น่าใจหาย แต่ก็น่ะไปเวิ้งทีไร ว่าจะไปซื้อกีตาร์แต่ก็ไม่ได้สักที เพราะเจอแต่ร้านที่...... บริการแย่มาก เห็นเราใส่ชุดนักศึกษา มองเราอย่างกับเป็นผู้มาขอส่วนบุญ ขนาดบอกว่าเตรียมเงินมาซื้อแล้วขอลองหน่อย ยังบอกว่าถ้าจะเอาตัวนี้จริงๆถึงจะให้ลอง 555 ก็ยังไม่ทันลองเลยจะให้ตกลงซื้อได้ไง แต่ก็ผ่านมา10กว่าปีแล้ว ให้อภัยครับ
อยากให้ตึกเก่าๆยังคงอยู่ สภาพแวดล้อมเดิมๆยังคงอยู่ มันดูขลังดีครับ แต่เปลี่ยนผู้ขายเป็นรุ่นใหม่ มีค่านิยมในการขายสินค้าและบริการที่ทันสมัยก็น่าจะดีครับ อิอิ
ขอบคุณทุกท่านสำหรับข้อมูลที่ถูกต้องครับ บังเอิญผมเคยเป็นกรรมการผู้จัดการบริษัทพัฒนาที่ดินของกลุ่ม TCC มาก่อนเลยพอจะออกความเห็นใด้บ้าง
ที่ดินเวื้งนครเกษมกลายเป็นกำลังทำเลทองเนื่องจากอยู่ติดกับสถานีรถไฟฟ้าครับ เมื่อก่อนนี้เจ้าของที่ปล่อยเช่าในราคาถูกเมื่อเทียบกับราคาที่ดินเพราะเป็นชุมชนเก่าแก่ที่ทำธุรกิจกันมาหลายชั่วคนแต่เมื่อการจราจรสะดวกขึ้นก็มีคนสนใจที่จะเอามาพัฒนาในแนวตั้งเป็นอาคารสูงซึ่งคุ้มกว่าแน่นอนครับ
ผมมั่นใจว่าร้านขายเครื่องดนตรีคือจุดขายของเวิ้งนครเกษมดังนั้นถ้ามีการสร้างศุนย์การค้าขึ้นมา เจ้าของศูนย์ก็คงต้องการรวบรวมร้านขายเครื่องดนตรีทั้งหมดไว้เป็น anchored tenents เพื่อใช้เป็นจุดขายแต่จะทำใด้หรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ส่วนเรื่องที่กลุ่มผู้เช่าเดิมจะรวมตัวกันมาซื้อที่ดินเองนั้นมันเป็นไปไม่ใด้แน่นอนครับ
ต้องถามว่าถ้าสมมุติเราเป็นเจ้าของที่จะทำไง
เวลา ฝ่านไปเกือบร้อยปี จะให้คิดค่าเช่าถูกเหมือนเดิมก็ไม่ได้ ถ้าให้ขึ้นค่าเช่า ตาม rate ปัจจุบัน ก็ไม่ได้อีก เลยขายดีหว่า
ส่วนร้านเครื่องดนตรี ร้านเพชร ร้านเครื่องมือ คงต้องรวมกันหาพื้อที่ให้ แล้วพัฒนาการบริการที่ดีขึ้นใ้ลูกค้าอย่างเรา
คณะกรรมการ เวิ้งนครเกษม พร้อม ลูกบ้าน อีก 400 คน ได้มีประชุมกัน เมือวานนี้ มีมติเป็น เอกฉันท์ ขอร้องซื้อดินที่ เวิ้งนครเกษม พื้นที่ 14 ไร่ 1 งาน 91 ตรว. กับท่านเจ้าของที่ดิน
รายละเอียดเพิ่มเติม
สัญญาของ ลูกบ้าน จะหมดปีหน้า เดือน กันยายน 2555
นายทุน จะเข้ามาประมูลซื้อในราคา 6,000 ล้านบาท แล้วจะ รื้อทิ้งทั้งหมดเพื่อสร้างเป็น ห้าง คอมเพลค คอนโด
ซึ่งจำนวนเงิน มากมายขนาดนั้น ต้องขอบอกว่า ลูกบ้านยังไม่มีหรอกค๊ะ
ถ้ามีรายละเอียดอะไรเพิ่มเติม จะนำมาเล่าให้ฟังค๊ะ
ถ้ามีคนเสนอซื้อ 6000 ล้านก็ราคาตารางวาละล้านกว่าบาทนะครับ ถ้าขายใด้ราคานี้ก็ติดอันดับที่ดินราคาแพงที่สุดแปลงหนึ่งในประเทศไทยเลยครับ
ถ้าเป็นตึกแถวสองคูหาขนาดที่ดิน 8x20 ม. = 40 ตรว. นี่เฉพาะราคที่ดินก็เกินสื่สิบล้านแล้ว ถ้าเป็นตึกสามชั้นสร้างตามกฎหมายเก่าก็น่าจะใด้พื้นที่ใช้สอยประมาณ 360 ตรม. เท่ากับราคา ตรม. ละแสนกว่าบาทยังไม่รวมค่าก่อสร้าง ผมว่าเก็บสตางค์มาซื้อที่ดินในเมืองที่ไกล้สถานีรถไฟฟ้าน่าจะเหมาะกว่านะครับ
ตอนนี้อย่างน้อยก็มีร้านใหญ่ร้านหนึ่งที่กำลังก่อสร้างโชว์รูมใหม่แถวถนนเพชรบุรีตัดใหม่ซึ่งเขาว่าจะเปิดปลายปีนี้ ผมไม่ทราบเหมือนกันว่าร้านอื่นๆมีการเตรียมการไว้บ้างหรือเปล่าแต่ถ้าไม่ใด้รวมตัวกันตั้งแต่แรกก็คงยากที่จะใด้อยู่ไกล้ๆกันเหมือนในอดีตอีกแล้วครับ
ผมเองเคยเดินเวิ้งตั้งแต่ยังใส่กางเกงขาสั้นแต่ก็ไม่ใด้เสียดายอไรมากมายที่เขาจะรื้อทิ้งและทำใหม่เพราะไปก็ไม่สะดวกนอกจากนั่งแท้กซี่ไป เวลาเดินก็ต้องระวังรถเพราะต้องลงมาเดินบนถนนเนื่องจากมีของกองเต็มทางเท้า มีการปรับปรุงอยู่อย่างเดียวที่เห็นใด้ชัดเจนคือมารยาทของพนักงานขายครับ
ไม่ได้ไปนานมาก
สมัยเด็กๆเคยนั่งรถมาจากราชบุรี มาดูกีตาร์ แล้วก็กลับ ไม่มีตังค์ซื้อหรอก แค่ได้ดู ก้อมีความสุขแล้ว แค่นึกก็มีความสุขแล้ว
เรื่องการเปลี่ยนแปลง ไม่ขอออกความเห็นครับ
เป็นห่วงก๋วยเตี๋ยวนายเซี๊ยด้วยครับ ไม่ได้กินนานแว้ววววว อยากๆ ๆ
ไปเที่ยวเวิ้งดีกว่า
ถ้ามีคนเสนอซื้อ 6000 ล้านก็ราคาตารางวาละล้านกว่าบาทนะครับ ถ้าขายใด้ราคานี้ก็ติดอันดับที่ดินราคาแพงที่สุดแปลงหนึ่งในประเทศไทยเลยครับ
ใช่ค๊ะ ถ้าราคาที่ 6,000 ล้าน ก็จัดได้ว่าเป็นราคาที่ดิน ที่แพงที่สุดในประเทศไทยเลยค๊ะ เห็นด้วย
ผมเห็นด้วยกับคนที่ใช้ Log in ว่า Pood เพราะกาลเวลาเปลี่ยนไป ความคิดต้องเปลี่ยนให้ทันกับยุคสมัยด้วย
ลงขันกันซื้อที่ดินซักแปลง หาทำเลดีๆที่เดินทางสะดวก ไม่จำเป็นต้องอยู่ใจกลางเมืองก็ได้
ทำให้เป็นศูนย์กลางรวมแหล่งร้านขายเครื่องดนตรีที่มากที่สุดของเอเชียไปเลย
ร้านที่สร้างขึ้นมาใหม่จะได้เป็นมรดกให้ลูกหลานได้ขายเครื่องดนตรีอีกอย่างน้อย 2 เจนเนอเรชั่น
ไม่ต้องกลัวโดนไล่ที่ ไม่ต้องกลัวเวนคืน อย่าไปยึดติดกับสิ่งที่ปู่ย่าตายาย อากง อาม่าสร้างไว้เลยครับ
สิ่งรอบตัวเปลี่ยนแปลงทุกวัน ความคิดคนเราเปลี่ยนทุกนาที
ถ้ามีชีวิตจากนี้อีก 10-20 ปี จะเห็นอะไรที่เปลี่ยนแปลงในกรุงเทพฯและในประเทศไทยอีกเยอะ
คติประจำใจผมคือ..ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง ไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน ต้องปรับตัวอยู่กับความเปลี่ยนแปลงให้ได้
การเดินทางไปหาดูเครื่องดนตรีที่ เวิ้งนครเกษมเดี๋ยวนี้ ไม่สะดวกเลย รถก็ติด ที่จอดรถก็ไม่มี ซอยก็แคบ ผมเคยไปซื้อ amp Roland ที่ ธีระ ตัวเล็กว่าเบาแล้ว กว่าจะแบก ออกมาเรียกแท๊กซี่ ได้ ทำไม มันหนักขึ้นได้ก็ไม่รู้
ร้านค้า ที่เป็นแม่เหล็ก ทำให้ผมไปแวะเวียนที่เวิ้งบ่อยๆ ก็มี ร้าน ย่งเส็ง เบ๊เงียบเส็ง ธีระ และ เพชรสยาม 4 ร้านเท่านั้นแหละครับ ผมว่าแค่ร้านขายเครื่องดนตรี 4 ร้าน นี่รวมกลุ่มกัน หาทำเลที่สะดวก ง่ายต่อการเดินทาง ยังไงลูกค้าก็ตามไปแน่นอน ครับ
(06-07-2011, 12:25)ยอดเยี่ยม Wrote: [ -> ]ผมเห็นด้วยกับคนที่ใช้ Log in ว่า Pood เพราะกาลเวลาเปลี่ยนไป ความคิดต้องเปลี่ยนให้ทันกับยุคสมัยด้วย
ลงขันกันซื้อที่ดินซักแปลง หาทำเลดีๆที่เดินทางสะดวก ไม่จำเป็นต้องอยู่ใจกลางเมืองก็ได้
ทำให้เป็นศูนย์กลางรวมแหล่งร้านขายเครื่องดนตรีที่มากที่สุดของเอเชียไปเลย
ร้านที่สร้างขึ้นมาใหม่จะได้เป็นมรดกให้ลูกหลานได้ขายเครื่องดนตรีอีกอย่างน้อย 2 เจนเนอเรชั่น
ไม่ต้องกลัวโดนไล่ที่ ไม่ต้องกลัวเวนคืน อย่าไปยึดติดกับสิ่งที่ปู่ย่าตายาย อากง อาม่าสร้างไว้เลยครับ
สิ่งรอบตัวเปลี่ยนแปลงทุกวัน ความคิดคนเราเปลี่ยนทุกนาที
ถ้ามีชีวิตจากนี้อีก 10-20 ปี จะเห็นอะไรที่เปลี่ยนแปลงในกรุงเทพฯและในประเทศไทยอีกเยอะ
คติประจำใจผมคือ..ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง ไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน ต้องปรับตัวอยู่กับความเปลี่ยนแปลงให้ได้
กด like ให้ครับ
เป็นพลาซ่าติดแอร์ จอดรถสะดวก มีร้านค้าให้เลือก ผมคน 1 ที่อยากไป