NimitGuitar webboard

ผมยังศึกษาอยู่เลยครับ ยังไม่รีบ เพราะช่วงนี้ฝนตก ซื้อมาคงยังไม่ได้ปั่นไปไหนมากนัก

ขอบคุณที่แนะนำครับ

งั้นซื้อตัวนี้ไปปั่นเล่นในบ้านก่อนครับ รับรองพอหมดหน้าฝนขาแขนแข็งแรงแน่นอน

เอามาฝากน้าปุ๊ ปั่นแล้วพุงยุบ ๆๆ น้ำหนักลดแน่ แถมกระเป๋าจะเบาตามลำดับ

ในที่สุดก็ตามหาจักรยานเจอแล้ว...อาศัยช่วงชุลมุน ขโมยจักรยานเพื่อนมาครึ่งราคา..

ได้มาเมื่อคืนวันศุกร์ครับ Haro Bike (BMX) ฮิฮิ

เมื่อคืนเลยขี่ไปถ่ายรูปมือตื๋อที่นายพักผ่อน ชิลๆ~~

ยินดีด้วยครับที่เจอแล้ว...

ได้กลับมาขี่จักรยาน ความรู้สึกเป็นอิสระมากๆ ผมไม่ได้ขี่จักรยานไปไหนมาไหนเกือบ 20 ปี...

จะพยายามหาที่ทาง ขี่ต่อไปเรื่อยๆ แค่ระวังหายเท่านั้นเอง...เง้อออ!!!

นั่นละครับที่เป็นเหตุผลในการขี่จักรยานของผม
ความอิสระ.................
ไม่มีใครจะรู้สึกถึงความรู้สึกนี้ได้หากไม่ได้สัมผัสได้ตัวเอง
นี่คือเสน่ห์ของจักรยานครับ

มนุษย์เลิกเชื่อในศักยภาพของตนเองมานานแล้ว
หากวันใดที่เรารู้สึกพึ่งพิิงพลังแรงงานของตนเองและรับรู้ว่าเราสามารถควบคุมมันเองได้
วันนั้นละครับที่เราจะรู้สึกถึงความอิสระที่เราโหยหา
โดยที่เราไม่เคยรู้คำตอบมาก่อนเลยว่ามันคืออะไร
เราจะมาตระหนักรู้ต่อเมื่อเราได้ค้นพบว่าเรามีและทำมันได้แล้วเท่านั้น
ใครไม่รู้ต้องทดลองด้วยตนเองครับ
ไม่เชื่ออย่าลบหลู่!!

ฉะนั้น!มาปั่นจักรยานกันเถิดครับ!!!!

นี่เป็นแรงบันดาลใจอีกอย่างหนึ่งของผม นอกจากอยากออกกำลังกาย เพราะเบื่อ fitness

หนังเรื่อง The Bicycle Thief (1949) ของ Vitorio De Sica ชาวอิตาเลียน







หนังแสดงให้เห็นสภาพของคนยากจนที่แม้แต่เหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้น ก็อาจหมายถึงการสูญเสียใหญ่หลวงสำหรับเขาได้ เค้าเป็นคนที่สังคมไม่เอ่ยถึง เป้นคนปกติธรรมดาสามัญที่ไม่ได้เรียกร้องความใส่ใจจากสังคม เพราะเขารู้ตัวว่าไม่มีสิทธิที่จะทำเช่นนั้น เขาไม่ใช่คนพิการทุพพลภาพ เขาไม่เคยทำความดีงามให้ปรากฏในสังคม มีงานทำพอเลี้ยงครอบครัว สังคมไม่เคยเป็นหนี้บุญคุณเขาจนต้องมาห่วงใยในตัวเขา เรื่องราวของเขาเป็นเรื่องของคนธรรมดาติดดิน ที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกๆวัน เป็นจำนวนล้านๆราย

และนี่คงเป็นสิ่งที่เราน่าจะใส่ใจกัน จำนวนมากมายมหาศาลเช่นนี้ ทำให้มันเกินคำว่าธรรมดาสามัญไปเสียแล้ว...

อ้างอิงจาก อ.กิตติศักดิ์ สุวรรณโภคิณ

ผมอยากได้มาก เกือบจะไปซื้อแล้วแต่เวลา และสถานที่ให้ขับขี่ยังไม่เอื้ออำนวย
เดี๋ยวกะว่าให้ลูกชายโตอีกสักหน่อยแล้วจะไปถอยออกมาสองคัน แล้วไปขี่ด้วยกัน

อิจฉาคนเวียงเหนือมิรู้เลือน...

มีระดับให้ไต่เยอะมาก แค่หน้ามอ-หลังมอ..(อาจารย์ครับ..เขาไปสร้างอะไรพิงไว้ที่ต้นพะยอม หลังมอล่ะครับ...พ้มไปปี 35 งงเป็นไก่ตาแตก...อ้าว.นี่มันสิบห้าหยก ๆ สิบหกปีหย่อน ๆ แล้วหรือนี่...วัฒนธรรมล้านนาน่าจะกลืนกินมันไปซะ อย่าให้ต้นพะยอมต้องถูกอะไรมาพิงเลย...ไม่ใช่พิงจักรยานแน่...เห็นไหม อยู่ในเรื่องอยู่ดี)

ตอนไปเรียน ปี 32-33 (+- 34-35) ผมพักอยู่ ม.(หมู่บ้าน) คุรุสภา ปั่นจักรยานยนต์อย่างเดียวเลยครับ รุ่นน้อง ๆ ที่เรียนก่อนจะให้เราเดินขึ้นดอยสุเทพ ผมใช้จักรยานยนต์ปั่นแป๊บเดียว...ไปรออยู่นู่น บ้านพักป่าไม้

น้าปูห์ครับ...ปั่น บีเอ็มเอ๊กซ์ ก็มันส์ไปอีกแบบครับ...คล่องตัวดี...แต่ผมว่า ขามันซอยถี่ยิบมากไปหน่อย...กดเกียร์ 222324252627 มันจะเนิบนาบ..ยาวววไปข้างหน้า....ๆ.ๆ.ๆ อย่างของน้าบู ผมไม่ได้ลงจากเก้าอี้(คืนนั้น)มาพิจารณาสมรรถนะรถของน้าบูเลย...ชอบแต่หมวกสีขาว ๆ จัง สุดเท่ ผมมีแค่หมวกโปรเวลล์ หกร้อยกว่า เหลือในตู้อีกใบเพราะใหญ่กว่าหัวตัวเอง....

ช้อบชอบ ปั่นจักรยาน ลดตังเติมน้ำมันไปได้เยอะ??.จาก จักรยานสีแดง