22-10-2008, 23:10
เหตุเกิดขณะผมหลับ
ยามเช้ายังไม่ตื่น............
ทุกคนในครอบครัวอยู่ครบ
ผมถูกขโมยขึ้นบ้าน!!
ขณะหลับ...
เวลาประมาณเจ็ดโมงกว่าไม่เกินแปดโมง
กำลังหลับอย่างบรมสุข
จู่ๆเสียงลูกสาวก็ดังแหวกความสงัดในความหลับของผม
กระชากผมออกจากห้วงนิทราอย่างไม่อาจหามารยาทใดๆฉุดเธอไว้ได้
เสียงตระหนกที่กระฉ่อนดังเข้าไปในหูผมจนทำให้สดุ้ง
ความว่า......"ขโมยขึ้นบ้านๆๆๆๆๆๆ"
ผมกับเมียเด้งขึ้นจากที่นอนโดยออโตเมติกและเข้าพร้อมถึงอารมณ์ผวาขวัญป่วน
ผมรีบพาตัวเองจากชั้นสองลงชั้นล่างไปยังที่เกิดเหตุ
ใจหนึ่งประหวัดนึกระหว่างเลื่อนตัวเองลงจากบันได
โจรมันยังอยู่ในบ้านหรือไม่?
แต่ยังไม่ทันที่ความนึกนั้นจะสิ้นกระแสผมก็ลงมาถึงชั้นล่างแล้ว
สิ่งแรกที่ผมเห็นคือ..เมียผมดิ่งตรงไปที่กระเป๋าสตางค์ที่วางอยู่บนหลังตู้อันเป็นสถานที่ประจำที่มันถูกวางไว้ตรงนั้น
คำพูดแรกที่ได้ยินจากปากหล่อน..
"กู....หมดตัวแล้ว!!!"
ใจผมสบถ
"ฉิบหาย!!!"
โจรมันรูดซิบทุกซิบตรวจกระเป๋าทุกช่องมันเอาธนบัตรทั้งหมดที่มีไปหมดเหลือไว้ให้ครอบครัวผมแค่เหรียญ
ตอนนี้ผมยังลำดับความใดๆไม่ได้จนกระทั่งแม่ยายผมเข้ามาบรรยายความด้วยน้ำเสียงสั่นคล้ายจะเป็นลมกึ่งจะช็อค
เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ...
มีหญิงคนหนึ่ง(ไม่แน่ใจว่าสาวหรือไม่?)มาเดินวนเวียนอยู่ในซอยละแวกบ้านแต่เช้าแล้ว
ซึ่งก็ไม่มีใครใส่ใจหรือหวาดระแวงใดๆจนกระทั่งเหตุเกิดจึงมีคำถามตามมา..
"มันเป็นใคร?"
ถามกันไปมาโดยหาคำตอบไม่ได้
แม่ยายผมซึ่งหาใส่ใจหล่อนไม่ก็ปฏิบัติภารกิจของแกไปตามแต่สมองสั่ง
แกเดินไปตัดใบตองที่ต้นซอย
ส่วนลูกสาวกับลูกชายก็หิวขนมเดินไปร้านค้าท้ายซอย
ชั่วจังหวะเวลานั้นเองที่หญิงแปลกหน้าก็ลงมือ..(อย่างไรไม่ทราบ..แต่ที่ทราบคือ...)
แม่ยายกลับมาจากตัดใบตองพบหญิงคนนั้นกำลังออกจากบ้านพอดี
แม่ยายผมก็ยังไม่เอะใจอะไรเพียงแต่นึกฉุนว่าใครมาเข้าบ้านโดยไม่ยินดีจึงว่า.
"เอ็งมาหาใคร เข้ามาทำอะำรในบ้านข้า?"
"มาหาพี่แหม่มเอาเงินมาให้หนูติดตังค์แกอยู่หกสิบบาท"หญิงคนนั้นตอบพร้อมยื่นส่งแบ็งค์ยี่สิบให้สามใบ
แม่ยายผมก็รับไว้งงๆแล้วก็เดินเข้าบ้านไป
ส่วนหญิงแปลกหน้านั้นก็มลายหายวับไปในบัดดล!!
อีกไม่กี่วินาทีถัดมาแม่ยายผมถึงเพิ่งรู้สึกถึงความไม่ปกติสังหรณ์ใจขึ้นมาึจึงเดินไปตรวจกระเป๋าสตางค์ที่วางอยู่หลังตู้
นี่เองคือเหตุแห่งที่มาของบรรทัดแรกของเรื่องนี้(โปรดย้อนกลับไปอ่านใหม่)
ผมเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนๆฟังเพื่อให้กลับไปอ่านชื่อกระทู้อีกทีครับ!!
ยามเช้ายังไม่ตื่น............
ทุกคนในครอบครัวอยู่ครบ
ผมถูกขโมยขึ้นบ้าน!!
ขณะหลับ...
เวลาประมาณเจ็ดโมงกว่าไม่เกินแปดโมง
กำลังหลับอย่างบรมสุข
จู่ๆเสียงลูกสาวก็ดังแหวกความสงัดในความหลับของผม
กระชากผมออกจากห้วงนิทราอย่างไม่อาจหามารยาทใดๆฉุดเธอไว้ได้
เสียงตระหนกที่กระฉ่อนดังเข้าไปในหูผมจนทำให้สดุ้ง
ความว่า......"ขโมยขึ้นบ้านๆๆๆๆๆๆ"
ผมกับเมียเด้งขึ้นจากที่นอนโดยออโตเมติกและเข้าพร้อมถึงอารมณ์ผวาขวัญป่วน
ผมรีบพาตัวเองจากชั้นสองลงชั้นล่างไปยังที่เกิดเหตุ
ใจหนึ่งประหวัดนึกระหว่างเลื่อนตัวเองลงจากบันได
โจรมันยังอยู่ในบ้านหรือไม่?
แต่ยังไม่ทันที่ความนึกนั้นจะสิ้นกระแสผมก็ลงมาถึงชั้นล่างแล้ว
สิ่งแรกที่ผมเห็นคือ..เมียผมดิ่งตรงไปที่กระเป๋าสตางค์ที่วางอยู่บนหลังตู้อันเป็นสถานที่ประจำที่มันถูกวางไว้ตรงนั้น
คำพูดแรกที่ได้ยินจากปากหล่อน..
"กู....หมดตัวแล้ว!!!"
ใจผมสบถ
"ฉิบหาย!!!"
โจรมันรูดซิบทุกซิบตรวจกระเป๋าทุกช่องมันเอาธนบัตรทั้งหมดที่มีไปหมดเหลือไว้ให้ครอบครัวผมแค่เหรียญ
ตอนนี้ผมยังลำดับความใดๆไม่ได้จนกระทั่งแม่ยายผมเข้ามาบรรยายความด้วยน้ำเสียงสั่นคล้ายจะเป็นลมกึ่งจะช็อค
เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ...
มีหญิงคนหนึ่ง(ไม่แน่ใจว่าสาวหรือไม่?)มาเดินวนเวียนอยู่ในซอยละแวกบ้านแต่เช้าแล้ว
ซึ่งก็ไม่มีใครใส่ใจหรือหวาดระแวงใดๆจนกระทั่งเหตุเกิดจึงมีคำถามตามมา..
"มันเป็นใคร?"
ถามกันไปมาโดยหาคำตอบไม่ได้
แม่ยายผมซึ่งหาใส่ใจหล่อนไม่ก็ปฏิบัติภารกิจของแกไปตามแต่สมองสั่ง
แกเดินไปตัดใบตองที่ต้นซอย
ส่วนลูกสาวกับลูกชายก็หิวขนมเดินไปร้านค้าท้ายซอย
ชั่วจังหวะเวลานั้นเองที่หญิงแปลกหน้าก็ลงมือ..(อย่างไรไม่ทราบ..แต่ที่ทราบคือ...)
แม่ยายกลับมาจากตัดใบตองพบหญิงคนนั้นกำลังออกจากบ้านพอดี
แม่ยายผมก็ยังไม่เอะใจอะไรเพียงแต่นึกฉุนว่าใครมาเข้าบ้านโดยไม่ยินดีจึงว่า.
"เอ็งมาหาใคร เข้ามาทำอะำรในบ้านข้า?"
"มาหาพี่แหม่มเอาเงินมาให้หนูติดตังค์แกอยู่หกสิบบาท"หญิงคนนั้นตอบพร้อมยื่นส่งแบ็งค์ยี่สิบให้สามใบ
แม่ยายผมก็รับไว้งงๆแล้วก็เดินเข้าบ้านไป
ส่วนหญิงแปลกหน้านั้นก็มลายหายวับไปในบัดดล!!
อีกไม่กี่วินาทีถัดมาแม่ยายผมถึงเพิ่งรู้สึกถึงความไม่ปกติสังหรณ์ใจขึ้นมาึจึงเดินไปตรวจกระเป๋าสตางค์ที่วางอยู่หลังตู้
นี่เองคือเหตุแห่งที่มาของบรรทัดแรกของเรื่องนี้(โปรดย้อนกลับไปอ่านใหม่)
ผมเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนๆฟังเพื่อให้กลับไปอ่านชื่อกระทู้อีกทีครับ!!
