ขออนุญาตนำกระทู้ของน้าescrobarกลับมาอีกครั้ง!!
เพื่อต่อยอดเท้าความเดิมย้อนความจำกันใหม่
ผมเห็นว่าพวกเราทุกคนต่างล้วนรักกีต้าร์กันทั้งนั้น
ฉะนั้นในความทรงจำของแต่ละคนย่อมมีความประทับใจ-จำเกี่ยวแก่ของรักของตน
น่าจะมีการเล่าความรำลึกถึงความประทับจำนั้นให้เป็นลายลักษณ์อักษร
จารึกไว้ที่นี่เป็นเกรียติและอนุสรณ์แห่งความประทับใจจำอันมีคุณค่านั้นไว้
เมื่อวันใดหวนรำลึก ก็เพียงแค่เปิดกระทู้นี้ขึ้นอ่าน
ความทรงจำจะหลั่งล้นท่วมห้วงคำนึง.....
ขอเชิญมวลหมู่มิตรแห่งบ้านสีฟ้าร่วมย้อนระลึกอดีตถ่ายทอดสู่กันอ่านครับ.....
ด้วยความนับถือ
boobyblue
ผมนึกกลับไปถึง สมัยเรียนวิทยาลัยเทคนิค ราชบุรี บ้านเดียวกับพี่กิจจา
ผมและเพื่อนๆ ฟอร์มวง กันเล่นเพลงพวก คาราบาว คีรีบูน
วันซ้อม ก็ธรรมดาครับ ห้องซ้อมของวิทยาลัย กีตาร์ก็ของวิทยาลัย
และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง โรงเรียนจัดงานประจำปี
วงผมได้เล่นเป็นวงเปิด ของวงที่ดังที่สุดในราชบุรี The 4 Single พี่กิจจาน่าจะรู้จัก
วันนั้น กีตาร์ดันมาเสีย ไม่ดัง ใช้งานไม่ได้
พี่มือกีตาร์ วง The 4 Single เอา Gibson Lespaul Custom สี Red Wine มาให้เล่น
ความรู้สึกตอนนั้น มันสุดยอดครับ ตอนนั้น อย่าว่าแต่ Gibson เลย Fender ,Ibanez ไม่มีเล่นครับ เห็นแต่ในรูป ไม่เคยสัมผัส กีตาร์วิยาลัย ก็ Royal ครับ
หลังจากนั้น ก็ได้จับกีตาร์เสียงดีๆ มากมาย แต่เมื่อเทียบกับความรู้สึกของเด็กบ้านนอก ได้เล่น Gibson แล้ว มันเทียบกันบ่ได้ครับ
มันจึงเป็นความประทับใจแบบ จำไม่รู้ลืมครับ
มันเป็นเครื่องดนตรีชิ้แรกที่ผมเล่นเป็น
เป็นสะพานเชื่อมรักครั้งแรกตอน ม.2
ผมใช้อย่างต่อเนื่อง 10 ปี จากเล่นไม่เป็น
จนพอเล่นกับเพื่อนกับฝูงได้.....จนวันนึง
ผมวางตั้งไว้ น้องสาวตัวดีมาทำล้มซะ ..คอหัก
หึหึ..ไม่เป็นไรเอากาวติด ทุกวันนี้ไม้ตามตัวเริ่มหลุดออกจากกัน
แต่ผมจะไม่ทิ้งมันหรอก ถึงผมจะมี ตัวอื่นๆมาทดแทนมัน
เพราะมันเป็น ตัวแรกของผม ทำให้ผมมีกำลังใจในการเล่นมาจนถึงทุกวันนี้
กีต้าร์ตัวนั้นก็คือ FUJIYAMA
.....................AcousticMAN_001
จริงครับ...
ผมก็เป็นเด็กบ้านนอกเหมือนน้าทีฯ
กีต้ารยี่ห้อดังๆได้แต่ดูรูปในนิตยสารเอา
ยิ่งรู้ราคายิ่งได้แต่ฝัน....ชาตินี้คงไม่มีปัญญา
และเติบโตขึ้นเมื่อได้มีโอกาสได้ครอบครองมันแล้ว
ผมคิดว่าความรู้สึกที่เคยฝันถึงมันกับความรู้สึกเมื่อได้ครอบครองมันแล้วมันผิดกันจริงๆ
ความฝันมักหอมหวานเสมอ......เมื่อย้อนนึกถึง.....
ยินดีเลยครับน้าบลู.... ผมเข้าป่า เข้ารก ยังหอบหิ้วไปด้วย...
ยังจำได้ดีว่าเริ่มเล่น เพราะเป็นเครื่องมือจีบสาว ที่เชื่อถือได้
ในวงเหล้า ถ้ามีกีต้าร์ มียาวไปถึงแจ้งตลอด... เพลงสมัยไหนงัดออกมา มั่วได้หมดเวลาเมา...
เข้าไม่เข้า เพื่อนเคาะขวด... ช่วยกันร้องได้จนจบ...
555... นึกแล้วยังอมยิ้มอยู่เลยครับ...
และมื่อพัฒนาตัวเองมาได้จุดนึงผมได้คู่หูใหม่มา 2ตัว คือ
YAMAHA APX3 และ YAMAHA SLG100N
ปัจจุบัน APX3 อยู่กับน้องชายของผมที่สุพรรณบุรี
SLG100N อยู่ไหนไม่ทราบได้เพราะมันถูกโขมยไปจาก อ้อมอกผม
เมื่อ 2 เดือนก่อน ผมขับรถออกตามหาเธอในทุกๆที่ที่เป็นไปได้แต่ก้อไม่เจอแม้เงา..เฮ้อเศร้า
ผมเสียใจมาก ผมอยากซื่อคืนจากคนที่โขมยของผมไปจริงๆ..........................................................
และตอนนี้ผมก้อมีคู่หูตัวใหม่ได้มาก่อน SLG100N ถูกโขมยประมาณ 1เดือน
ก็คือ เจ้า YAMAHA CPX8 คู่หูใหม่ผมครับ
.........................................AcousticMAN_001
escrobar Wrote:ยินดีเลยครับน้าบลู.... ผมเข้าป่า เข้ารก ยังหอบหิ้วไปด้วย...
ยังจำได้ดีว่าเริ่มเล่น เพราะเป็นเครื่องมือจีบสาว ที่เชื่อถือได้
ในวงเหล้า ถ้ามีกีต้าร์ มียาวไปถึงแจ้งตลอด... เพลงสมัยไหนงัดออกมา มั่วได้หมดเวลาเมา...
เข้าไม่เข้า เพื่อนเคาะขวด... ช่วยกันร้องได้จนจบ...
555... นึกแล้วยังอมยิ้มอยู่เลยครับ...
ใช่ครับ.....นึกแล้วยังอมยิ้มอยู่เลย....
กีต้าร์ในความประทับใจของผมก็มีครับ
ผมรักมากๆ และไม่มีวันขายแน่นอน
เป็นกีต้าร์ตัวแรกในชีวิต กีต้าร์โปร่ง Fender ทำใน Korea รุ่น Avalon
แม่ซื้อให้ตอนอยู่ ม.4 ที่ ที่ Central ชิดลม ราคา 3500 บาท เล่นมันจน refret ไปสองครั้งแล้ว รักมากๆ
เพราะมันเป็นกีต้าร์ครู เป็นกีต้าร์ที่ผมหัดเล่นเพลงให้แม่ฟัง
ผมยังจำได้ดี เพลงที่ผมเล่นกระท่อนกระแท่น แต่แม่ก็ชมว่าเพราะมาก
ผมก็รู้ว่าแม่ชมเพราะให้กำลังใจ แม้ผมจะเล่นห่วยแค่ไหนก็ตาม
แฮ่ๆๆ
กำลังใจนี้ ทำให้ผมเล่นกีต้าร์มาเรื่อย กีต้าร์ตัวนี้ผมจึงผูกพัน ใครเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม
กีต้าร์ที่ติดตัวมาตลอดเป็นตัวแรกที่คุณพ่อซื้อให้ แต่ไม่ค่อยได้ดูแลมันเลย
และก็ไม่ขายต่อแน่นอน ไม่ว่าตอนนี้สภาพมันจะเน่าอย่างไรก็ตาม
เป็นกีต้าร์คลาสิคยี่ห้อ yamaha cg100 ทำในใต้หวัน ราคา 3000 บาท
คุณพ่อซื้อให้ตอนอยู่ ม 4 ครับ เพราะช่วงนั้นอยากหัดเล่นกีต้าร์จีบสาว แล้วก็เอาไว้ร้องกับเพื่อนๆตอนไปเที่ยวครับ
เล่นได้ประมาณ 2 ปี หลังจากนั้นก็ไม่ได้จับอีกเลย
จนมาถึงตอนนี้ไปขุดมันมาเล่นอีกครั้ง รู้สึกว่าสายเอ็นก็ให้เสียงที่ได้อารมณ์อีกแบบหนึ่งครับ
ตอนนี้เอาไว้ในห้องที่ทำงาน พอเบื่อๆ ก็จับเขาขึ้นมาเล่นสักเพลงแล้วก็ทำงานต่อ
1972 Guild G-37 ครับ
สองรูปข้างล่างอายุต่างกัน 34 ปี หนูเจนตอนนั้นอายุสิบเก้าตอนนี้คงจะอายุมากกว่าคุณแม่ของ the rock อีก
กีต้าร์ยิ่งเก่ายิ่งเสียงดี คนยิ่งแก่ยิ่งเสียงดัง
มีอีกตัวที่อยู่กับผมมาสามสิบปี เดี๋ยวต้องเอามาลงจะใด้ไม่ฉายซ้ำ