[
attachment=9659]
เมื่อวานเกิดอาการเบื่อๆ อยากเล่นดนตรีในที่เเปลกๆ
เห็นมีประกาศรับออดิชั่น จึงนึกสนุกว่า เออดีนะใกล้บ้าน ใกล้ที่จะเเวะไปหา น้ากฤษณ ที่ซ.อารีย์
จึงโทรไปนัดเวลา จะไปเล่นให้เขาดู ซึ่งคุยๆดู ก็พอรู้ว่าร้านคงทำงานไม่ได้โปรมากนัก
เเละ โทรไปถามข้อมูลจากน้องที่คาบข่าวมา จึงรู้ข้อมูลอยู่พอสมควร ทั้งรูปเเบบ เเละ ราคา
เมื่อไปตามที่นัด เจ้าของร้านดูวัยรุ่นๆตี๋ ดูไม่ค่อยอารมณ์ดีนัก
เเอร์ก็ไม่ทันเปิด ร้อนมาก จึงเเอบคิดว่าอยากจะกลับไม่อยากเล่นเเล้ว เเต่ไหนๆก็มา จึงทำตามคำพูดว่าจะเล่นให้ดู
ไปดูเครื่องเสียง ก็ตามมีตามเกิดมากๆๆๆๆๆ เเต่ก้าวขามาเเล้ว** เอาวะ ลองดู **
โชคดีที่มีกีตาร์ที่ดีมาก / ขอบคุณน้ากฤษณ มากๆที่ให้ยืมมาครับ /เเละ นำไมค์ส่วนตัวที่ดีมา
จึงปรับทุกอย่างออกมาดี น่าพอใจ
จากอากาศที่ร้อน โชคดีมีลูกค้าเข้ามากลุ่มนึง เเอร์จึงเปิด เริ่มเย็น มีน้ำมาเสริพ 1เเก้ว
ข้าพเจ้าเริ่ม เพลงบรรเลง เลือกเพลงที่พอเข้าใจง่ายๆ ร้องเพลงที่น่าจะรู้จัก
โดยอาศัยการประเมินจากอายุ ท่าทางของคนฟัง เล่นโชว์บู๊ล้างผลาญ กายกรรมเเบบหัทยาสลับไป
เเอร์เริ่มเย็น อากาศดีขึ้น
ข้าพเจ้าเล่นเต็มที่ จนมีลูกค้าเข้ามาเพิ่ม เพราะยืนฟังลำโพงข้างนอกอยู่พักนึง คงเมื่อย
ลูกค้าเริ่มรู้สึกดีกับเรา มีร้องตาม มียิ้มเเย้มพูดคุยกัน
เล่นสักพักฝนตก ข้าพเจ้าไปไหนไม่ได้ ก้อพูดออกไมค์ไป...ว่าคงอยู่เป็นเพื่อนไปสักพักนะครับ เล่นไปจอยไป จน เกือบ 2ชั่วโมง
[
attachment=9656]
ฝนหยุดลง ข้าพเจ้า ลาคนฟัง เสียงปรบมือ จากลูกค้า ดังเป็นรางวัลเเด่ความซนที่มาเล่น
เก็บของ ..... เดินออกมา กะว่าจะหลบๆเจ้าของร้าน
เเต่เขาก็ทักมา ขอเบอร์ ถามวันว่าง
ข้าพเจ้าก็ตอบๆไป
เเล้วถามราคา ข้าพเจ้าไม่รู้จะตอบยังไง เลยบอกว่าเล่นเเพงครับ ที่นี่คงจ่ายไม่ไหว
เเล้ว กล่าวขอบคุณที่มาให้เล่น ขอบคุณจบ ก็เดินจากออกมา สร้างความมึนงงเเก่เจ้าของร้าน เท่าที่มองด้วยสายตา
ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ จริงๆรู้สึกผิด.... ผิดที่หาคำพูดดีๆเลี่ยงงานออกไปไม่ได้
เพราะข้าพเจ้ามาคิดว่า นิสัยเล่นดนตรีเอาสนุกนั้น ควรทำในเชิงให้เปล่าว
ไม่ควรรับค่าตอบเเทนใดๆ ซึ่งจะทำให้เสียระบบโดยรวม ต่ออัตราค่าจ้างที่เป็นมาตราฐานกลาง
ที่ผ่านมา..ในชีวิตที่เล่นดนตรีมาตลอดเเต่เริ่ม เรียกราคาสูงกว่าคนอื่นเกือบเท่าตัวเสมอ
พยายามต่อรองเรื่องสวัสดิการ การให้เกียรติ์อาชีพนักดนตรีมาตลอด
คนที่รู้จักผม จะเป็นร้านๆไหน รู้จักผมดี เพื่อนฝูงร่วมอาชีพเคารพในการที่ผมยกระดับ เพื่อทุกคนมาตลอด
เเล้ววันนึงผมจะมาเล่นในราคาขำๆ เพื่อสนองความอยากสนุก .....ภาพที่เคยทำมาต่างๆก็เข้ามาหลอกหลอน
ผมจึงตัดบท ด้วยคำพูดโง่ๆออกไป ใจไม่ได้คิดดูถูก หรือ ทำให้ทางร้านรู้สึกอะไรเลย
ผมเเค่ไปเล่นสนุกตามประสาเท่านั้น...... เเต่ก็รู้สึกผิดนะ
[
attachment=9658]
.........................................................................
ท้าวความถึง การเล่นกับเครื่องเคาะตี
ตั้งเเต่สมัยที่ข้าพเจ้าเรียนที่คณะดุริยางค์ นาฎศิลป เมื่อสักสิบกว่าปีมานั้น ข้าพเจ้าเริ่มเล่นโดยใช้การซ้อมร่วมกับมือกลอง
จริงๆข้าพซนมาก มักไปป่วน คนที่ซ้อมๆกันอยู่เสมอในคณะ
เเต่เครื่องที่ ไม่มีเมโลดี้นั้น คือกลอง...จึงนิยมเล่นกันบ่อย เเจมกันสนุกสนาน ในวัยนั้น ก็พวกร็อคๆ hero ต่างๆตามวัย
เเต่เริ่มประยุกต์ การเล่นเบสประกอบไปด้วยในเวลาเดียวกัน จนคนอื่นล้อๆว่า กีตาร์ผม มี auto bass
ค่าจ้างเเพง
เพราะต้องจ่าย 2เเรง มีคนเล่น rythm ซ่อนอยู่ หลังตู้เเอมป์ 5555 ก็เป็นเรื่องโจ๊กกันไป
ผ่านมาอีกหลายปี มาเล่นที่ อ.ต.ก โดยบังเอิญ โดนจับมาเล่นกับ กลองอีกครั้ง
คนเล่น เป็นเด็กได้ทุนมาต่อโทจุฬา ด้านสถาปัตยกรรม ... ชื่อ เก่ง ...ชูพงศ์ ทองคำสมุทร
/ตอนนี้เพื่อนๆ น้าๆหลายคนคงเริ่มรู้จัก เเละ เห็นการเล่นของเขาบ้าง /
ก็เล่นกันไป ในร้านนั้นมีเเต่วัยรุ่น พวกเราก็เล่นเพลงที่ค่อนข้างหนักหน่วง
การเล่นเเบบนี้ ว่ากันว่า ที่นี่คือที่เเรกๆที่เล่น กลองกับกีตาร์
เเละ ภายหลังได้เเพร่หลายออกไปที่อื่นๆอีกมากมาย
[
attachment=9655]
เมื่อไม่นานมานี้ ข้าพเจ้าเเวะไปทานข้าว โดยนัดคุณเก่ง/ซึ่งก่อนนั้น เรียนโท จนตอนนี้ ได้ทุนมาต่อ ป.เอก เเล้ว พวกเราก็เเก่กันมาด้วยกัน/
ไปนั่งคุยที่ อ.ต.ก บังเอิญเจอเจ้าของร้านเก่า ลากขึ้นไปเล่นคู่กันอีก หลังจากไม่เจอกันนานมากๆ
ก็ไม่ต้องพูดถึง หวดกันไม่ยั้ง /ลืมบอกไปครับคุณเก่ง ก็เคยประกวด drum hero contest อะไรสักอย่าง น่าจะที่ 1 ที่ 2ไม่เเน่ใจ /
เจ้านายเก่า จึงอยากเอามาประดับร้าน เป็นของเเปลกเเห่งชาติ คล้ายๆเอาหมามากัดกัน เอ้ยย..เอาhero มาปะทะคารมกัน
มีเหตุการณ์นี้ทุกคืนวันอาทิย์ 4ทุ่ม ร้านชื่อบุหงา ลองเดินๆหาดูเองครับ
วันก่อนก็มีเพื่อนสนิทจะมาเล่นด้วย เเต่ เขาไม่กล้าขึ้นเวที มีอันต้องนั่งชม เเละ จากไป
ผมเคยประกาศว่าเป็นวันเเจม จะใครหน้าไหนมาได้ทั้งนั้นครับ จะมาเเบบ ไมตรี จะดวลงัดกัน เชิญครับได้ทุกเเบบ รออยู่ที่เดิม
เเต่พอดีพวกเราไม่ค่อยขำนะครับ
เราถือคติโง่ๆกันว่า เราเล่นดนตรี พัฒนาโลก เราทำเพื่อชาติ
กล้าพิมพ์ เเละ คิดว่าไม่ได้กล่าวอะไรเกินไปเลยเเม้เเต่น้อย
วันก่อนเพื่อนที่ทำงานด้วยกันมา 5ปีกว่า ยังต้องโบกมือลากัน
เหตุเพราะ
เวลาทำงานจริง การรักษามาตราฐาน สำคัญมากๆ
ผมไม่สามารถ ทำงานกับคน ที่ต้องคอยเล่นดนตรี สบตาหญิง ขอเบอร์ ป้อหยอก เห็นสวยๆ เเล้วจังหวะเสีย เล่นหลุด ไม่มีสมาธิได้
ใครบางคนสาละวนอยู่กับ การสับรางสาวๆ เจ้าชู้รายวัน ทำลายภาพพจน์นักดนตรี ว่าต้องเจ้าชู้ กะล่อน
จริงๆไม่ได้ผิด เเต่จัดวางให้อยู่ในความเหมาะสม รับผิดชอบหน้าที่ให้ดี ก่อนจะวิ่งไปซื้อถุงยางอนามัย
ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน ผมเชื่อเช่นนั้น
เเละ หากเป็นไปได้ อยากให้ทุกคน ฝึกฝน หมั่นพัฒนาตนอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะมืออาชีพ
เพราะนี่คือ สิ่งที่เราเลือกกันมาเเล้ว ว่าจะใช้ดำรงค์ชีวิต
หากเราไม่ให้เกียรติ์ตัวเรา เเล้ว ใครที่ไหนจะเคารพในตัวเรา
เราคงต้องสร้าง เเละ พัฒนาให้มากขึ้นไปอีก คำว่าอุทิศตนคงไม่ได้กล่าวเกินไปสำหรับภาระกิจนี้
ขอให้เพื่อนร่วมอาชีพ จงมีไฟในการทำงานกันต่อไปครับ