17-11-2012, 11:06
สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆทุกท่านนะครับ Project นี้เิริ่มมาจากความรู้สึกอยากทำกีตาร์ไว้ให้ลูกค้าลอง
จะได้ไม่ไปรบกวนกีตาร์ลูกค้าท่านอื่น เลยไปรื้อเศษไม้ในชอปมาปะๆรวมกัน
ก็จะมีไม้หลังข้าง กับบริดจ์เท่านั้น ที่เป็นไม้สมบูรณ์ แต่ก็เอาที่ประหยัดๆหน่อย แหะๆ
ไม้หน้าเป็น bearclaw sitka ระดับ เวอร์ๆสุดๆ ที่มีรอยแตกลั่นยาวมากจนต้องกลายเป็น Cutaway อีกฝั่งก็เอามาปะๆดามๆแล้วก็ทำอินเลย์ใส่ซะ เคยขายรุ่นน้องที่เป็นช่างที่ขายของเก่งที่สุดในโลก 2000 แล้วมันบ่นว่าแพงจะต่อ ทั้งๆที่ Grade นี้ถ้าไม่มีรอยแตกนี่ต้องโดนกันเป็น เจ็ดแปดพัน เลยรำคาญไม่ขายซะเอามาทำ กวน...มันเล่น แหะๆ(เดี๋ยวเจ้าตัวคงเข้ามาอ่าน)
ไม้หลัง Wenge เพราะตอนแรกทำไว้ให้ลูกค้าแล้ว พอดีเค้าเปลี่ยนไม้ เลยเอามาทำซะ
ฟิงเกอร์บอร์ดเป็นพะยูง -- เอาเศษที่เหลือมาจากกีตาร์พะยูงตัวก่อนหน้านี้
หนึ่งคืออยากลองว่าโรสวูดโทน จะต่างกับอีโบนี่ยังไง ตั้งแต่ทำมายังไม่เคยลองจังๆเลย สรุปก็จะได้ความขุ่นขึ้นมาหน่อยนึง ความชัดลดลงไปประมาณนึง
ซึ่งต้องบอกวาแล้วแ่ต่ชอบเลย ผมยังตัดสินใจไม่ได้ เหมือนจะชอบความขุ่นนิดๆ แต่ก็ชอบความชัดเป๊ะๆ แบบตัวเก่าๆ เหมือนกัน
เบรซซิ่งตัวนี้ อยากลองมากๆ ของตัวเองคือ ใช้ไม้ ห่วยที่คัดทิ้งไว้ไม่ได้เอาไว้ทำให้ลูกค้า
เรื่องของไม้ดีห่วย ถ้ารู้จักวิธีคอนโทรลมัน ผลที่ได้ก็ไม่แย่อะไรมาก แต่ที่แย่คือคนทำ
ไม้ที่เกรนไม่ดีทำงานยากม๊ากกกกกกกกกกกก
คอก็มะฮอกกานี ที่เอามาปะๆรวมกันมากมาย ส่วนนึงคือเอามาจากคอของตัว Cocobolo สมัยนานมากแล้ว เอามาปะๆใหม่
อ้อ แล้วจากรูปกีตาร์ตัวนี้ยังมี Signature Rosette ของผมที่คิดและ Design เสียเวลาออกแบบให้มันไม่ซ้ำกับใครอยู่ร่วม สองสามเดือน แรงในการทำโรเซทแบบนี้ ผมใช้เวลามากกว่าปกติประมาณ 24 เท่า เพราะ ขีดที่ขวางออกมาแล้วฝังมุกนี่ หนึ่งขีดเหนื่อยเท่ากับ Rosette หนึ่งวงที่ใช้เร้าเตอร์เดินไม่นานก็เสร็จเลยทีเดียว
ป.ล. เรื่องโรเซท หรือทรงกีตาร์ที่ผมพยายาม ทำออกมา เสียพลังงานไปเยอะมาก
แต่ก็รู้สึกคุ้มค่าที่ได้จุดประกายให้หลายๆคน ได้คิดและกล้าที่จะทำอะไรใหม่ๆ
ใครจะชอบ หรือไม่ชอบ แต่มันก็สื่อถึงความเป้นตัวเรา ผมนับถือทุกคน
แต่คนที่ทำอะไรแบบเดิมๆ มาตรฐานโลกก็ไม่ได้แปลว่าผมไม่นับถือนะครับ
คนที่ผมไม่นับถือก็คงมีแค่แบบเดียว คือมานั่งกอปงาน Design ใหม่ๆ ของคนอื่น
จะของผมหรือ ของใครก็ตาม มันไม่ได้แปลว่าคนพวกนี้ไม่มีสมอง เพราะเค้ายังไม่ได้ทำ
ผมถือว่าเป็นพวกไม่มีความพยายาม แล้วที่สำคัญคือไม่มีความละอายใจมากกว่า
