่กล่องไม้เก่าๆ ที่คิดว่าน่าจะนำมาเเต่งห้องได้ จึงเข้าไปถามไถ่


ได้ความมาว่า เอามาวางใส่ของที่เอามาขาย ไม่ขายหรอก เเกชอบมันๆหาไม่ได้อีกเเล้ว


ซึ่งผมพูดจริงๆเลยนะ ว่าของที่ขาย ไม่มีอะไรให้น่าสนใจดูดีได้เท่ากล่องใบนั้นเลย




ผมมีความรู้สึกว่า สิ่งที่เห็นมันมีอะไรมากกว่าการมานั่งขายของ คนมานั่งดื่มต้องการอะไรมากกว่าที่เห็น

บางทีเขาอาจอยากใช้ชีวิต ใช้เวลาในการทำอะไรสักอย่าง สิ่งที่ได้มาไม่ใช่เเค่มูลค่าในการขายของอย่างที่เห็น ไม่ใช่เเค่ปริมาณ สุรา อาหารที่ได้รับ มากกว่าเงินเดือนค่าจ้างเล่นดนตรี หรือ เงินเดือนใดๆ

ความจริงที่มากกว้าที่เห็น...มนุษย์อาจต้องการ สภาวะเเวดล้อม ความสัมพันธ์ ความรู้สึก หรืออะไรที่เราอาจไม่เข้าใจได้ เเม้บางทีตัวเค้าเองยังอาจจะไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำไป

ผมเชื่อว่า สิ่งเหล่านั้นเเฝงอยู่ในทุกที่ทุกคน ที่จะใช้เวลาของชีวิตตัวเอง

วันนี้ผมคิดถึงการใช้เวลา การใช้โอกาสที่เเต่ละคนจะมีเเตกต่างกันไป

ผมเอาสิ่งที่เห็นลางๆนั้นมานั่งคิด เเละ เขียนๆเอาไว้ว่า

การเข้าใจตัวเอง รู้จักความต้องการ กิเลสในตัวตน+โอกาส = การใช้เวลาในชีวิต ....

ไม่ว่าเรื่องงาน กินก๋วยเตี๋ยว เที่ยวไหนๆ เเต่งงาน ครอบครัว ซื้อจักรยาน บ้านสักหลัง เลี้ยงหมาเเมวสักตัว ทุกสิ่งล้วนใช้เวลา


บางสิ่งต้องมีการเเลกเปลี่ยน เพราะเรามีโอกาส เเละเวลาที่จำกัด เราควรเลือก เเละมองทิศทางของชีวิตให้ดำเนินไปในทาง

ที่เราเห็นว่าจะมีคุณค่า......................

ผมพยายามสรุปเล่าให้เพื่อนนักดนตรีคนเเรกฟังในร้านส้มตำไปเเล้ว เขาดูนิ่งไป เจริญอาหารน้อยลง


............................................


ผมเล่าเรื่องหลายเรื่องที่ผ่านมาให้เพื่อนสนิทที่สุดอีกคนฟัง

เรื่องทั้งหมดถูกข้อหา งี่เง่า การจัดการเรื่องทั้งหมดผมจัดการโดยเป็นฝ่ายเลือกเดินจากมาเเบบไม่มองวันข้างหน้า อีคิวในการจัดการเเย่

ผมไม่ค่อยอดทนกับสภาวะเเวดล้อมที่ไม่ชอบได้เลย เเถมยังมีถากถางเหน็บเเนมชาวบ้านไปเรื่อยอีก

ผมได้เเต่เศร้า บอกว่าจะปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น

ไม่รู้คุณเพื่อนเเกเก็บกดที่ผมเองชอบเคี่ยวเข็นตอนช่วงทำงานด้วยกัน ใช้วาจาเชิงน้าชวนหลีกภัยกับเค้าเยอะไปหน่อยหรือเปล่า หุหุ ชั้นหวังดีนะเเก



.....................................


เรื่องทั้งหมดอาจดูโง่ๆ หลายคนอาจเบื่อๆเลิกอ่านไปตั้งเเต่3บรรทัดเเรกไปเเล้ว

จริงๆอยากจะใช้ชื่อตอนนี้ว่า โลกหมุนด้วยความรัก ....ตอน เวลา เเละ ความเข้าใจ เเต่ก็สับสนมึนๆ ตั้งอันนั้นละกัน

จริงๆผมอยากบอกทุกคนว่าผมรักพวกเค้านะ เเต่วิธีการ การนำเสนอคนเรามันก็ต่างกันไป ผมตามใจไม่เรื่องมาก ในขณะที่ก็มีสิ่งตรงข้ามคอยบอกกล่าวให้เข้าใจวิธีคิดอย่างตรงไปตรงมา

ชีวิตครอบครัว เพื่อน คนรัก ชีวิตการทำงาน.....คือ...ส่วนต่างๆที่ใช้เวลาในชีวิตมากทีเดียว

คิดให้ครบ ขอให้โชคดีในการเลือกใช้โอกาสต่างๆภายใต้เวลาที่มี โดยความเข้าใจรู้เท่าทันตัวเองครับ


โชคดีมีเวลาที่พอเพียงครับ


หัทยา สงวนสิน

ถ้าชอบอยากอ่าน เเละ ดูอะไรอีกหลายอย่าง มีทั้งหมดที่นี่ครับ

http://parradee.multiply.com/