NimitGuitar webboard

ผมคิดว่า Fender45SCE ที่เคยผ่านมือผมเข้าข่ายครับ
ตนที่ขายลงใน guitarthai พร้อมรูป ที่ยืมคนอื่นมา แล้วนัดเจอกันที่ลานจอดรถห้าง ตอบคำถามเกี่ยวกับกีตาร์ไม่ได้ซักอย่าง แถมยังบอกว่า ถ้าพี่ไม่เอา ยังอีกหลายเจ้าเค้าจะเอา แล้วยังมีนัดเจอคนอื่นเพื่อขายของอีกหลายอย่าง เช่นมือถือ นาฬิกา แต่ด้วยความถูก 1หมื่นถ้วน และ สภาพดีทุกประการ มีแต่รอยขนแมว
เลยอดใจไม่ไหวสอยมา แต่ปรากฏว่า เอาไปเล่นร้านไหนๆ ก็ปรับซาวน์ไม่ได้ดั่งใจ พาลออดิชั่นไม่ติด ไม่พอโดน ตกงานเพิ่ม เลยลองเอาAPX5A กลับมาออดิชั่น กลับติด เลยคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องธรรมดา หรือเรื่องฝีมือหรือหน้าตาแล้วละ
เลยขายไป สภาพชีวิตผมจึงกลับมาสู้ชีวิตปรกติ
ส่วนตัวคิดว่าเป็นของที่ขโมยมา ไม่ก็ ไปกันโชกมา โดยเจ้าของเก่าคงแช่งไว้ อิอิ

แต่คงไม่เกี่ยวที่โดนทุบกระจกแล้วโดน ฉก กระเป๋าเอาเอฟเฟคไป (ลองอ่านเป็นจังหวะhiphop วรรคนี้จะมันส์มากๆ)
ทำให้ผมรู้ว่า มีคือไม่มี ไม่มีคือมี เงินซื้อเราไม่ได้แต่ จ้างเราได้ และ น้ำเชี่ยวอย่าตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ <----- โถ...เล่นไปได้

กีตาร์ตัวแรกเลยครับ Gibson Lc-1

น่าจะเข้าข่ายเพราะหลายมือเหลือเกิน

แต่ตอนนี้ไม่ให้มันไปไหนแล้วครับ

คนนี่น่ากลัวกว่าผีนะครับ มาปั่น มาป่วนกันจนกตาร์เป็นผีร้าย วิณญาณเร่ร่อน หลอกลวงย้อมเเมวกันไป

ใครเจอเข้าก็เสียใจด้วยครับ ใจเย็นๆ อย่าโลภ ของๆเรามันก็จะเป็นของๆเราวันวันค่ำเเหละครับ

ถ้าเลือกซื้อของใช้เเล้ว ผมนิยมที่จะเลือกให้มันเก่าๆไปเลย 5 ปีขึ้นอย่างน้อย

ไม้จะอยู่ตัวครับ ไม่น่าคอบิดคอคดอะไรอีกนัก ซึ่งผมให้ความสำคัญในการเลือกคอ ที่ถนัด ไม่บิด ส่วนงอจูนได้ครับ

เเล้วฟังเสียงเค้า โดยไม่สนใจรูปลักษณ์นัก เต็มที่ดูเเค่ภาพรวม ส่องกระจกว่าเข้ากับเราไหม เพราะเราต้องเเสดงภาพด้วยในการเล่น

สีผมเลือกเอาถูกโฉลก วัน เดือนเกิดบ้าง ถ้าเลือกได้



ไม่ได้ล่มกระทู้นะครับ.... เป็นเรื่องแปลกเกี่ยวกับกีตาร์เหมือนกัน

สิ่งที่จะเล่าคือ ผมกลับเจอเรื่องแปลก แต่ออกแนวตรงข้าม เป็นจำพวก กีตาร์ฟ้าประทาน เทพลิขิต พรหมณ์ลิขิต

ไม่ขอเอ่ยนาม ว่ามีหรือ ถือครองอะไรบ้าง เพราะไม่ได้สำคัญไปกว่า ความรู้สึกดีๆที่ได้เค้ามา

สมัยตอนเรียนคณะเอกดนตรี กว่าจะได้กีตาร์ไฟฟ้าที่ใช้งาน ใช้เรียนได้นั้น เล่นแต่ของหลวง ซึ่งผมฝึกหนักมากๆไม่มีปัญญาหาเครื่องดีๆมาใช้

จนวันนึงเค้าก็มา มาแบบงงๆ

ชีวิตก็ดี ดีไปทุกอย่าง ผมเหมือนถูกโฉลกกับกีตาร์ตัว g นำหน้า ได้ของชื่อนำตัวนี้มาหลายตัวแล้ว

ขยัน ฝึกฝน รักในดนตรีจริงๆ พวกเขาจะมาหาเราเองครับ เชื่อเช่นนั้นจริงๆ

ผมแอบสังเกตุ พร้อมแฟนเก่า เพื่อนบางคนว่า กีตาร์ของผม ซึ่งไม่ค่อยขัดถูอะไรนัก

หมอง และ สดใส ตามสภาวะชีวิตผมช่วงนั้น

มันเป็นเรื่องแปลกที่มีคนใกล้ชิด พูดถึงคล้ายๆกัน

อะไรจะเป็นของเราก็เป็นของเราครับ ผมเชื่อว่า บางทีเค้าเลือกเรา มากกว่าเราเลือกเขานะครับ

ผมเชื่อว่า เครื่องดนตรีเครื่องถ่ายทอดความคิด อารมณ์ ของเราๆท่านๆมีพลังงานของความรู้สึก องค์ความรู้บางอย่างแฝงเร้นไว้ภายใน

จะเรียกวิณญาณ หรือ ภูติผี ก็ตามสะดวก

ขอให้รัก และ เข้าใจเครื่องดนตรีของท่านๆด้วยหัวใจ เขาคือเพื่อนที่ดีของเราในช่วงอายุขัยนี้ ทุกสิ่งผ่านมา แล้ว ก็จะผ่านไป ตอนอยู่ด้วยกันก็ดูแลกันดีๆครับ

(14-10-2008, 15:52)Katayoot Wrote: [ -> ]

(14-10-2008, 15:48)kosit Wrote: [ -> ]สวัสดีครับน้าpoodและน้าๆทุกท่าน ตลอดเวลา 20 กว่าปีผมชื้อขายกีต้าร์มากว่า100ตัว ราคาตั้งแต่800-100000+ ขายขาดทุนทุกตัวส่วนใหญ่ถ้าชื้อมือสองผมจะดูไม้หน้าสวยเป๊นหลักคอไม่บิด เรื่องเสียงแค่ใช้ได้ก็พอผมจะเป็นพวกบ้าไม้สวยๆนั่งดูทั้งวัน อย่าง k.yairi dy61ที่น้าpoodเห๊นผมโทรถามไม้หน้ากับคอก่อนเพราะเสป๊กรู้
อยู่แล้วถ้าสภาพโอเคผมชื้อเลย ที่จริงผมชอบguildมากถ้าชื้อผมก็คงเก็บและหยุดขายครับ

พี่บีหยุด ผมก็หยุด เอาดิ อิ ๆ

ยังหยุดไม่ได้ตอนนี้ครับน้าหนุ่มยังมีกีต้าร์อีกหลายตัวรอผมอยู่ แต่ผมก็รักกีต้าร์ทุกๆตัวที่ผมชื้อมาและเคยชื้อคืนด้วยครับ

(14-10-2008, 21:54)pood Wrote: [ -> ]ในที่สุดก็ใด้รู้เรื่องจริงของ Martin 000-28EC ตัวนั้น ผมสงสัยมานานแล้วว่า
Martin รุ่น Eric Clapton ตัวละหกหมื่นกว่านี่เป็น Urban Legend หรือเปล่า

แล้วเรื่อง Martin D-41 ตัวละหกหมื่นกว่านี่มีใครจะมาเล่าเรื่องจริงให้พวกเราฟังไหมครับ

ใด้ข่าวว่าทั้งผู้ซื้อและผู้ขายก็อยู่ในบ้านเรานี่แหละ

เท่าที่ทราบข้อมูลล่าสุด EC ตัวนั้น (เป็นฝ้า เริ่มจากไม้ข้าง บริเวณบ่ากีต้าร์ ข้าง ๆ คอ) พิกัดของมันอยู่แถว ๆ เมืองทองครับ

D-41 D-41 D... อื่ม.ม.ม... (หลับตา ...นั่งทางใน)


เจอแล้ว อยู่แถวโคราชครับ


ถ้าไม่จริงแสดงว่าผมเดาน่ะครับ

ปล. น้า pood แกล้งเล่นตัวแดงใหญ่อย่างงั้น ตกใจหมดเลย ขวัญอ่อนอยู่ด้วย

กีตาร์เหล่านี้ไม่นานก็อาจเป็นกีตาร์สัมภเวสีได้เหมือนกัน
แต่ตอนนี้ขอเป็นกีตาร์สังกะสี zinc coated ไปก่อน.......................

Gibson LC-1 Cascade ตัวของน้าเบ้นซ์น่ะผมเป็นคนปล่อยออกไปเร่ร่อนหาที่เกิดเองแหละครับ ตัวนี้ซื้อมาจาก Tom Lee แล้วขายน้า rham ไป น้า rham ดัน
เอาไปปล่อยให้ "มือกีต้าร์หลายใจ" ที่ผมไม่อยากเอ่ยนามและในที่สุดน้าเบ้นซ์ก็เลยรับอุปการะไป

ส่วนเจ้า Martin D-41 ตัวนั้นไม่ใด้เป็นกีต้าร์สัมภเวสีแต่มันเป็น "กีต้าร์อาถรรพ์" ครับ เจ้าของดั้งเดิมเล่าให้ผมฟัง
ว่าวันดีคืนดีเปิดกล่องหยิบมาเล่นปรากฏว่าบริเวณคอเกิด "ตกน้ำมัน" เลยต้องรีบขายเพราะกลัวจะมีนางไม้
ตามมาอยู่ด้วย (ของไทยเป็นนางตะเคียน ของฝรั่งคงเป็นนางมาฮ้อกกะนี) ส่วนน้า
คนโคราชที่ซื้อไปมีบ้านช่องกว้างขวางและไม่กลัวภรรยาก็เลยสบายไป

ในกระทู้ข้างๆนี่เห็นมีคนถามเรื่อง Ovation T-series ผมเคยใด้ฟังมาว่ามีรุ่นนี้แหละ
ที่เป็นกีต้าร์สัมภเวสีที่หาคนเอาไปเลี้ยงไม่ใด้เพราะคอมันเลื้อย ในที่สุดเจ้าของเลย
ปล่อยไปในราคาไม่ถึงสองหมื่นบาท จริงไม่จริงไม่ทราบครับ ใครทราบช่วยยืนยันด้วย

ขอยกย่องกระทู้นี้ครับ
ยอดเยี่ยมทั้งหัวข้อ และเนื้อหา
creative มากมาก
ขอบคุณพี่กฤษณ์ครับ
สำหรับความรู้และความบันเทิง
เดชเอง

ผมก็เคยเกือบคว้า "สัมภเวสี กีต้าร์" มาตัวหนึ่งเหมือนกัน!

สมัยบ้านเก่า... ตอนนั้นทุรนทุรายอยากได้ Taylor แบบ cut-away
แล้วเลยเคยกำตังค์ไปดู Taylor 414 ce ตัวหนึ่ง แต่เจ้าของยึกยัก บ่ายเบี่ยง เลี่ยงที่จะให้ลองออกแอมป์ จนออกอาการผิดสังเกต -แต่ผมก็ไปดูเพราะความอยากได้ และเห็นว่าค่าตัวแค่ 42,000...

มันนัดผมไปดูตอนสามทุ่มเศษ ที่ลานจอดรถแห่งหนึ่ง ไฟสลัว ๆ...
ไม่เป็นไร... ในรถผมมีพร้อม ดิ้ว - กุรข่า 14 นิ้ว - ขวาน โมฮ๊อค - กล็อค 16 - ไฟฉาย ชัวร์ไฟร์ - แถมในกระเป๋ากางเกง ยังมี สไปเดอร์ โคลล์ โปลิสแมน อีกด้ามหนึ่ง...

คนขายเป็นเด็กหนุ่ม ท่าทางเป็นนักดนตรี ทำให้สบายใจว่าไม่ถูกหลอกนัดมาจี้! และไอ้น้องมาพร้อมแฟนสาว...
ทว่าครั้นพอผมเอาไฟฉายส่องดูกีต้าร์... สภาพทั่วไป ok... แต่เฟรท 1-2-3-4 สึกลึกจนแทบเอาไม้จิ้มฟันไปรองได้! ผมเลยบอกขอโทษที่ทำให้เขาต้องเสียเวลา แล้วกำตังค์กลับบ้าน...

...ต่อมา Taylor 414 ce ตัวดังกล่าว ผมก็ยังเห็นเพ่นพ่านผ่านมืออยู่ทั้งบ้านโน้นบ้านนั้นเป็นประจำมากระทั่งทุกวันนี้...

(ปล. ชอบชุดกีต้าร์สังกะสีที่น้าป๋อ นำรูปมาลง....
เพราะผมชอบอะไร ๆ ที่เป็น "กะโหลก ๆ" แบบนี้จัง....)

ถ้าเป็นกีตาร์สังกะสี ผมว่ากะโหลกแบบนั้นก็ดูดีเช่นกันครับ