ใครอยากล่มกระทู้เชิญทางนี้
มา..มา..อยากล่มกระทู้นักหรือ...มา..มา..มาล่มกระทู้นี้กัน
(สถานีระบายความเครียดของเหล่าบรรดานักล่มกระทู้)
กระทู้ใดที่สำคัญแต่อยากล่ม ผมหาทางออกให้โดย
1. คัดลอกข้อความในกระทู้นั้นนำมาลงในกระทู้นี้
2. แล้วล่มซะให้พอใจ
3. กระทู้ของผมนี้ ถือว่าเป็นกระทู้ไม่สำคัญ เชิญล่มตามสบายถ้าแน่จริง!
แก๊ง ล่ม ว.2 ทราบแล้วเปลี่ยน บิ๊บๆ ^ ^
love666 Wrote:ผมมีเรื่องเล่าที่แสนปวดใจครับ
เมื่อประมาณ 3-4 เดือนที่แล้ว ผมและเพื่อนๆ ตั้งวงดื่มชากันครับ
พวกผมนั่งล้อมวงที่สนามหญ้า ก็เลยมีการจุดยากันยุง กันหลายขด
และก็เป็นปกติ มีดนตรีขับกล่อม บรรยากาศล่วงเลยไปได้เกือบหมดลัง ก็เริ่มเมื่อยๆนิ้วกันแล้ว จึงพากันวางกีต้าร์ มาเน้นจิบชาอย่างเมามันส์
ผ่านไปซัก 10 -20 นาที พวกผมก็เริ่มบรรเลงกันต่อ ปรากฏว่า พอผมหยิบกีต้าร์ขึ้นมาพรมๆนิ้วซักพัก เริ่มมีขวัญออกมาจาก sound hole ผมก็ตกใจมากครับ ผมนึกว่าขี้บุหรี่ตกลงไปใน sound hole
ผมก็เป่าไล่ขวัญ และพยายามมองหาขี้บุหรี่ แต่มันไม่มีครับ แต่ขวัญยังขโมงครับ ผมตั้งสติ
ปรากฏว่ากลิ่นเหมือนยากันยุง ผมจึงหันกลับไปดูจุดที่ตั้งกีต้าร์
เป็นจิงดังนั้นครับ ผมตั้งกีต้าร์ไว้ใกล้กับกำแพง และมียากันยุงอยู่ตรงนั้น ผมก็โล่งอก เพราะไม่ใช่ขี้บุหรี่ตกลงไป ผมก็เป่าๆไล่ควันให้หมดไป แล้ววางตั้งไว้ไม่ได้จับเลยคืนนั้น เพื่อรอควันออกให้หมด
แต่!!!! มันไม่ happy ending ครับ
วันรุ่งขึ้นผมก็มาสำรวจกีต้าร์ดูว่าเป็นไงบ้าง พลิกซ้าย ขวา หน้า หลัง สภาพดีดังเดิม ผมก็สบายใจ เลยจับมากระตุ้นเส้นเสียงกันหน่อย พรมนิ้วแรกลงไป ปรากฏว่า เธอเปลี่ยนไป !!
จากที่เคยสดใส อ่อนหวาน เธอกลับหม่นหมอง ไม่สดใสเหมือนเดิม เหมือนเธอถูกพรากความสาวไปโดยไม่เต็มใจครับ
นับตั้งแต่วันนั้น จนวันนี้ ร่วม 4 เดือน ความสดใสเธอจากไปไม่หวนกลับมาอีกเลย
นี่คือสาเหตุของกระทู้ การพัฒนาการของเสียง มีแย่ลงหรือไม่ครับ
ตอนนี้ ผมเสียเธอไปหนึ่ง เหลืออีกหนึ่ง และพึ่งเจอรักใหม่อีกหนึ่ง
ผมสัญญากับตัวเองว่า ผมจะไม่ทิ้งเธอแม้เธอจะไม่เหมือนเดิม และอีกสองผมจะรักษาให้ดีสุดชีวิตครับ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ให้ยุงกัดไปเถอะ อย่าจุดเลยยากันยุง ......!!
อาจเป็นเพราะ ยากันยุงขดนั้นได้คร่าชีวตยุงไปหลายร้อย หลายพันตัว
จึงทำให้วิญญาณของยุงทั้งหมด ไปสิงสถิต อยู่ในกีต้าร์ของน้าโอ๋!!!
ทำให้เสียงทึบลง หม่นหมอง เศร้าสร้อย หดหู่ วิเวกวิโหวงเหวง
จึงทำให้ทุกครั้งที่หยิบมาเล่น จึงรู้สึกเคว้งคว้าง เปลี่ยวเหงา คล้ายคนหมดอาลัยตายอยาก!!!
ผมแนะนำให้น้าโอ๋ ไปทำบุญสังฆทาน ที่ร้านข้าวต้มผีเดอะช็อคครับ
ไม่เชื่อ อย่าลบหลู่นะครับ .........บรื้อออออออ พูดแล้วววขนลุก!!!
แก็งค์ล่มฯ ขอระบาย!
ข้อความที่ผมจะเขียนต่อไปนี้
หาสาระอะไรมิได้
เพียงแค่อยากจะเขียน
แค่อยากจะเล่า
อาจเป็นเรื่องส่วนตัวมากๆๆๆๆ
ทั้งๆที่สมาชิกแก็งค์ ทัดทาน และทักท้วง
แต่ผมขอยืนยันที่จะเล่า!
เมื่อคืนนี้ สมาชิกแก็งค์บางส่วน
ได้พบเจอกันที่โต๊ะสนุ้กเกอร์แห่งหนึ่ง
เราได้พูดคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆอยู่นาน
ผมรู้สึกอึดอัด...
เนื่องจากเรารับประทานอาหารกันเข้าไปเยอะมาก
ถ่ายไม่ออก
ใครมี ยาระบายบ้างก๊าบบบบ!!!
ไปล่ะ!...แผล่ว!!
เพล้ง! . . .โครม!!
อูยยย...
umbrella member
อ๋อ..แก๊งล่มเป็นแก๊งเดียวกับแก๊งกางจ้องหรือไง!
น่าสงสารน้า san ต้องไป copy กระทู้มาล่มที่นี่
karn Wrote:แก็งค์ล่มฯ ขอระบาย!
ผมรู้สึกอึดอัด...
เนื่องจากเรารับประทานอาหารกันเข้าไปเยอะมาก
ถ่ายไม่ออก
ใครมี ยาระบายบ้างก๊าบบบบ!!!
ไปล่ะ!...แผล่ว!!
เพล้ง! . . .โครม!!
อูยยย...
น้าKarnอันนี้ระบายออก หรือโดนระบายใส่คับ...
karn Wrote:แก็งค์ล่มฯ ขอระบาย!
ผมรู้สึกอึดอัด...
เนื่องจากเรารับประทานอาหารกันเข้าไปเยอะมาก
ถ่ายไม่ออก
ใครมี ยาระบายบ้างก๊าบบบบ!!!
ไปล่ะ!...แผล่ว!!
เพล้ง! . . .โครม!!
อูยยย...
เมื่อคืนยังนั่งระบายให้ทุกคนในแก็งสเตอร์ ฟังยังไม่พออีกเหรอครับ
งั้นผมขอเล่าให้ฟัง ถึงที่มาที่ไปของเสียง เพล้ง และ โครม ที่น้าการได้สัมผัสจนต้องร้อง ..อูยยย เลยครับ
เมื่อคืนน้ากาน เล่าเรื่องระบายความในใจเกี่ยวกับธุรกิจตัวเองที่ต้องปิดตัวลง เพราะ ได้ทำโซฟา ให้กับป้าฟิลม์ คนสวย
น้ากานพูดว่า.... ที่โรงงานต้องปิดตัวลง และขาดทุนอย่างย่อยยับ (น้ากานเริ่มน้ำตาคลอเบ้า) ก็เพราะว่า ทำโซฟาให้ป้าฟิลม์ ขาดทุนไปแสนกว่าบาท!!!(น้ากานเล่าด้วย น้ำเสียงที่สั่นเครือ มือไม้สั่นเกร็ง และปากก็เริ่มสั่นกระพือไม่หยุด!!!)
น้ากานยังระบาย พร้อมกับมือที่กำผ้าเช็ดหน้าที่ซับน้ำตาแน่นขึ้น แน่นขึ้น แน่นขึ้น.. จนเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นมาที่หลังมือ และมีเสียงดังอี๊ด!!!
น้ากานเล่าต่อว่า ไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับต๊ะแฟนสาว เพราะกลัว จะทอดทิ้งให้เค้าอยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่นะ ...
น้ากานพูดไป พลางเข่าอ่อน คุกเข่าลงพื้น ทับขวดเบียร์แตก กระแทกหัวเข่า ดัง เพล้ง!!!
น้ากานก้มหน้าลงอีกทันที!!! ก้มดูหัวเข่าตัวเองที่อาบเลือด หัวเลยไปโขกกับขอบโต๊ะสนุ๊ก เสียงดัง โครม!!!
จึงเงยหน้าขึ้นมา ด้วยใบหน้าที่เจ็บปวดอย่างเหยเก และตะโกน ร้องเสียงดังลั่นร้านว่า อูยยยยยยยยย!!!
ส่วนเพื่อนร่วมแก๊งที่อยู่ข้างๆก็ได้แต่ ก๊ากๆๆๆๆ ไช่ไหมครับ อิอิ ^ ^
โซฟาไม่ขาดทุนนะครับ เดี๋ยวจะเข้าใจผมผิด!
แถมยังรู้สึกเป็นเกียรติ และมีความสุขที่ได้รับใช้สมาชิกขาวบ้านฟ้าครับ
