(19-02-2009, 09:56)ลูกแกะ Wrote: [ -> ] (05-02-2009, 11:12)hattaya111 Wrote: [ -> ]จากกิจกรรมที่เล่าดังกล่าว บังเอิญมีการปฏิบัติตรงหัวข้อของการทำกุศลดีที่เป็นบุญหลายข้อ
๑. ให้ทาน .....อันนี้ก็เท่าที่ทำอยู่เสมอก็ ตื่นมาจาคะ บริจาค ทนุบำรุงศาสนา
๓. เจริญภาวนา ..... ระหว่างเดินไป สวดมนต์ท่องบทบางบทตลอดก้าวย่าง เเละจริงๆก็ทำเช่นนี้ตลอดเวลาจิตว่างๆ
๔. อ่อนน้อมถ่อมตน ผู้ใหญ่ก็แสดงออกในความมีเมตตาต่อผู้น้อย และต่างก็อ่อนน้อมต่อผู้มีคุณธรรมรวมถึงการให้เกียรติ ให้ความเคารพในความแตกต่างซึ่งกันและกันทั้งในความคิด
น้าหนึ่งครับ
ข้อ 2 หาย
๒. รักษาศีล ก็เป็นบุญ (ศีลมัย) เป็นการฝึกฝนที่จะ ลด ละ เลิกความชั่ว ไม่ไปเบียดเบียนใคร มุ่งที่จะทำความดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ผู้อื่นเป็นการหล่อเลี้ยงบ่มเพาะให้เกิดความดีงามและพัฒนาคุณภาพชีวิตไม่ให้ตกต่ำ
.......ก็จริงครับ ในตอนยกตัวอย่างเข้าหาพฤติกรรม 2 หายไป.....จริงๆก็เข้ากับตัวอย่างพฤติกรรมนี้ทีเดียว อาจรีบไปหน่อย
ต้องขอบคุณน้าหมอที่ช่วยดูเเลเนื้อความก๊าบบ ...
เป้นอะไรที่ทำให้ใจสงบจริงๆครับ
ความสุขที่เเท้ คือ ความสงบเเหละครับ......
จาคะ การให้ ละความตระหนี่ เป็นการละวางการติดยึด กิเลศ ความอยากได้อยากมี
ผมคัดมาลงส่วนนึงก่อนนะครับ
พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ เจ้าอาวาทวัดท่าขนุน ลูกศิษย์ของ..พระราชพรหมยาน วัดท่าซุง ท่านเทศน์ในเรื่องการใส่บาตรว่า.............
การใส่บาตรตอนเช้าเป็นประเพณีอย่างหนึ่ง เป็นความนิยมอย่างหนึ่งของประเทศเรา และโดยเฉพาะมันมีประโยชน์ใหญ่ที่เราคาดไม่ถึง
อันดับแรก ก็คือว่า... การใส่บาตรทุกวันทำให้ใจเราเกาะอยู่ในจาคานุสติและทานบารมี พอถึงเวลาตื่นเช้ามาต้องนึกแล้วว่าเราจะหาอะไรไปใส่บาตร อีกใจมันนึกอยู่เสมอ เป็นสังฆานุสติด้วย เพราะรู้ว่าหลวงปู่ หลวงพ่อ หรือพี่เณรเราจะมา
ประการที่สอง ....เป็นการรักษาขนบธรรมเนียมประเพณี
และวัฒนธรรมที่ดีงามของเราเอาไว้ ท่านยกตัวอย่างว่า....ถ้าเราพร้อมเพียงกันทำ อาจจะขายได้ เช่นเดียวกับหลวงพระบาง ที่ใครไปหลวงพระบางก็ต้องไปใส่บาตรตอนเช้า กลายเป็นจุดขายของประเทศลาวไปเลย
ประการที่สาม ....เป็นการส่งต่อความดีจากรุ่นไปสู่รุ่น ถ้าคนเป็นพ่อแม่ไม่ทำตัวอย่างไว้ ลูกหลานไม่มีตัวอย่างดูต่อไปเขาจะไม่กล้าทำ เพราะฉะนั้นเด็กรุ่นใหม่ๆจะเห็นว่า
การที่ออกไปซ่าส์น่ะเป็นวัฒนธรรมใหม่ เพราะไม่มีตัวอย่างที่พ่อแม่ปู่ย่าตายายทำมา อย่างดีก็วันเกิดทีนึง ก็ไปใส่บาตร อีก ๓๖๔ วันเป็นว่าเราทำตัวออกห่างจากความดีตลอด เพราะฉะนั้นการส่งต่อวัฒนธรรมจากรุ่นสู่รุ่นเป็นเรื่องสำคัญมาก
ประการที่สี่..... การใส่บาตรตอนเช้าเป็นบุญใหญ่มหาศาลเพราะต่ออายุพระพุทธศาสนา พระเณรต้องการอาหารอยู่ทุกวัน เมื่อให้อาหารไปท่านสามารถที่จะดำรงธาตุขันธ์อยู่ได้ เพราะว่ามีภัตตาหารขบฉันแล้วก็มีกำลัง ศึกษาเล่าเรียนทั้งปริยัติและปฏิบัติ
พอรู้จริงก็นำมาสั่งสอนชาวบ้านต่อ ทำให้ศาสนาเผยแผ่กว้างไกลออกไป หรือไม่ก็เป็นการสืบต่ออายุพระพุทธศาสนาไม่ให้สิ้นสุดลงในรุ่นของเขา
ส่วนประการที่ห้านั้นเป็นเรื่องที่เราบางทีก็ไม่ได้นึกถึง ถ้าทุกบ้านพร้อมเพรียงสามัคคีกันใส่บาตร ศาสนาอื่นไม่กล้ารุกรานเราหรอก มันเห็นความพร้อมเพรียงเป็นอันหนึ่งเดียว
เห็นความเข้มแข็งของพวกเรา พวกที่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับเรามันก็ต้องถอยไปก่อน
__________________
ท่านเตือนพวกเราว่า อย่ามองข้ามผลบุญพื้นฐานอันนี้ไป เพราะมันเป็นบุญใหญ่อย่างนึกไม่ถึง การใส่บาตรบาตรต่อให้ไม่ครบ ๔ รูปก็เป็นสังฆทานอยู่แล้ว
สังฆะ คือหมู่สงฆ์ หมายเอาตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไป แต่ถ้าหากว่าเราไม่เจาะจงว่าใส่บาตรรูปไหน ต่อให้มารูปเดียวก็เป็นสังฆทาน ยกเว้นว่า หลวงปู่องค์นั้นมาเราจะใส่ องค์นี้มาเราจะใส่ ถ้าอย่างนั้นจะเป็นปาฏิบุคลิกทาน เป็นทานเฉพาะตน แต่ถ้าเราคิดว่าไม่ว่าหลวงปู่ หลวงพ่อองค์ใดมาเราก็จะใส่ นั่นเป็นสังฆทานเลย เพราะไม่ได้เจาะจงว่าเป็นของใคร
ดังนั้นสังฆทานไม่ได้หมายความว่ามาถวายที่นี่ ใส่บาตรหน้าบ้านก็เป็นสังฆทานได้ และมันมีผลใหญ่อย่างที่ว่ามา ดังนั้นถ้ามีโอกาสพยายามช่วยกันฟื้นขึ้นมาหน่อย
เเล้วจะลงต่อวันหน้าครับ ......
เพิ่งถวายสังฆทาน เป็นยาสามัญหอบนึง วัดสระปทุมครับ ที่นี่เยี่ยมมาก เป็นที่ๆสามารถปฎิบัติได้ดีมากๆกลางกรุงเลยทีเดียว
ที่นั่งสมาธิที่นี่เป็นสวนป่าใจกลางกรุงที่ดีมากๆ เเล้วจะมาเล่าให้ฟังต่อครับ
(17-03-2009, 16:17)Webmaster Wrote: [ -> ] (17-03-2009, 11:12)hattaya111 Wrote: [ -> ]ความสุขที่เเท้ คือ ความสงบเเหละครับ......
จริงครับ
ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ((แล้วก็ชอบหาความทุกข์ มาใส่ตัวกันจั๊งงงง...แล้วจะสงบได้เยี่ยงไร))
งั้นเย็นนี้น้าซารันว่างป่าว ไปหาทุกข์ใส่ตัวกัน
(17-03-2009, 16:57)Webmaster Wrote: [ -> ]งั้นเย็นนี้น้าซารันว่างป่าว ไปหาทุกข์ใส่ตัวกัน
ไม่ว่างครับ!!!
.... เพราะ เย็นนี้มีนัดแล้วกับ "ความผูกพันธ์"
ว้า...งั้นผมขอไปหาสุขใส่ตัวแทนละกันครับ
