Sawat dee krup

[pood]

อ่านเรื่องเล่าของพี่ napman แล้วคิดถึงเพื่อนขึ้นมาจับใจเลยครับ ผมเรียนชั้นเดียวกับเต๋อและเขตุที่โรงเรียนเซนต์ตั้งแต่ ปอหนึ่งถึง มศสาม ต่อมาก็แยกย้ายกันไปเพราะผมอยู่จุฬาฯและเขาอยู่ธรรมศาสตร์เลยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง ผมยังเคยไปดูวง Thanks เล่นเลยครับ

หลังจากผมกลับเมืองไทยในปี 2531 ก็มีโอกาสใด้เจอพวกเขาอีกเพราะเรากำลังดิ้นรนเอาบริษัทฯของเราเข้าตลาดหลักทรัพย์กันทั้งคู่ พอเข้าใด้ก็เลยไม่เจอกันจนกระทั่งเต๋อเสียชิวิตไปเพราะต่างคนต่างยุ่ง มาวันนึงเขตุโทรฯมาหาผมและบอกว่าใด้ลาออกจากแกรมมี่แล้วและใด้มาเปิดร้าน Wine and Roses ในซอยทองหล่อ
จากนั้นมาผมก็ไปหาเขตุที่ร้านทุกอาทิตย์เพราะตอนนั้นเขตุก็เป็นโสดสนิทเหมือนกับผมแต่ส่วนใหญ่เขตุจะชวนผมไปเที่ยวฟังเพลงที่อื่นมากกว่า คืนสุดท้ายของเขตุเรายังไปเที่ยวกันอยู่เลย ตอนบ่ายวันต่อมาผมถึงใด้รับข่าวว่าเขาเสียชีวิตบนเตียงนอนด้วยโรคหัวใจล้มเหลว

แม้เขตุจะตายอย่างเงียบๆคนเดียวแต่ในงานศพของเขาก็มีศิลปินแกรมมี่ยุคบุกเบิกมาร่วมงานกันอย่างคับคั่งทุกคืนโดยมีเบิร์ดเป็นเจ้าภาพทั้งเจ็ดวัน ผมภูมิใจแทนเพื่อนผมจริงๆเพราะเขาเป็นคนปลุกปั้นและต่อสู้เพื่อน้องๆศิลปินเหล่านี้ตลอดมาโดยไม่เห็นแก่เงินจนโดนบีบให้ลาออกในที่สุด

"IMHO (in my humble opion) Ter was the best man that always true to himself and especially his lovely wife ."

ประโยคข้างบนขอพี่นี่ผมขอค้านครับแต่คงจะไม่เอาเพื่อนมานินทาในเวบบอร์ดหรอก