(12-05-2009, 13:49)pood Wrote: [ -> ]ผมเคยเสนอให้น้าเว้บยกกระทู้ที่มีสาระมาแยกไว้ให้คนที่สนใจเข้ามาอ่านเพราะถ้าไม่แยกมันจะตกไปอย่างน่าเสียดาย ตัวอย่างเช่นกระทู้ "เจาะลึกกีต้าร์ Lowden ของน้า Pooh ซึ่งคนเขียนคงใช้เวลาไปค้นคว้าและเรียบเรียงหลายสิบชั่วโมงและมีรายละเอียดแบบที่หาอ่านที่ไหนไม่ใด้ไม่ว่าในเว้บไทยหรือฝรั่งก็ตาม
มีใครยังจำกระทู้นี้ใด้บ้างครับ
บางครั้งผมก็อยากจะเขียนกระทู้แบบเจาะลึกเหมือนกันแต่กระทู้แบบนี้มันต้องใช้เวลาค้นหาข้อมูลเยอะมากเพราะข้อมูลจากแหล่งเดียวในเว้บมันไม่สามารถเชื่อถือใด้ พอมาคิดอีกทีว่าถ้าเขียนแล้วกระทู้ก็ไม่มีใครมาอ่านหลังจากเขียนใด้ไม่กี่วันเพราะมันตกไปอยู่หน้าหลังๆก็เลยท้อครับ ถ้ามันตกไปเพราะมีกระทู้อื่นๆที่มีสาระเข้ามาดันผมไม่ว่าหรอกแต่ถ้าตกไปเพราะมีกระทู้ไร้สาระมาดันนี่มันน่าท้อใจครับ
ลองคิดดูนะครัยว่าถ้าคุณเข้ามาประกาศขายกีต้าร์ที่นี่คุณอยากจะโดนกระทู้พวกนี้ดันกระทู้คุณจนตกหน้าหนึ่งไหม
http://www.nimitguitar.com/mybb/showthread.php?tid=3971
http://www.nimitguitar.com/mybb/showthread.php?tid=3984
ดีครับ เห็นด้วย ตั้งหัวข้อแยกออกมา เป็น สารานุกรมกีตาร์ ไว้เป็นที่รวบรวมกระทู้ข้อมูลแบบเจาะลึก หรือว่าเป็นหัวข้อย่อยแบบใน guitar gallery ที่มี pood&povation guitar gallery ก็ดีนะครับ แทรกอยู่ใน musical tips ก็ดีครับ เพราะกระทู้ดีๆ บางทีอยากอ่านอีกแต่หาไม่เจอ แล้วถ้ามีสมาชิกใหม่เข้ามาก็จะมีโอกาสได้อ่านกระทู้ดีๆมากขึ้นครับ บางคนเข้ามาแล้วไม่รู้ว่าเวปนี้มีกระทู้ดีๆแบบนี้อยู่ด้วยเหรอ อย่างที่น้าpoodว่า กระทู้lowdenของน้าpoohผมก็เพิ่งเคยอ่าน เป็นเรื่องที่น่าอ่านและอ่านดีมากๆ ไม่เคยรู้ว่ามีมาก่อน แต่ที่ได้อ่านเพราะไปlinkจากกระทู้ไหนสักอันนี่แหละครับ แค่ข้อเสนอแนะครับ ดีไม่ดียังไงขออภัยด้วยครับ
.........สงสารน้า ยอดเยี่ยม69 จัง.......ใครๆก็จ้องจะทุบจะตีน้า กันทั้งนั้นเลย............รวมทั้งผมด้วย.........ก็คนอะไร น่ารักซะ...... ทั้งเวลาตอบกระทู้ ตั้งกระทู้.........น่าเอาไวน์ กรอกปากให้ชักดิ้นชักงอไปต่อหน้าต่อตาเลย..........
มาขอแสดงความเห็นด้วยคนนะครับ
ก่อนอื่นต้องออกก่อนเลยว่า ถึงผมจะเข้ามาในบ้านหลังนี้ก็นานแล้วเหมือนกัน แต่ผมกลับรู้สึกว่าผมเป็นพลเมืองชั้นสองครับ
พลเมืองชั้นสองของผมหมายถึงอะไร ลองตามอ่านไปเรื่อยๆ นะครับ
หลายๆ คนที่โชคดี มีโอกาส อาจจะอยู่กทม. หรือว่างไปสังสรรค์กับน้าๆ ทั้งหลายได้สักครั้ง หรือสองครั้ง ผมจะรู้สึกว่าคนเหล่านั้นเป็นพลเมืองชั้นหนึ่งทันทีครับ
เพราะว่า feedback จากการตั้งกระทู้จะแตกต่างกันมากระหว่างสมาชิกที่เคยพบปะเห็นหน้าค่าตากันมาแล้ว กับสมาชิกที่มีแค่รูป แต่ยังไม่เคยโผล่ไปเจอใครแบบผม
สมาชิกชั้นหนึ่งจะสามารถคุยกันได้อย่างสนิทใจ สนิทปาก อาจเป็นเพราะรู้หมู่รู้่จ่ากันแล้ว หรืออาจเพราะคุ้นเคยกันดี
แต่สมาชิกชั้นสองแบบผมเนี่ย เวลาไปคุยด้วยหลายๆ ที Reply ผมจะเหมือนเป็นอากาศว่างเปล่าครับ เล่นมุกก็ไม่มีใครสนใจ คุยด้วยก็ไม่ค่อยมีใครตอบ
กระทู้ที่สมาชิกชั้นหนึ่งหลายๆ ท่านตั้งเนี่ย จะได้รับความสนใจเป็นพิเศษ การตอบรับจากท่านอื่นๆ จะค่อนข้างดี สามารถคุยโต้ตอบกันไปมาได้หลายหน้าครับ
แต่กระทู้สมาชิกชั้นสองหลายๆ ท่าน ตั้งไปไม่นาน ก็โดนกระทู้คุยกันกลบจนเกือบจะหายไปจากสารบบ
เว้นเสียแต่น่าสนใจมากจริงๆ ซึ่งผมคิดว่าไม่ใช่ทุกคนที่สามารถตั้งกระทู้ได้ดี มีประโยชน์ไปเสียหมด
บางคนก็เข้ามาถามปัญหาง่ายๆ กล้วยๆ หรือปัญหาที่บางทีผมก็นึกสงสัยในสิ่งที่เค้าสงสัยว่า เค้าไม่รู้จริงๆ เหรอ อ่านแล้วก็ผ่านไป
โดยส่วนตัวแล้วผมตั้งกระทู้ไม่ค่อยบ่อยครับ ส่วนใหญ่จะเป็นกระทู้ถามปัญหา ซึ่งแรกๆ ตั้งแต่ที่ผมรู้จักน้าๆ ที่บ้านไม้
น้าๆ ขยันตอบกันดีมากครับ แม้คำถามหลายๆ คำถาม ณ ตอนนั้นจะน่าเบื่อ เช่นว่า ใส่สายเบอร์อะไรดี ใช้น้ำยายี่ห้ออะไรดี
แต่น้าๆ ก็ตอบกันครับ
แต่หลังๆ ผมไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้อะไรมากแล้วครับ เพราะเวลาตั้งกระทู้ที่เนื้อหาใกล้เคียงกับกระทู้ที่เคยมีไปแล้ว
บางทีจะมีคนมาทิ้ง link ไว้ แล้วกระทู้นั้นก็ตายไปครับ แต่สมาชิกบางท่านที่ผมชื่นชมเพราะแกตอบได้ตอบดีไม่มีเบื่อ คือน้าป๋อครับ
จริงๆ ก็มีท่านอื่นด้วย แต่ผมจำได้ไม่กี่ท่านครับ : )
จะสังเกตได้ว่ากระทู้สมาชิกใหม่จะหายหน้าหายตาไปเร็ว เพราะโดนกลบอย่างที่บอกข้างต้น กับความน่าสนใจอาจจะน้อยครับ
ผมเจอแบบนี้ ผมก็ขยาดในการ reply หรือว่าตั้งกระทู้ไปนิดหน่อยเหมือนกันนะครับ
ผมจำได้ว่า เมื่อนานมาแล้ว น้าปู๊ดเคยพูดประมาณว่าให้แก๊งค์ล่ม ป่วนกระทู้กันน้อยลง (ต้องขอโทษที่ต้องพาดพิงนะครับ)
เพราะทำให้สมาชิกใหม่ไม่กล้าตั้งกระทู้ พอมาเจอกระทู้นี้ ผมเข้าใจเจตนาน้าปู๊ดทันทีครับ ไม่สงสัย เคลือบแคลงใดๆ
เพราะเชื่อว่า คงไม่แตกต่างจากสมาชิกท่านอื่นๆ ที่หวังดีต่อบ้านหลังนี้
ถึงผมจะบอกว่าผมเป็นเสมือนพลเมืองชั้นสอง แต่ผมก็ไม่ได้น้อยใจนะครับ เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะคุยเยอะเป็นพิเศษกับคนรู้จัก
ตัวเป็นๆ ในบ้านหลังนี้ที่ผมเคยคุยจริงๆ มีน้อยมากครับ มีแค่ น้ากริด น้าตูน น้าหม่าว แค่นี้แหละครับ
เลยอาจจะทำให้ผมตัวเล็กนิดหน่อย
ทิ้งท้ายไว้ว่า หลายๆ ท่านยินดีเหลือหลายที่จะให้สมาชิกที่ Online
ได้ Offline มาเจอตัวกันเป็นๆ แต่ชีวิตจริงหลายๆ คนทำไม่ได้ครับ ถ้าทำไม่ได้แบบนี้ คุณจะยังเห็นเค้าในสายตาอยู่รึเปล่าครับ?
ป.ล.ผมจำได้ว่าเคยโพสตัดพ้อน้อยใจแบบนี้มาแล้ว สิ่งที่ได้รับไม่ค่อยดีครับ เท่าที่ผมจำได้
ใครจะมองผมที่อายุ ผมไม่ขัด แต่อายุน้อยไม่จำเป็นที่ว่าจะไม่มีวุฒิภาวะนะครับ
ผมไม่คาดหวังการโดๆ จากการโพสครั้งนี้เลย แค่ต้องการแสดงไอเดีย และสิ่งที่ผมมองเห็นไกลๆ จากบ้านหลังนี้เท่านั้นครับ
ผมจะเข้ามาเปิดอ่านอยู่บ่อย ๆ ถ้าเมื่อไรที่มีโอกาสนั่งอยู่หน้าคอมพ์
หัวข้อที่ผมเลือกอ่าน ก็จะเกี่ยวกับเรื่องข้อมูลต่าง ๆ
หรือการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันของเพื่อน ๆในบ้าน
มีการหยอกล้อกันบ้าง กับคนที่สนิทสนมคุ้นเคย
ผมเห็นด้วยกับการที่จะมีการจัดการสารบัญในเรื่องข้อมูลดี ๆหลาย ๆเรื่อง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับกีตาร์ ประวัติความเป็นมาของทั้งกีตาร์ แนวดนตรีต่าง ๆ
ทิป และเทคนิคการเล่น รวมถึงเครื่องไม้เครื่องมือ
หลายครั้งที่ได้อ่านเรื่องราวดี ๆ มีโอกาสได้ไปบอกเล่า แนะนำคนอื่นในเรื่องที่เคยได้รับความรู้
แต่เมื่อกลับมาค้นหาข้อมูล เพื่อที่จะอธิบายเพิ่มเติม ก็ค่อนข้างลำบาก
ผมเข้าใจว่า ในการจัดการเรื่องต่าง ๆเหล่านี้ ค่อนข้างใช้ความละเอียด และใช้เวลามาก
ซึ่งตัวพี่นิมิตรเองก็มีภาระการงานที่ต้องทำ และคงลำบากใจเหมือนกันเมื่อมีคนเอ่ยถาม
ถ้าถามว่าเบื่อ Nimitguitarหรือเปล่า ผมตอบว่าไม่เบื่อ
แต่ผมเบื่อตัวเองมากกว่า ที่ไม่มีโอกาสไปพบปะเพื่อน ๆ
และรู้สึกเกรงใจทุกครั้งที่ต้องตอบปฏิเสธคำชักชวน
หรือต้องโทร.ไปขอโทษว่าไปไม่ได้ ทั้งที่รับปากแล้ว
ผมอยากดูการแสดงดนตรี การแจมดนตรีของเพื่อน ๆ การเล่นดนตรีสด
บรรยากาศของการร่วมเล่น
เพราะสิ่งเหล่านี้ เป็นความสุขชั้นเลิศ และเป็นแหล่งความรู้ที่ประเมินค่าไม่ได้
การที่เราอยู่ในภาวะแวดล้อมด้วยบรรยากาศดนตรีนั้น จะมีโอกาสได้พูดคุย ซักถาม
จะมีคำแนะนำที่ดี ทั้งด้วยคำพูด และการปฏิบัติด้วยการแสดง
หลายครั้งจะเข้าใจได้ง่ายกว่าการอ่าน เมื่อได้สัมผัสด้วยตัวเอง
การแจมดนตรีที่บ้านพี่กฤษณ์ เป็นสิ่งที่น่าชม
เพราะอารมณ์ทางดนตรีของผู้เล่นสามารถถ่ายทอดได้มากกว่าการแสดงในร้าน หรือบนเวที
อะไรหลาย ๆอย่าง จะถูกบอกเล่าผ่านเครื่องดนตรี และเสียงร้องของผู้ร่วมเล่น และร่วมชม
การพบปะสังสรรค์ และต้อนรับเพื่อนใหม่เพื่อนเก่าที่บ้านน้าป๋อ
ก็แวดล้อมด้วยบรรยากาศของความอบอุ่น เป็นกันเอง
ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นต่าง ๆ ได้ร่วมเล่นดนตรี
เพื่อนใหม่ได้สัมผัสกีตาร์ ได้คำแนะนำที่ดี แถมยังได้ทานขนมตะโก้อร่อย ๆอีกต่างหาก
การสังสรรค์ของแก๊งร่มฯ ก็มีบรรยากาศของการหยอกล้อ รอยยิ้ม ความสนุก
เพื่อนใหม่ก็สามารถเข้าร่วมได้เสมอ หลายคนเข้าแก๊งร่มฯ แล้วก็กลายเป็นสมาชิกถาวรไป
กูรู มีอยู่มากมายหลายคนในบ้าน
เหมือนมีหมอประจำบ้าน ที่ให้คำแนะนำได้เสมอตลอด 24 ชั่วโมง
ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ด้วยความคิดเห็นของหลายคน
ผมเชื่อว่าบ้านเราเป็นห้องสมุดดนตรีที่ดี และผมก็หวังให้เป็นเช่นนี้
ผมยินดีกับความเปลี่ยนแปลง และพร้อมที่จะให้ความร่วมมือเต็มที่
เท่าที่ความสามารถและโอกาสจะเอื้ออำนวย
ขอบคุณสำหรับทุก ๆความเห็นที่เรามีให้กันครับ
โฟล์คน้อย
ในความเห็นของผม ไม่เบื่อครับ ถ้าพูดถึงการปรับเปลี่ยนองค์กร มันน่าเบื่อครับ อิอิ
เพราะบ้านเราไม่ใช่องค์กรที่ต้องมาสร้างงานและเป็นนักพัฒนาเพื่อองค์กรหรือทำกำไรและค้าประโยชน์ให้แก่องค์กรนั้นๆโดยที่เราเป็นผู้ถูกว่าจ้าง แต่พวกเราทำด้วยหัวใจ อย่างทุกวันนี้ผมก้เข้ามาดูอยู่บ่อยๆ ทุกวัน ทั้ง login และไม่ login มีทั้ง สาระ และไม่มีสาระ แต่ผมก้ไม่ได้ถือว่าอันไหนผิดหรือถูก เพราะผม "เครพการตัดสินใจ ของบุคล" ซึ่งบางคร้งความรู้สึกขัดแย้งต้องเก็บไว้ เพราะเราเครพในความคิดเห็นของทุกท่าน(โดยที่ไม่เบียดเบียนใคร)ได้มีและแสดงออกอย่างชัดเจนและต่อเนื่อง การแก้ที่ต้นเหตุของปัญหาภายในองค์กรมีปัจจัยต่อดุลย์ ของทุนทางด้านจิตใจและคนในองค์กร นั่นแหล่ะครับ มันน่าเบื่อ
ด้วยความเครพผู้ใหญ่หลายๆท่านในบ้านหลังนี้ จึงทำให้เกิดสิ่งนึงที่ไม่มีในเวปอื่นๆ นั่นคือคำว่า "รัก เครพ ผู้ใหญ่" ซึ่งหาในที่อื่นได้น้อยมาก และเป็นธรรมเนียมปฎิบัติต่อเนื่องกันมาตั้งแต่ย้ายบ้าน เคยเห็นเด็กน้อยเข้ามาถาม ด้วยความที่ไม่รู้ว่ากีตาร์แพงแค่ไหน ดียังไง เลือกยังไง เด้กน้อยคนนั้น ก้รอคำตอบอยู่นานสองนาน เพราะไม่มีใครตอบเค้า จนเงียบไปและเงียบไป...เพราะฉนั้น ผมขอเสนอว่า แยกออกกระทู้ย่อยอย่างชัดเจนเช่น
1/ พูดคุยสนทนาทั่วไปเกี่ยวกับกีตาร์และความรู้(ห้ามล่ม)
2/ พูดจาภาษาแกงค์ล่ม(ห้ามเครียด)
3/ พูดจาภาษาอ่าง (ห้ามล่มแล้วห้ามเครีบด เดี๋ยวเสียตังฟรี)
และอื่นๆ
นับสมาชิกจริงๆแล้ว คนที่มีทัศนะคติเกี่ยวกับการพูดคุยเรื่องกีตาร์ในเชิงบวก ก็ยังจะเห็นอยู่บ่อยๆและมาเรื่อยๆ (ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีมากๆ)แล้วแต่ว่าปัญหาที่สมาชิกเหล่านั้นได้เจอมันมากน้อยแค่ไหนเพราะส่วนใหญ่เราจะรู้ดีกันอยู่แล้วว่าถ้าปัญหาแบบนี้ต้องแก้แบบนี้ หรือส่งช่าง สมมุติ นาย ก กีตาร์ของเค้าตกแตก คำตอบเดียว ที่เราตอบได้คือ ส่งซ่อม แล้วปัญหาเล็กๆน้อย มีทั้งคนรู้และไม่รู้ แต่ในความคิดผมการ loginหรือการไม่โพสไม่ได้เป็นตัวบอกว่า สมาชิกเบื่อนะครับโดยเฉพาะผม เมื่อก่อนผมก็ไม่เคยรู้ และตอนนี้บางอย่างก็ยังไม่รู้ ผมก็ยังต้องแสวงหาโดยที่เราต้องหาอีกต่อไป จากบ้านหลังนี้
และเห็นด้วยกับการมีตติ้งครับ การนัดเจอเพื่อแลกเปลี่ยนมุมมอง ความคิด แชร์เรื่องราวสาระ และไม่สาระ สร้างความอบอุ่น เอาเลยครับ จัดเลย
และยังมีอีกเช่น บุคลที่แอบแฝง เข้ามาหาผลประโยนช์ในบ้าน อย่างที่น้า pood กล่าวไว้ข้างต้น ตามประเดนเลยครับ ควรที่จะแยกประเภท ออกอย่างชัดเจน ผมเห็นด้วยครับ ใช้เป็นประเด็นในวันมีตติ้งด้วยก้ได้ ใครมีเรืองอะไรอึดอัด มาพูดคุยกัน เพราะตัวหนังสือไม่สมารถบอกอารมย์ที่แท้จริงได้เท่ากับการได้สนทนาอยู่ต่อหน้า
**และด้วยความเครพ ในผู้ใหญ่และพี่น้อง ทุกๆท่านถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยมาณที่นี้ด้วยครับ**
[attachment=12763]
ผมพอมองออกแล้วว่ากระทู้สาระความรู้ต้องการคำตอบ
พอมีคนมาตอบเป็นสาระสัก 4-5 โพสต์ก็มีสมาชิกบางคนหรือบางกลุ่มมาล่ม (ประเภทตั้งใจซะส่วนใหญ่เพื่อขำขันหรือลดความตึงเครียด) เช่นนี้ ผมเชื่อว่าคนที่โพสต์ข้อความที่ตั้งใจจะล่ม เค้าย่อมรู้ตัวดีว่าถ้อยคำนั้นเกี่ยวข้องกับกระทู้นั้นน้อยมากหรืออาจจะไม่เกี่ยวเลย
เพื่อบัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น ผมขอเสนอแนะว่า ท่านใดประสงค์จะล่มกระทู้ใดๆก็ตาม กรุณาดูความเหมาะสมเอาเอง
และใช้สีที่แสดงออกว่าเป็นโพสต์ล่ม เช่น สีเหลือง ที่มักอ่านยากซักหน่อย
ทำให้กระทู้นั้น หากมีผู้ที่ต้องการวิชาการเนื้อๆจะได้ไม่เสียเวลามีค่าของเขาไปมัวแต่อ่านที่มีสาระน้อยหรือตัวอักษรสีเหลือง
ง่ายๆคืออย่าเสียเวลาไปอ่านตัวอักษรสีเหลืองว่างั้นเถอะ
บัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น - มิใช่ทำตัวเป็นบัวใต้น้ำ หรือน้ำกลิ้งบนใบบัว
ประโยคข้างต้นคือตัวอย่างที่อย่าเสียเวลาไปอ่าน...ก็เท่านั้นเอง
ที่สำคัญ ท่านที่ประสงค์จะล่ม ต้องรับผิดชอบสีของตัวอักษรที่ท่านโพสต์
หากหลงลืมไม่ใช้สีเหลือง ท่านอาจได้รับการเตือนเป็นลายลักษณ์อักษรจากจ้าวที่...เป็นต้น
นำเสนอมาเพื่อพิจารณาอีกหนึ่งทางเลือกครับ
เพราะขบวนการล่มกระทู้ อย่าหวังว่าจะจับเค้าอยู่เลย จับไม่ได้ไล่ไม่ทันหรอกครับ แต่เสมือนให้เค้าเป็นพลเมืองชั้นสองแทนน้า BytSerk เถอะครับ
***** ถ้าเห็นด้วย ก็พึงปฏิบัติตาม รวมถึงโพสต์ต่างๆที่ผ่านมาเกือบ 2 ปีด้วย
พยายามเปลี่ยนเป็นตัวอักษณสีเหลืองให้หมด เท่าที่จะสามารถทำได้
ถ้าหากชช่วยกันทำเช่นนี้ได้แล้ว.....ใครอยากอ่านกระทู้ที่มีสาระแต่มีเรื่องอื่นเข้ามาแทรกจะได้แยกให้เห็นเด่นชัด ก็จะได้ไม่เสียเวลามีค่าของสมาชิกท่านนั้น
และไม่ต้องไปเสียเวลารวบรวมใหม่ด้วยซ้าไปครับ
เห็นด้วยกับพี่ตู่ที่ว่า ตัวหนังสือไม่สามารถบอก หรือ สื่อ อารมณ์ที่แท้จริงได้ บางครั้งความหมายในการ ตอบ หรือ คุย ในกระทู้ บางครั้งอาจนำความเข้าใจผิดในการสื่อสารของอารมณ์ตอนนั้นได้ บางครั้งการพูดเล่นแซวเล่นของผู้ตอบกระทู้ต่อเนื่อง อาจเหมือนการประชดประชัน เพราะไม่มีน้ำเสียงในตัวอักษรที่หน้าเวบบอร์ด
อย่างกรณี น้า BytSerk อย่าน้อยใจไปเลยครับ ผมว่าบ้านนี้ไม่มีการแบ่งชนชั้นตามเจตนาของพวกเรามาตั้งแต่ต้น ผมเข้าใจนะครับบางครั้งการอยู่ไกลมันเป็นอุปสรรคอย่างนึงในการมาพบปะกับสมาชิกท่านอื่นๆพอสมควร ดูอย่างผมสิลงไปทีไรน้าๆพี่ๆอาๆในบ้านหลังนี้ต้อนรับทุกท่านแม้ที่พักพิงให้โดยไม่รังเกียจสักนิด ( แต่แฝงด้วยความเกรงใจมากๆกับผม ) ถ้ามีเวลาลงมาเยี่ยมเยือนได้เสมอครับ
บางครั้งการตอบ-ถาม เรื่องที่ละเอียดมากๆก้ต้องให้ผู้ที่รู้จริงๆมาตอบ และ ให้ความแนะนำ จึงใช้เวลาในการตอบสักนิดเพราะบางท่านมีภารกิจส่วนตัวอาจจะเข้ามาตอบในทันทีทันใดไม่ได้
ผมว่าที่น่าเบื่อมากที่สุดคือเงินในกระเป๋าตังส์ไม่พอซื้อกีต้าร์ที่อยากได้หมดมากกว่าครับ
ผมเป็นคนที่ไม่ชอบใช้สัญญลักษณ์ ประกอบการโพสต์
ผมจริงใจและรักชอบพอทุกท่านในบ้านสีฟ้า
ไม่คิดมีปัญหากับใครๆทั้งสิ้น จึงขอออกตัวไว้ก่อนเลยครับ ว่า
ทุกคำพูดของผมกำลังยิ้มกับพวกท่านอยู่เสมอ
เรื่องพลเมืองชั้น 2
หลายครั้งที่ผมโพสถามข้อมูล การแก้ไขปัญหา หรือแม้แต่ซื้อขาย ไม่ใช่ทุกครั้ง ที่จะมีคนมาตอบผม รอหลายวันกว่าจะมี หรือถึงขนาดไม่มีจนต้องล่มกระทู้ตัวเองเ พื่อดึงกระทู้กลับมา
ฉะนั้น ผมว่าน้า Bytserk อย่าน้อยใจเลยครับ แต่เข้าใจความรู้สึกน้านะครับ
เรื่องเบื่อเวปนี้มั้ย
ส่วนตัวทั้งเบื่อ และไม่เบื่อ
ไม่เบื่อเพราะ
ถ้าเข้ามาแล้วไม่้มีโพสใหม่ กระทู้ใหม่ ผมก็ไปทำอย่างอื่น
ถ้าเข้ามาแล้วมีโพสใหม่ กระทู้ใหม่ ผมก็เข้าไปดู ถ้าสนใจก็อ่านไปเรื่อย ถ้าไม่น่าสนใจ ผมก็อ่านบ้าง ไม่อ่านบ้าง ไม่ก็ไปทำอย่างอื่น
แต่ถ้ามีกระทู้ล่อเป้านี่ชอบเลยครับ ได้อ่านความคิด ทัศนคติ เจตนาคนตั้งกระทู้ และคนตอบกระทู้
ห้อง กระทู้ความรู้ สาระ เกี่ยวกับกีต้าร์อะคูสติก และไฟฟ้า ชอบมาก ห้องอื่นๆก็ชอบ ตามความชอบส่วนตัว
ซึ่งน้าเวปก็แยกห้องไว้ให้เรียบร้อย และนานพอสมควรแล้ว ส่วนกระทู้ที่มีสาระ แล้วตกไป มันก็อยู่ในห้องของมันอยู่แล้วนี่ แต่คงต้องไปขุดขึ้นมา คงไ ม่ไ ด้มีกระทู้ไ ร้สาระมาทำใ ห้ตก แ ต่อาจมีกระทู้สาระใ หม่ๆมาแ ทรก กระทู้่ไ หนเ จ๋งก็ ปักมุดไปเลยยิ่งดี จะได้ไม่หล่นอีก (ก็ให้เวลาคนทำเวปจัดการเรื่องนี้ซํกระยะ)
ไม่เบื่อเพราะมีโอกาสได้เจอกับ น้องๆ เพื่อนๆ พี่ๆ บ่อยๆ ทั้งมีสาระ และไม่มีสาระ
ไม่เบื่อเพราะ ตัวเวปฯ ไม่ได้ทำให้ใครเบื่อ แต่คน ที่ทำให้เวปน่าเบื่อ
ชีวิตปกติเจอคนหน้าไหว้หลังหลอก ตีสองหน้า นกสองหัว ต่อหน้าพูดอย่าง ลับหลังพูดอย่าง ตอแหล โกหกคนอื่นจนคิดว่าเรื่องที่ตัวเองโกหกเป็นเรื่องจริง ใส่หัวโขนเข้าหากัน ฯลฯ เชื่อว่าน้าๆทุกท่านคงเจอกันทุกคน
แต่เวปนี้คงไม่มี ... ใช่มั้ยครับ
เลยคิดว่าไม่เบื่อเวปนี้ เพราะเชื่อว่าจะไม่เจอคนประเภทข้างต้นที่กล่าวมาในเวปนี้ ... และเจอแต่น้าๆใจดี น่ารัก จริงใจ
เห็นด้วยกับการจัด ดึง กระทู้สาระ อย่างที่น้ากฤษณ์แนะนำครับ
เห็นด้วยกับการเคารพสิทธิ ความคิดเห็นที่แตกต่างของผู้อื่น อย่างที่น้าตู่กล่าวไว้ คิดต่างก็อยู่ร่วมกันได้ ถ้าเคารพและให้เกียรติซึ่งกันและกัน
สรุป ความคิดเ ห็นส่วนตัว ไม่เบื่อเวปฯครับ เบื่อคนที่ทำให้เวปน่าเบื่อมากกว่า แต่หลังๆชินแล้ว ก็เลยไม่เบื่อครับ แ ถมชอบซะอีก (ยกตัวอบ่าง พี่ก้ามเป็นต้น
)
