18-09-2007, 15:45
ไหน ๆ ก็เลยเถิดมาขนาดนี้แล้ว ก่อนอื่นผมขอขมา กับบางสิ่งที่เกิดกับผมในครั้งนั้น เพราะไม่เคยคิดจะนำมาเล่าให้ใครฟังอีกแล้ว.....
เมื่อ 8 ปีที่แล้ว ไม่น่าจะเกิน วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ครอบครัวจะอยู่พร้อมหน้ากัน บ้านผมเป็นบ้านเก่า อยู่กันมาหลายชั่วอายุ มีคนตายในบ้านหลายคนนับไม่ถ้วน แก่ตายและป่วยตายบ้าง แต่ไม่เคยเกิดเหตุการณ์ไปในทางที่จะทำให้ทุกคนอยู่กับอย่างไม่มีความสุขเลย ผมเองก็คนนึงที่อยู่บ้านหลังนั้นแบบไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้เลย จนกระทั่งวันนั้น....
เช้าของวันอาทิตย์นั้น แม่บอกกับทุกคนว่าจะทำอะไรกินพร้อมหน้ากันทั้งบ้าน ซึ่งมีหลายครอบครับ และนาน ๆ จะอยู่เกือบพร้อมหน้ากันซักที ผมจึงอาสาขับมอเตอร์ไซค์ไปรับส่งและช่วยแม่ซื้อของที่ตลาดไม่ไกลจากบ้านมากนัก ซึ่งก็ยังเป็นเช้ามืดที่ปกติดี แต่ผมเองเริ่มรู้สึกเพลียมากเพราะเมื่อคืนก่อนนั้น ไปฉลองกับเพื่อน ๆ มาอยากหนักและได้กลับมานอนแค่ไม่ถึง 2 ชั่วโมง
หลังจากกลับมาถึงบ้านผมก็รีบขนกับข้าวกับปลาที่เดินซื้อกันมามากมายเข้าไปเก็บในครัวและรอแม่เข้ามา แต่แม่ยังไม่เข้ามาซักที ใจผมคิดว่าแม่คงไปปลุกพี่สาวมาช่วยกันทำกับข้าว ผมจึงเอนหลับไปบนแคร่เก่าแก่ในครัว ผมผลอยหลับไปเร็วมาก แต่สักพักก็เริ่มรู้สึกตัวแบบครึ่งหลับครึ่งตื่น "ผีอำ ผีอำแน่ ๆ โดนแล้วกู" ร้องตะโกนก็ไม่มีใครสนใจเราแต่ลุกไม่ขึ้นและหลังของผมเริ่มปวดเหมือนมีอะไรมากดทับไว้
"ไม่น่า..เกิดมาก็ไม่เคยเจอผี เราคงนอนทับเส้นแน่ ๆ ต้องค่อย ๆ ลุกขึ้น เร็วเข้าหนุ่ม ต้องลุกขึ้นให้ได้..."
สักพักก็ได้ยินเสียงแม่ตะโกนโหวกเหวกดังลั่น "วันนี้แม่จะทำราดหน้าให้กินกัน แต่ใครเห็นถุงเส้นราดหน้ามั่งเนี่ย ซื้อมาแล้วสงสัยจะลืมไว้ที่ร้าน"
แน่แล้ว.. ผมนอนทับเส้นจริง ๆ ....!!!!
จากนั้นผมก็ลุกขึ้นหยิบถุงเส้นราดหน้า 3 โล ที่ตัวเองนอนทับอยู่ ส่งให้แม่แล้วรีบไปนอนที่อื่นทันที
อย่าไปเล่าต่อนะครับ ผมอายยยย....... อิ ๆ เหอ ๆ ๆ
เมื่อ 8 ปีที่แล้ว ไม่น่าจะเกิน วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ครอบครัวจะอยู่พร้อมหน้ากัน บ้านผมเป็นบ้านเก่า อยู่กันมาหลายชั่วอายุ มีคนตายในบ้านหลายคนนับไม่ถ้วน แก่ตายและป่วยตายบ้าง แต่ไม่เคยเกิดเหตุการณ์ไปในทางที่จะทำให้ทุกคนอยู่กับอย่างไม่มีความสุขเลย ผมเองก็คนนึงที่อยู่บ้านหลังนั้นแบบไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้เลย จนกระทั่งวันนั้น....
เช้าของวันอาทิตย์นั้น แม่บอกกับทุกคนว่าจะทำอะไรกินพร้อมหน้ากันทั้งบ้าน ซึ่งมีหลายครอบครับ และนาน ๆ จะอยู่เกือบพร้อมหน้ากันซักที ผมจึงอาสาขับมอเตอร์ไซค์ไปรับส่งและช่วยแม่ซื้อของที่ตลาดไม่ไกลจากบ้านมากนัก ซึ่งก็ยังเป็นเช้ามืดที่ปกติดี แต่ผมเองเริ่มรู้สึกเพลียมากเพราะเมื่อคืนก่อนนั้น ไปฉลองกับเพื่อน ๆ มาอยากหนักและได้กลับมานอนแค่ไม่ถึง 2 ชั่วโมง
หลังจากกลับมาถึงบ้านผมก็รีบขนกับข้าวกับปลาที่เดินซื้อกันมามากมายเข้าไปเก็บในครัวและรอแม่เข้ามา แต่แม่ยังไม่เข้ามาซักที ใจผมคิดว่าแม่คงไปปลุกพี่สาวมาช่วยกันทำกับข้าว ผมจึงเอนหลับไปบนแคร่เก่าแก่ในครัว ผมผลอยหลับไปเร็วมาก แต่สักพักก็เริ่มรู้สึกตัวแบบครึ่งหลับครึ่งตื่น "ผีอำ ผีอำแน่ ๆ โดนแล้วกู" ร้องตะโกนก็ไม่มีใครสนใจเราแต่ลุกไม่ขึ้นและหลังของผมเริ่มปวดเหมือนมีอะไรมากดทับไว้
"ไม่น่า..เกิดมาก็ไม่เคยเจอผี เราคงนอนทับเส้นแน่ ๆ ต้องค่อย ๆ ลุกขึ้น เร็วเข้าหนุ่ม ต้องลุกขึ้นให้ได้..."
สักพักก็ได้ยินเสียงแม่ตะโกนโหวกเหวกดังลั่น "วันนี้แม่จะทำราดหน้าให้กินกัน แต่ใครเห็นถุงเส้นราดหน้ามั่งเนี่ย ซื้อมาแล้วสงสัยจะลืมไว้ที่ร้าน"
แน่แล้ว.. ผมนอนทับเส้นจริง ๆ ....!!!!
จากนั้นผมก็ลุกขึ้นหยิบถุงเส้นราดหน้า 3 โล ที่ตัวเองนอนทับอยู่ ส่งให้แม่แล้วรีบไปนอนที่อื่นทันที
อย่าไปเล่าต่อนะครับ ผมอายยยย....... อิ ๆ เหอ ๆ ๆ
