ผมว่าเล่นออกมาได้เป็นเพลง ก็เล่นเป็นแล้วเนอะ
ทุกอังคารแถวบางนา เรามีการพูดคุยแลกเปลี่ยนเกี่ยวกับประเด็นนี้พอดี
สนใจเชิญนะครับน้า cort รับรองได้คำตอบกลับบ้านแน่นอน
I have no "Definition" for you!
But let me use someone else's words that could be more interesting than the "Definition"
"After all is said and done, YOUR musical expression is YOURS and yours alone... playing what YOU feel inside and getting it out through your guitar and your voice... that's about as good as it gets! So, you're going to learn and practise and study... and then get to a point where you just play what you feel, breaking whatever "rules" that you want..."
Never mind what the others say about your guitar playing. Just do your own thing and enjoy your fruits of labor
ขออนุญาติแสดงความคิดเห็นในส่วนของผมนะครับ
ซึ่งอาจจะเหมือนหรือแตกต่างกันออกไป..
การเล่นกีต้าร์เป็น และเล่นกีต้าร์เก่งนั้น
นิยามความหมายนั้นอยู่ที่ใครเป็นเป็นผู้ที่ตีความ หรือกำหนดความหมายนั้น
ซึ่่งย่อมจะแตกต่างกันไปตามประสบการณ์ และสถานการณ์
............................................................................
หากเราไม่มีความรู้เกี่ยวกับกีต้าร์เลย หรือเล่นไม่เป็นเลย
เมื่อเราได้เริ่มจับ เริ่มฝึก เริ่มเล่น
หากเราเล่นเพลงได้สักหนึ่งเพลง
ไม่ว่าจะประกอบการร้อง หรือการเล่นบรรเลงเพียงสั้นๆ
เราอาจะเริ่มรู้สึกว่าเราทำได้ จากที่เราทำไม่ได้ หรือเล่นไม่เป็นเลย..
เมื่อเราทำได้.. เราก็อาจพูดได้ว่าเราเริ่มเล่นกีต้าร์เป็นแล้ว
.............................................................................
เมื่อเราเริ่มทำได้ เราก็อาจจะเริ่มมีกำลังใจในการฝึกหรือเล่นต่อไป
ในบทเพลงที่มากขึ้น ยากขึ้นสำหรับเราขณะนั้น..
เมื่อเราผ่านสิ่งเหล่านั้นไปได้อีก..
เราอาจเริ่มรู้สึกว่าเราก็ทำได้ดีขึ้น
คนที่มองเราหรือคอยให้กำลังใจเรา ย่อมจะบอกว่าเราเก่งขึ้น..
อาจเพราะเราเล่นเพลงได้เพิ่มขึ้น ได้คล่องแคล่วขึ้น
หรือเล่นได้ดีขึ้น ฟังแล้วเป็นท่วงทำนองอย่างที่ควรเป็นสำหรับบทเพลงนั้นๆ
............................................................................
ในทางกลับกัน
หากคนที่เล่นกีต้าร์เป็นแล้ว เล่นบทเพลงได้แล้ว
แต่เล่นไม่เพราะ หรือเล่นไม่เป็นจังหวะ
คนฟังฟังแล้วรู้สึกมันอึดอัด สะดุด หรือไม่เป็นเพลงเอาเสียเลย
ผู้ที่ฟังก็อาจจะบอกว่า..
คนๆ นี้เล่นกีต้าร์ได้ แต่ยังเล่นไม่เป็น
เพราะไม่เข้าใจในอารมณ์หรือธรรมชาติของชนิดเครื่องดนตรีนั้นๆ
..................................................................................
หรือเมื่อตัวเรา หรือใครก็ได้ทุกๆ คน
ผู้ที่ย่อมจะต้องเริ่มต้นเล่นจากการที่เล่นไม่เป็นเลยมาก่อน
ผ่านการฝึก ผ่านการเรียนรู้ ผ่านประสบการณ์
ผ่านพบบทเพลงที่หลากหลายมากขึ้น
เมื่อเรามองย้อนกลับไปที่ตัวเรา
บทเพลงแรกๆ ที่เราเคยฝึกอย่างเนิ่นนานกว่าจะเป็นเพลง
บทเพลงที่ยากเย็นเหลือเกินสำหรับคนๆ หนึ่งในช่วงเวลานั้นๆ
หรือบทเพลงที่ถูกแนะนำหรือบอกต่อกันมาไว้ว่า
หากเล่นเพลงนี้ได้ ก็จะสามารถพูดได้อย่างภาคภูมิใจว่าเราคือมือกีต้าร์
หรือนักดนตรี หรือคนดนตรีคนหนึ่ง
บทเพลงนั้นๆ อาจจะเป็นบทเพลงที่ง่ายเหลือเกินสำหรับเราในตอนนี้
หรืออาจจะมีบทเพลงอื่นในระดับเดียวกันกลับบทเพลงที่เราเคยได้รับการแนะนำ
เมื่อเราเริ่มฝึก เรากลับทำความเข้าใจได้ง่ายกว่า
ใช้เวลาได้น้อยลงกว่าเดิมมาก
...........................................................................................
มาถึงตอนนี้..
เราคงไม่ได้บอกว่าเราเล่นกีต้าร์เป็นแล้ว
หรือเราเล่นกีต้าร์เก่ง..
หรือเราคงไม่ได้บอกว่า คนๆนี้ หรือเพื่อนคนนี้
ที่ผ่านประสบการณ์ดนตรี ผ่านการเรียนรู้จากสิ่งต่างๆ มานั้น..
เล่นกีต้าร์เป็น หรือเล่นกีต้าร์เก่ง..
...........................................................................................
เราเห็นคนเล่น Jazz เราอาจบอกว่าเขาเก่งเพราะเขาเล่นได้
แต่คนเล่น Jazz ได้.. อาจบอกว่าเขายังเล่นไม่ดีพอ..
หรืออาจมีการหยอกล้อกันได้สำหรับคนที่สนิทสนมกัน
ว่าเล่นอย่างนี้ ยังเรียกว่าเล่นไม่เป็น..
คนเล่น Jazz มาเล่นลูกทุ่ง..
ก็คงไม่เหมือนคนที่เล่นรำวงกลองยาว หรือแตรวงตามงานบวชต่างๆ
ที่จะรับรู้ถึงอารมณ์ของคนลูกทุ่งว่าละมุนละไมอย่างไร
หรือแม้กลับกันไปอีกครั้ง
คนที่เป็นคอเพลงลูกทุ่งไปนั่งฟังคนเล่นกีต้าร์ Jazz
เขาอาจจะบอกว่าคนนี้เล่นกีต้าร์ได้ยังไง
มั่วไปหมด ฟังไม่เห็นเป็นเพลงเลยก็ได้
....................................................................................................
ถ้าเอานิยามแบบกำปั้นทุบดินที่สุด
เมื่อเราเริ่มจากไม่เป็นเลย.. ก็คือเราเล่นไม่เป็น
เมื่อเราเริ่มเล่นได้.. ก็คือเราเริ่มเล่นเป็น
เมื่อเราเล่นได้มากขึ้น.. เราก็เล่นเป็นหรือเล่นเพลงได้มากขึ้น
เมื่อเราเริ่มเล่นได้มากขึ้น.. เราก็เก่งขึ้น..
เมื่อเราเริ่มเก่งขึ้น เพราะเล่นได้มากขึ้น.. เราก็เริ่มทำความเข้าใจ
เมื่อเราเริ่มทำความเข้าใจ เราก็ย่อมมีความเข้าใจ
ส่วนเราจะเข้าใจมากขึ้นหรือไม่ เรียนรู้เพิ่มเติมได้มากน้อยขนาดไหน
สิ่งเหล่านี้.. ประสบการณ์หรือบทเพลงที่เราถ่ายทอดนั้น
จะแสดงออกถึงเส้นทาง หรือทางเดิน หรือการตีความต่างๆ ของเราที่ผ่านมานั้นๆ เอง
ว่าเรา.. หรือคนๆ หนึ่งนั้น
เข้าใจถึงการเล่นเครื่องดนตรีชิ้นนั้นได้มากน้อยเพียงใด..
...................................................................................................
การเล่นกีต้าร์เป็น เล่นกีต้าร์เก่ง
เล่นกีต้าร์ดี หรือเล่นกีต้าร์ไม่ดี
ไม่ได้มีนิยามตายตัว แต่มีนิยามที่ชวนหัวได้
ชวนให้อมยิ้มหยอกล้อกันได้อยู่เสมอๆ ครับ..
ด้วยความนับถือครับ
โฟล์คน้อย
.................................................................................................
เล่นกีต้าร์เป็นสำหรับผมคิดว่าน่าจะเริ่มนับตั้งแต่ตีคอร์ดเป็นจังหวะที่ถูกต้องได้ครับ
จับคอร์ดได้แต่ยังเล่นไม่เป็นเพลงยังไม่นับว่าเล่นเป็นครับ
(กว่าผมจะผ่านช่วงนี้มาได้ก็นานโขเลยครับ ไอ้ช่วงจับคอร์ดได้แล้วเล่นไม่เป็นเพลงเนี่ยครับ)
แต่ไม่ใช่ว่าใครตีคอร์ดได้อย่างเดียวแล้วผมจะนับแค่ว่าเค้่าเล่นเป็นเฉยๆนะครับ
เมื่อตีคอร์ดได้ถึงระดับหนึ่งผมก็จะนับว่าเป็นคนเล่นกีต้าเก่งได้ด้วยครับ
ประมาณว่าตีคอร์ดได้ทุกจังหวะ ได้ทุกแนวเพลง ไม่เคยเล่นมาก่อนก็ตีคอร์ดเพลงนั้นๆได้อะไรแบบนี้ครับ
เหมือนอย่าง Jason Mraz, Jack Johnson แกตีคอร์ดร้องเพลงอย่างเดียว เพลงก็มีแนวเดียว
แต่ผมนับเป็นคนเล่นกีต้าเก่งครับ
ไม่ขอให้คำจำกัดความนะครับ แต่เรียงจากง่ายไปยากคือตั้งแต่ เล่นให้เป็นเพลงได้ ตามมาด้วยมีทักษะหรือเทคนิคเพื่อเพิ่มเติมความไพเราะอย่างมีแบบแผน แล้วก็ตามมาด้วยความสามารถที่เล่นได้หลากหลายแนวดนตรี โดยสามารถแต่งเติมหรืออิมโพรไวส์ได้อย่างเหมาะเจาะตามสถานการณ์ โดยส่วนตัวผมชื่นชมคนที่เล่นได้เก่งแบบเป๊ะเว่อร์ (ลองดูผลงานคัฟเวอร์เพลงต่างๆของอาจารย์แจ๊ค ธรรมรัตน์) แต่ผมชอบฟังดนตรีสดแบบที่ผู้เล่นมีอิมโพรไวส์ได้ด้วยในบางจังหวะโดยที่ไม่เสียอรรถรสของเพลงไปอ่ะครับ
เอ่อ...น้าโฟล์คฯ
ข้อความสั้นๆข้างบนนี่มันเป็น"ข้อสอบ"ใช่ไหมครับ จะได้พิมพ์มานอนอ่าน
ผมว่า เล่นให้ตัวเรามีความสุข และ ไม่เป็นทุกข์กับคนรอบข้างมากเกินไป แค่นี้ก็โอแล้วครับ